BIG and SMALL (GL) [UNEDITED VERSION]

Chapter 9

VAST

Kasalukuyan akong nandito sa opisina, mabuti na lamang at kaagad akong nakapagsimula ng trabaho. Mabuti na lamang at nagkataon na kailangan nila ng maraming tao dahil sa nalalapit na fashion show.

Itatampok sa nasabing fashion show ang mga bagong designs ng kumpanya. Kaya naman abala ang buong team para sa nasabing event.

The rhythm of the sewing machines, the hushed murmurs of the designers, the occasional sharp clang of a metal ruler hitting the table – it was a familiar tune, mabuti na lamang at nagtatrabaho ako sa malaking garment factory bago nag-apply dito.

Here, within the hallowed halls of Maison Lumière, I was but a ghost, a silent weaver of dreams. My hands, nimble and precise, were the conduit for the designers' visions, transforming sketches and swatches into tangible masterpieces.

I was the bridge between the ethereal and the corporeal, the whisperer of silk and the architect of form.

Sa mundo kong ito dapat metikuloso ang bawat detalye, perpekto ang bawat sukat at tahi. Isang maling galaw ng sinulid ay pwedeng masisira ang buong damit, bukod pa sa pwede kang madisgrasya pag di ka nag-ingat ng hawak sa matatalim na bagay na narito.

Kahit na matagal-tagal na ako sa ganitong gawain ay namamangha parin ako, nakakatuwang isipin na ang isang malaking rolyo ng tela ay maaaring maging isang obra maestra na kung gawa ng mamahaling pangalan ay magkakaroon ng malaking halaga.

A single garment could become a coveted collector's item, a symbol of status and prestige, or it could be destined for the dustbin of fashion history.

'Cool isn't?'

Maya-maya pa ay dumating na si Miss Genevieve, isang babaeng kinikilala hindi lang dahil sa angking kagandahan kundi pari na rin sa galing at talento nito sa paglikha ng mga kasuotan na tinatangkilik sa loob at labas ng bansa.
Her silhouette, draped in a stunning emerald gown, seemed to radiate power and authority.

'Another reason for me to continue my job here.'

''Two weeks — Two weeks until the grand unveiling."
Nahihimigan ko ng pinaghalong kaba at pananabik ang tono ng dalaga. Hindi naman ito ang unang beses na magaganap ang ganitong event pero talagang nakatuon ang buong atensiyon nito sa ginagawa.

"Yes, Miss."

Naka-uunawang tumango nalang ang karamihan habang ang iba naman ay sumagot nalang sa kanya at tahimik na bumalik sa ginagawa.

The air crackled with a mix of anticipation and nervous energy. We, the seamstresses, were the backbone of this grand enterprise, our hands wielding the magic that would transform fabric into art. The pressure was immense, the stakes impossibly high. A single misplaced stitch, a frayed seam, could unravel the entire spectacle.