Skllav I Skllaves

Pjesa 61

Ishte me te vertete shume i zgjuar. E ruajti gjakftohtesine dhe qetesine ne cdo fjale. Ishte i sigurte qe ajo do te binte ne kurthin e tij.
Ajo nxorri armen nga brezi dhe ja drejtoi.

-Mos kujto se mund te me genjesh mua Feliks.

-Hah, vertet do me qellosh? Po te kishe kete qellim do ta kishe bere me kohe. Nuk do kishe pritur tere keta muaj kot. Per mua , qellimi yt eshte tjeter. Do vetem te me ndeshkosh pasi te hodha poshte per nje tjeter por jo te me vrasesh.

- Ti meriton te vdesesh ne fakt. Refuzove dashurine time per ate vogelushe patetike. Deshe ate e jo mua.

-Mos me bej te qesh Aleksa. Une nuk e dua ate. Feliks Xhordan nuk ia lejon vetes dashurine. Prandaj te perzura edhe ty.

Kishte arritur ne kulmin e aktrimit te tij. Po shihte ne syte e saj sesi qendresa e saj po binte pas cdo fjale qe ai thoshte. Dora me te cilen po mbante armen filloi ti dridhej paksa.

-C'do te thuash me kete? Ti me perzure pasi vrava kopilin tend.

-E ke gabim , shume gabim. Mua as nuk me interesonte fare ai femije. Per cfare do ta doja une femijen e nje prostitute? Te perzura pasi ishte e rrezikshme per mua te te kisha afer.

Fjalet e tij po i perkedhelnin egon dhe shpirtin. Po degjonte cdo gje qe kishte deshiruar nga ai. Prandaj edhe e kishte ndeshkuar. Qe ai te kuptonte gabimin e bere. Qe te kuptonte se ajo lavirja nuk ja vlente.

- Cfare lloj rreziku?

- Rreziku qe te dashurohesha pas nje femre. Nuk ja lejoja dot vetes. Por megjithate, sa here te shikoja ty, te prekja dhe te beja timen, kjo bindje me rrezohej pak nga pak. Prandaj te perzura. Qe te mos dashurohesha edhe me tej me ty.

Ajo futi armen perseri ne brez dhe ai e kuptoi se e kishte realizuar me sukses planin e tij. Ajo e kishte besuar. Mjaftonin edhe ca fjale te tjera dhe ai do te ishte jashte qe ketej.

- Pra, ti me do?

- Po, te kam dashur gjithmone.

- Je duke genjyer.

Tha ajo sa per inerci sepse ne fakt kishte besuar cdo gje qe ai i tha.

- Nuk po genjej Aleksa. Ne jemi njesoj. Ne i perkasim njeri tjetrit. Pastaj une mund te ta vertetoj qe nuk po genjej.

-Si?

-Jam i sigurte qe te mungojne prekjet e mia. Qe te mungoj une dhe kenaqesia qe vetem une di te te jap. Nuk besoj se ai trapi, Giani ka arritur te te beje te ndihesh aq mire sa c'te kam bere te ndihesh une.

Ajo mbylli syte ne menyre instiktive dhe kafshoi buzen. Ishte e vertete. I mungonte ai dhe ndjesia e trupave te tyre se bashku.

-Edhe mua me ke munguar ti dhe trupi yt Aleksa. Asnje femer nuk ka arritur te me kenaqe ashtu si ti.

I ledhatoi sedren. E dinte shume mire se pas fjaleve te tij te fundit, fitorja ishte e tij.

- E dija! Gjithmone e kam ditur qe ajo bushtra e dreqit nuk ka arritur te te jape as gjysmen e kenaqesise qe te kam dhene une. Ne ja kalonim aq bukur se bashku.

- Mund t'ja kalojme serish bukur. Qe tani madje. Me ler te te shuaj mallin qe ke per mua.

Ajo hezitoi ne fillim por deshira dhe dashuria ishin me te medha. Shkoi drejt tij dhe e puthi tere pasion. Ai ja ktheu puthjen ne te njejten menyre edhe pse prania e saj po e bente per te vjelle.

Pak nga pak, gjerat filluan te merrnin drejtim tjeter. Kjo ishte koha e duhur per perfundimin e planit te tij. Ajo ishte aq e cmendur per te saqe nuk do ta refuzonte kurre.

- Mi hiq keta zinxhire dhe une mund te te trajtoj ashtu sic ti meriton.

I tha mes puthjesh dhe renkimesh.
Ajo beri ashtu sic i kerkoi ai. Nuk po arsyetonte fare. Nuk donte te arsyetonte. Thjesht donte te kishte afer ate. Te behej e tija serish.

As nuk e kuptoi fare qe ai i mori pistoleten. Ishte teper e fokusuar tek duart dhe buzet e tij qe po e conin ne ekstaze nga lumturia.
Por per Feliksin, cdo puthje qe i jepte kesaj tradhtareje patetike ishe e barazvlefshme me nje dite torture.

Ndaj mori pistoleten dhe i gjuajti mu ne zemer. Buzeqeshja i ngriu ne fytyre.
Largoi trupin e saj nga vetja dhe u cua ne kembe.

-Shpresoj qe te kesh vdekur ne kenaqesi maksimale moj bushter. C'te bejme Aleksa? Dashuria i ben njerezit budallenj dhe ti zgjodhe njeriun e gabuar per te dashur.