Beni iyice tezgâha yaslayarak "Gülden," dediğinde "Bitti," diye tekrar ettim. "Unuttun mu? Aramızdaki her şey bitti?.."
"O yüzden mi gözlerime öyle bakıyorsun?" diye sataştı bana. "O yüzden mi beni kıskandırmaya çalışıyorsun? O yüzden mi delirtiyors...
Bildiğiniz gibi neredeyse iki aydır wattpad hesabıma erişimim yoktu, bu yüzden bir süre ayrı kaldık ana şimdi buradayız ve final yapmak için hazırız!🧸♥️
Bölüme geçmeden önce, bunu gördünüz mü? Sevda Çiçeği Kitap oldu! Ezel ve Sevda artık raflarda!🧚🏻♀️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buraya da yeniden dönmemizin şerefine aranızdan birine isme özel, imzalı Sevda Çiçeği hediye etmek istiyorum!
🎈Wattpad profilim KadifeKelimeler hesabını takip etmeniz, Ateşin Koynunda'nın tüm bölümlerini oylamanız ve buraya "Katıldım" yazmanız yeterli. Sonuçları yine buradan duyuracağım🌸
●ÇEKİLİŞ AÇIKLANDI●
Şimdilik takipte kalın diyor ve sizi bölüme uğurluyorum, umarım seversiniz!
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen, keyifli okumalar!♥️
***
"Aklın neredeydi ki Gülden? Doktor kendini çok fazla zorlamamanı söylememiş miydi sana?"
"Evet ama..."
"Şu haline bak," dedi kaşlarını çatarak.
İnsanlar başıma üşüştüğünde olduğum yerde kalakalmış ve o panikle ağlamaya başlamıştım. Bir ambulans çağırmayı ve beni hastaneye götürmeyi teklif etmişlerdi ancak ben aklıma gelen ilk ismi, yani Alp'i aramıştım. Sabahın bu saatinde müsait miydi ya da gelebilir miydi emin değildim ancak bir programı olsa bile, sesimdeki o tınının ona izin vermeyeceği belliydi. Öyle korkmuş ve endişelenmiştim ki, Alp yalnızca beş dakika sonra, birileri ellerime bir şişe su verip beni sakinleştirmeye çalışırken gelmişti.
Muhtemelen sadece düştüğümü sanıyor ve neden bu kadar ağladığıma ve paniklediğime bir anlam veremiyordu, bu yüzden o beni yeniden azarlamadan önce yürüdüğümüz hastane koridorunda bir köşeye geçerek "Dur," diye mırıldandım. Gözlüğümün camlarından biri kırık olduğu için etrafımı yeterince iyi göremiyordum ancak beni acil tarafına doğru çekiştirdiğinin farkındaydım. "Alp, dur..."
