Delikanlı

B. 30

Haksızsın hep plastik zamazingo ile oluyoz sevmiyorum ben onu!

Biliyorum deli! Yüzün buruş buruş oluyor hahaha.

Bak bak nelere dikkat edilmiş öyle hımm. Evimize gidelim mi? Plastik şeyede razıyım ha hadi gülüm.

Aaaa azgın seni! Yemek yiyelim acıktım enerji lazım.

Yiyelim... Ye.. Bende seni yerim ohhh misss.

_______________________________________

Haftasonu için Yalçınların evinde toplanılıcaktı. Hakanın mahalledeki yaşlı bir amcanın evinde tadilata yardım sözü olduğundan Orkun önden gitmeye ve arkadaşına yardım etmeye karar verdi.

Korna sesi ile irkildi genç çocuk. Sinirle arkasını döndüğünde, gördüğü kişi ile gülümsedi.

Az kalsın Semra teyzemin kulaklarını çınlatıyordum Uğur abi ucuz yırttın.

Uğur: Deme be enişte aman iyi oldu son dakikada yırtmışız. Atla birlikte gidelim Hakan nerde ki?

Olur abi, Hakan mahalleliye yardımda sonra gelicek o. Sen niye teksin Ercü nerde?

Uğurun yüzünü bir gülümseme alıyordu eşinin adını her duyduğunda. Orkun da çoktan binmişti arabaya.

Uğur: Tremisu almayı unutmuşum evden kovdu Yalçın bey. Küçük canavarın canı çekmişmiş. Oğlum dünya kadar tatlı aldım dedim, yok illede tutturdu.

Hahaha tutturur kardeşim.
.
.
.
Hakan yorgun ama sevdiğini göreceği için mutlu atıyordu adımlarını kahvenin ordan geçerken mahalleden haz etmediği iki adamın eşinin adını andığını duydu.

Önce önemsemeden devam edicektiki olan oldu.

Adam1: Buda adamım diye geziyor meydanda.

Adam2: Kocası kardeşim dediği adamla fingirdeşiyor bunun dünya umrunda değil!

Kahveci Adnan: Beyler edepsizlik ediyorsunuz! Defolun gidin bela çıkıcak!

Adam1: Yalan mı dedik Adnan abi? Kırkırdayarak bitmedi mi arabasına?

Ulan Köpek! Sen kim benim güzelinin adını o pis ağzına almak kim deyus!

Ne ara kafayı gömdüğünü bile anlayamamışlardı. Adam kanlar içinde burnunu tutuyordu. Sonra diğer adam şokla yerdeki arjadaşına bakarken takımlarına yediği tekme ile iki büklüm kıvranıyordu.

Kahveci Adnan: Oğlum tutun şu deli oğlanı! Öldürecek yoksa!

Bırakın lan! Bırakın! Kimse duydunuz mu eşimin adını alamaz ağzına kimse öldürürüm!

Kansız köpekler....!

Yere tükürmüştü tiksinerek. Haksnı hiç böyle delirmiş görmeyen mahalleleli hemen Uğur'u aramış durumdan haberdar etmişti.

Çok geçmeden polis arabası köşede görünmüştü. Herkes Hakanın ancak polise direnmiyceği bilirdi.

Polis: Ayrılın ayrılın bakalım. Alın Hakanı bu ikisinide ayrı ayrı araca koyun. Önce doktor gördün şunları. Oğlum ne hale getirmişsin adamları?

Hak ettiler amirim! Eşime , kardeşine dil uzatanın elini dilini keserim! Al götür boynum kıldan ince ama bu ikisini burda barındırmam! Yeminim olsun barındırmam!
.
.
.
Uğurun sohbetini çalan telefon bölmüştü. Beklemeden açtığında şaşırması, gerginliği sesine ve mimiklerine yansımıştı.