အခန်း (၆၈)
မာလာထန်းဆိုင်ပိုင်ရှင်၏ အသံသည် သာယာနာပျော်ဖွယ် ရှိပါသော်ငြား သူမသည် သူမခေါင်းနှင့် မျက်နှာကို တစ်ချိန်လုံး ဖုံးထားတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမသည် ပန်းလေးတစ်ပွင့်သဖွယ်လှပသည့် မိန်းမလှလေးတစ်ဦး မည်သည့်နည်းနှင့်မှ မဖြစ်နိုင်ပါချေ။
လုလင်ပျိုတစ်ဦးသည် သွားနေရာမှ ရပ်လိုက်သောကြောင့် ကျန်သော လူငယ်များသည် နောက်ပြန်လှည့်ကာ သူ့ကို ခေါ်ကြလေသည်။
“မြန်မြန်လာစမ်းပါကွ။ မိန်းကလေးယန်ဆီ သွားကြရအောင်”
ထိုသို့ပြောပြီး နောက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်ချိန်တွင် သူတို့အားလုံးသည် အံ့သြမှင်တက်၍ သွားကြ၏။ မည်မျှလှလိုက်သည့် မျက်နှာနည်း။ အသားအရေသည် နို့နှစ်ရောင်ကဲ့သို့ ဝါဝင်း၍နေသည်။ မျက်နှာသည်ကား ဆောင်းဦးည၏ လပြည့်ဝန်းကြီးနှယ်၊ မျက်လုံးများမှာလဲ ကြယ်များကဲ့သို့ တောက်ပနေပြီး၊ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများသည် ချယ်ရီသီးကဲ့သို့ နီရဲ၍နေသည်။ သူမ၏ အလှအပကို တစ်ကမ္ဘာလုံးမှ မိန်းမလှလေးများ၏ အလှအပများအားလုံးကို စုစည်း၍ ပြောပြလျှင်တောင် အပိုပြောတာ ဖြစ်မည် မဟုတ်ပါချေ။ ကြောင်ပြီးရပ်နေသော လုလင်ပျိုကို နောက်လှည့်ခေါ်သော လူငယ်လေးသည် သူ့နံဘေးမှ ကျန်လူများကို ပြောလိုက်သည်။
“မင်းတို့ဘာသာပဲ သွားကြ၊ ငါတော့ မသွားတော့ဘူး။ ငါဒီမှာပဲ စားတော့မယ်။ ဒီဆိုင်က တော်တော် အရသာရှိမယ်လို့ ငါထင်တယ်”
ဆုဝန်၏ မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး လူငယ်လေး၏ စကားကို ကြားလိုက်ရသောအခါ အားလုံးက ပြောလိုက်ကြသည်။ “ငါလဲ မသွားတော့ဘူး၊ ဘာလို့ အဝေးကြီးကို သွားနေမှာလဲ”
“ဟုတ်တယ်၊ နီးနီးနားနားမှာပဲ စားကြရအောင်”
တစ်စုံတစ်ဦးက ယန်ယွင်ရန်ကို ပြော၏။ “မိန်းကလေးယန် ကျွန်တော် တကယ့်ကို ဗိုက်ဆာနေပြီ။ တောင်ဘက်လမ်းကိုပဲ သွားကြရအောင်လေ”
နောက်တစ်ယောက်ကလဲ ထပ်မံကာ ထောက်ခံသည်။ “ကျွန်တော်လဲ တော်တော့်ကို ဗိုက်ဆာနေပြီ၊ ဒီကနေ မြန်မြန်သွားသင့်တယ်နော်။ မဟုတ်လို့ရှိရင် တောင်ဘက်လမ်းဆိုင်မှာ တန်းစီပြီး စောင့်နေရရင် စားဖို့လွယ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
မယ်ကံကောင်းလေးရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့
Romantizmဝမ်မိသားစု၏ ကလေးသတို့သမီးလောင်းဖြစ်သည့် ဆုဝန်သည် ခိုအီငါးလေး(koi )ဖြစ်သည်။ ဆုဝန်က ဝမ်မိသားစုသို့ ဝင်ရောက်ပြီးနောက် ခင်ပွန်းလောင်း ဝမ်လော့ရှန်းသည် ရွှေစာရင်းထဲတွင် ပါလာပြီး ဝမ်မိသားစုသည် တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ကြွယ်၀လာတော့သည်။ သို့သော်ငြား ဝမ်မိသားစုသည် သူတ...
