Skllav I Skllaves

Pjesa 44

Ishte i vendosur qe ajo do te qendronte gjithmone prane tij. Si duket Feliksi nuk e kishte aspak te qarte qe edhe vendosmeria me e madhe mund te thyhej.

Per Katrinen kjo ishte nje dite me teper ne ferr. As nuk i bente me pershtypje fare. As nuk ndjente me dhimbje nga flaket e ferrit. Cdo gje ishte bere e zakonshme. E habitshme sesi njeriu mund te mesohet me vuajtjen.
Ishin ne dhomen e ndenjes. Burrat ishin te perfshire ne bisedat e biznesit kurse ajo po qendronte me Zoelen. Nuk po fliste fare. Nuk ishte aspak ne humor sot. Ndoshta s'do te ishte as neser e as pasneser.

Nje ndjesi e cuditshme e shtrengoi ne kraharor. Nje ndjesi pas gjithe atyre muajve e mpire.
Ndjeu shikimin penetrues te tij mbi vete. E shikonte shpesh ne ate menyre. Sikur po e studionte. Kjo gje e habiste dhe e bezdiste ne te njejten kohe.

E cfare kishte ngelur per te studiuar tek ajo?

Cfare donte te shkaterronte tjeter ne qenien e saj?

Nuk kishte mbetur me asgje per tu shkaterruar. Feliksi nuk kishte cfare ti bente me pasi ja kishte bere te gjitha mizorite e mundshme.
E me pas i kishte kerkuar edhe falje. Sa ironike!!
Sa gjera te pafalshme kishte bere ai e i kishte kerkuar falje vetem per nje nate.

Zemra e saj e mire donte ta falte por nuk gjente dot forcen per ta bere dicka te tille.
Mizoria me e madhe ishte se ishte e denuar te kalonte cdo dite ne pranine e tij. Ishte e denuar per te qene gjithmone skllavja e tij.

Perseri ajo ndjesia e cuditshme ne kraharor. Sikur dicka e madhe do te ndodhte.
Dhe ashtu ndodhi. Dicka e madhe!! Vertet e madhe. Nje kthese e rendesishme per jeten e tyre.

Papritur nje zhurme e madhe erdhi nga dera. Ajo qe shpartalluar.

Burrat nxorren te gjithe armet nga brezi por ishte e kote. Dhoma u mbush plot me agjente te FBI-se.

Ne dore mbanin arme te medha dhe j'ua kishin drejtuar atyre. Askush nuk e kishte idene se cfare po ndodhte.

-FBI ! Askush mos te levize ose do te qellojme.

Ndoshta kishin kapur ndonje biznes te tyre. Por jo. Nuk kishte mundesi. Ata ishin te pagabueshem. Asnjehere nuk kishin lene prova pas. Duhej te ishte dicka tjeter. Ne mendje ju vinin gjera nga me te ndryshmet por arsyen e vertete qe shtepia qe mbushur plot me agjente te FBI-se nuk ja priste mendja askujt. Ishte me te vertete nje surprize gjigande e cila i la te gjithe te shtangur.

Nje burre ju afrua. Dukej si udheheqesi i tere atyre agjenteve. Zemra filloi ti rrihte me shpejt.

-Ju jeni Katrina McMara apo jo?

-Po , une jam.

Nje buzeqeshje vetekenaqesie pushtoi tiparet e tij dhe pa thene asgje tjeter, mori radion dhe po i fliste dikujt.

-E gjetem, zoteri. Me ne fund e gjetem.

Te gjithe kishin ngelur te habitur.

FBI -ja kishte organizuar tere kete operacion per te?

Per Katrinen?

Por pse?

-Nuk e keni idene sa ju kemi kerkuar zonjushe. Kemi nje vit qe ju kerkojme ne te gjithe Ameriken dhe Evropen. Babai juaj nuk ka lene gur pa levizur per t'ju gjetur.

Lotet kishin pushtuar syte e saj.

Babai i saj?!

Mos do te thoshte kjo qe pas 1 viti, me ne fund do te ritakohej me familjen?

Mos do te thoshte kjo qe do te dilte nga ketu?

Ajo kishte shpetuar?

Feliksi bashke me te tjeret kishin shume pikepyetje ne koke.

Kush ishte kjo vajze?

Cfare misteri fshihej pas saj?

Dallohej qarte qe nuk ishte kushdo. Policia me e madhe e Amerikes nuk do te organizonte tere kete bastisje per nje vajze te cfaredoshme.

Nje burre ne fund te 40-ave u fut vrullshem ne dhome. Ishte nje burre hijerende dhe autoritar. Kishte veshur nje kostum te shtrenjte dhe ne dore mbante nje ore akoma edhe me te shtrenjte. Floket i kishte te thinjur por perseri kishte nje fizik te shkelqyer per moshen e tij. Dukej qe ishte i krimbur ne para.

Ne fytyren e tij ishte vizatuar nje dhimbje e madhe. Nje vuajtje e pashoqe. Por ishte dhe nje rreze drite aty. Ne fytyren e tij ishte vizatuar dhimbja e nje babai per humbjen e vajzes se tij dhe njekohesisht gezimi i tij per gjetjen e saj.

-Babaa, baba!

Filloi te qante me te madhe ajo teksa vraponte ne krahet e tij. Ishte aq e lumtur qe po e shihte. E kishte marre tmerresisht malli.

Idhulli i saj! Me ne fund ishte aty. Me ne fund kishte afer shokun e saj me te ngushte dhe njeriun me te afert.

Kerkoj falje qe skam postuar sot gjate dites por kam qene e zene dhe me besoni qe edhe me nje femije trazavac gjate gjithe kohes sot ishte paksa veshtire.... Por gjithsesi jam me fat qe e kam birin e ju premtoj qe sot do postoj edhe 3 pjese te tjera pervec kesaj.... Shpresoj te kenaqeni !!! See you!!😉😊