Skllav I Skllaves

Pjesa 45

-Kataa ime. Vogelushja ime.

Therriste ai teksa shtrengonte fort ne perqafim femijen e tij. Nje vit pa te. Nuk ka torture me te tmerrshme per nje prind. Kishte nje vit qe nuk e bente gjumin e plote.

Ai ishte nje burre i forte e krenar. Ama kjo nuk e pengoi qe te derdhte lot per ritakimin me vajzen e tij. Po e puthte ne koke gjate tere kohes dhe po e perqafonte me gjithe dashurine qe kishte.

Ky ishte babai i saj?

Ky njeri qe nga larg dallohej se ishte i pasur e i pushtetshem. Habia e Feliksit vetem u thellua.

-O baba, nuk e ke idene sa me ke munguar. Lutesha perdite qe te me gjeje.

Fliste me zerin qe i dridhej nga lotet.

- Bija ime e shtrenjte! Nga s'te kam kerkuar. Por vetem sot, pas nje viti arrita te te gjej.

Dhe uli koken i turperuar.

- Me fal bije. Me fal qe te kam zhgenjyer. Me fal qe te nuk te gjeta dot me pare.

-Nuk eshte faji jot baba!

Dhe shkundi koken.

-Eshte Kata, eshte! Une jam biznesmeni me i pasur dhe i pushtetshem ne Amerike dhe nuk arrita te mbroja dot as vajzen time.

Do ta fajesonte veten perjete per rrembimin e Kates.
Urrente veten. Urrente suksesin dhe perandorine e tij. Per shkak te saj i kishin rrembyer gjene me te shtrenjte. Bijen e tij. Ai nuk kishte arritur te mbronte vajzen nga armiqte e tij.

-Me shiko baba, te lutem.

Ai ngriti koken dhe e pa.

- Babai dhe Kata kunder botes.

Dhe mes atyre loteve mbytes nxorri nje buzeqeshje te vogel.
Ai i shtrengoi fort duart dhe ja puthi.

-Babai dhe Kata kunder botes.

Perseriti.

Fjalet e babait te saj ishin si nje shpulle nga realiteti. Ai kishte blere si prostitute trashgimtaren me te pasur te Amerikes. Ai kishte trajtuar si placke nje femer qe ishte mesuar me salltanetet me te medhaja. Kishte menduar se ajo ishte thjesht nje varfanjake me shume qe prinderit e kishin shitur per dy kore buke por e verteta ishte shume ndryshe.

I erdhen ndermend fjalet e Alekses diten e pare. Ajo kishte thene qe Katrina 20 milion dollare nuk i kishte pare as ne televizor.

Loje e fatit qe ajo duhej te kishte pare dhe patur shume me shume se aq.

Te habitur ishin te gjithe. Edhe Edriku me Zoelen. Feliksi kishte mbajtur ne shtepi si skllave nje person qe konsiderohej me gjak blu.
Ata nuk e kishin aspak idene sesa blu ishte gjaku i saj deri ne momentin qe ne dhome hyri si i cmendur nje mashkull rreth 24 ose 25 vjec.

- Ku eshte ajo? Ku eshte Kati?

Shtangu. Syte e saj u ndeshen me te gjelbren e syve te tij.

Ai!! Sa kohe e gjate pa e pare. Kujtimet e tyre te lumtura filluan ti shfaqeshin perpara syve. Ndjeu nje shtrengim ne zemer. Ai ishte ketu. Pas 1 viti. Oh, sa e kishte marre malli.

-Landon.

Tha me zerin e dobet e te mbytur nga lotet.
Ai vrapoi ne drejtim te saj. E mbeshtolli fort ne krahet e tij. vit pa te. Oh, Zot si ja kishte dale ai te qendronte nje vit pa pare syte e saj. Syte e saj ne te cilet gjendej lumturia e tij. Syte e saj, ne thellesine e te cileve humbiste.

Si ja kishte dale 1 vit pa aromen e saj?

1 vit pa perkedhelur floket e saj te arta.
Po e shtrengonte sikur e nesermja te mos ekzistonte. Kockat po i dhimbnin, aq fort e kishte shtrenguar. Ajo qante me ngasherima ne kraharorin e tij.

Me pas i mori ere flokeve te saj. Mbylli syte nga kenaqesia dhe ekstaza qe i jepte aroma e saj. Ju duk sikur kishte qendruar 1 vit pa oksigjen dhe vetem tani po mbushej me fryme.

-Rrezearta ime. Oh dreqi e marrte , sa me ke munguar.

Dhe e puthi fort ne balle. Me ne fund e kishte prane dashurine e jetes se tij. Motivin e tij te ekzistences.

Ky Landoni dukej tmerresisht i dashuruar pas saj. Po e shikonte me adhurim dhe dashuri. Sikur syte e tij me ne fund po kenaqeshin. Menyra sesi e perqafoi dhe u mori ere flokeve te saj e vertetonte gjithashtu kete. Sikur ai kishte qene ne vuajtje gjate tere kohes dhe me ne fund po clirohej. Sikur dashuria e tij po e vriste ne shpirt pasi nuk kishte patur kujt tja jepte.

Ajo qe e beri te terbohej ama ishte shikimi i saj. Plot mall dhe gezim. Edhe ajo e donte kete mashkull.

-Oh, Landon! Ishte aq e tmerrshme. Nuk.. Nukk

Filloi te belbezonte.

-Mos zemer, mos. Gjithcka mbaroi tani. Vuajtja jone mori fund tanime. Do te vazhdojme jeten aty ku e kemi lene. Se bashku.

Mundohej ai te ngushellonte ate por me se shumti veten. Shpresonte me gjithe shpirt qe gjerat te ktheheshin si me pare.