Saving for Tears (COMPLETED)

49

CHAPTER 49

Tatlong oras na ang lumipas at hindi pa rin natatapos ang operasyon kay Shaniya. Hindi ko nagawang umalis dito sa labas ng OR. Dahil alam kong kailangan n'ya ng suporta ko.

"Kumain ka muna." Nicole

Tinitigan ko lang ang dala niyang pagkain.

Umupo na lang ito at nilapag ang pagkain nang hindi ako sumagot.

"Kailangan mo kumain. Pa'no kung ikaw naman ang ma-hospital? Sa tingin mo matutuwa si Shaniya?"

I just shrugged my shoulders.

"Dito lang ako hanggang sa matapos ang operasyon,"

"Bahala ka,"

Nang tumingin ako sa pinto ng OR, bumukas ito at lumabas ang doctor kaya agad akong napatayo.

"How is she, Doc?"

Tinanggal ng Doctor ang face mask niya.

"She's okay now. Stable na rin ang lahat. The operation takes so long but she's still under observation. She needs time to rest and.."

"Kailan s'ya magigising, Doc?" aniya ko.

"We don't know when she will awake. But let's just wait."

Nakahinga lang ako ng maluwag ng marinig ko 'yon.

"Excuse," ani ng Doctor at pumasok muli sa OR. Thank God.

Isang linggo na simula nang matapos ang operasyon kay Shaniya. But she's still unconscious.

"Shaniya, wake up. Hindi ka ba napapagod? Isang linggo ka ng tulog. Please, gumising ka na d'yan." I held her hands.

Masaya ako na okay na ang lahat pero hindi ko pa rin maisip kung kailan magigising si Shaniya.

Tinitigan ko lang s'ya. Kahit anong pilit ko sa sarili na magigising din s'ya.

"Narito ka pa rin?" napalingon ako sa pinto nang pumasok si Nicole.

Nilapag n'ya sa table ang dalang basket ng prutas.

"She still unconscious?" naupo siya sa tabi.

Muli kong tiningnan si Shaniya.

"I really miss her. 'Yung pagiging masungit niya. And everything about her." I smiled after I said those words.

"You really love her that much." lumingon ako kay Nicole na nakatingin kay Shaniya.

"Yes. I love her more than anything else."

Bumuntong hininga si Nicole.

"She's so lucky to have you," tumingin s'ya sa'kin at malungkot na ngumiti.

"I'm lucky to have her at sa mga panahon na kailangan n'ya ako. I'll always here."

"Sana lang magising na siya," Nicole.

Bumuntong hininga ako.

"So, Are you hungry? May dinala rin akong favorite mo." sinundan ko siya ng tingin.

"I cooked carbonara, 'di ba favorite mo 'yon?"

"Hindi na," kinuha niya ang tupperware at fork na dala niya at naupo sa tabi ko.

"Here. I know hindi ka pa kumakain. Because you're too busy waiting for Shaniya to wake up and you didn't give yourself time to eat. So, here." masayang turan niya. Ini-abot niya sa'kin pero hindi ko magawang kuhain.

"What is this all about, Nicole?"

Her smile easily faded when I ask those question to her. I feel so confused. Yes, she's always here giving me a comfort but, I can't stop thinking what is this all about.

"What are you trying to say? That I did this because I want you back? Because I want to take Shaniya's place? Is it, Nathan?"

"No, It's just I feel so confusing. Why are you doing this?"

Pagak siyang tumawa.

"I'm trying to be nice here. Ngayon, kung bibigyan mo ng ibang meaning, fine! Aalis na lang ako."