Delikanlı

2.Sezon 3. Bölüm

Selim: Duyucağımı duydum, görüceğimi gördüm. Doğum günün kutlu olsun Özgür.

Özgür'ün konuşmasına fırsat vermeden hızla çıktı merdivenleri odasına girip kapıyı kilitleyip hıçkıra hıçkıra ağladı.

Tüm gece yapayalnız ilk aşkının hüsranla bitiyor oluşuna ağladı.

______________________________________

Ertesi gün kahvaltıya gözleri şiş bir şekilde inidiğinde Orkun kalkmasının şiddeti ile sandalyesi yere yuvarlanmıştı.

Bebeğim bu ne hal! Berra neler oldu annecim dün?

Selim: Anne bağırma başım çok ağrıdı gece karnımda günüm erken geldi. Çok ağladım sende... Hıçk yoktun ya ondan...

Berra: Yakışıklım niye bana söylemedin?

Babam gel benim hassas köftem. İlaç aldın mı meleğim?

Selim ağlamaktan konuşamıyordu başı ile almadığını belli etti. Şimdi Orkun ağlıyordu oğlunun yanında olamadığı için.

Dizleri üstüne çökmüş ağlayan tatlılığa içi giderek bakıyırdu Hakan. Selim şefkatle saçlarını okşadı annesinin.

Selim: Ağlama daha çok canım acıyor. Öp sen beni çok öp geçer.

Öperim ben oğlumu o kadar çok öperim ki aklı şaşar.

Bir sorun olduğu belliydi. Kendisi konuyu açana kadar öğrenemiyceğini biliyordu Orkun.
.
.
.
Ufuk: Yalçınım... Özgür artık beni sevmiyor ben anladım.

Yalçın onun oğluna sataştığını bildiğinden ağzındaki zeytini tabağıba bırakıp hımmmlamakla yetindi.

Özgür: Niye öyle düşündünüz ekselansları? Oysa benim tek aşkım sizsiniz.

Ufuk: Yalçın oğlun çok kötü bir replika!

Yalçın: Niye benim oğlum oldu? İkimizindi hani hatta senin biricik oğlundu kelebeğim?

Ufuk: Sen sus! Neyin var paşam? Günaydın diye öpmedin bile beni! Çok dalgınsın dün kötü bişi mi oldu? Orçun bişi demedi ama.

Özgür: Yok annem çok güzel geçti dün tekrar teşekkürler. Yorgunum annem geç yattım ondan.

Kalkıp boynuna sayısız öpücük sıraladığında bile Ufuğun içi rahat etmemişti.

Yalçın başı ile sıkılma dedi. Biliyordu oğulları onlara herşeyi anlatırdı.
.
.
.
Furkan: Baba ben çok önemli bir karar verdim.

Anne ve babası kahveleri ellerinde kala kalmışkardı. Furkan hep çok olgun ciddi bir çocuktu. Ne karar aldığını merak eden Uğur sordu.

Uğur: Aslan parçam hayırdır ne kararı bu?

Furkan: Anne... Anne biliyordu demiştir sana.

Ercü gülümseyerek oğluna göz kırptı. Elbette biliyorlardı, anlamamak için aptal olmaları gerekirdi.

Furkan: Ben çok aşığım Berra ya! Ona açılmaya karar verdim.

Uğur: Aaaa bakkal rüstem abi bile anlamıştı oğlum, şaşırmadık yani.

Furkan: Dalga geçme baba ya. Artık dayanamıyorum etrafında bir sürü iyi uğursuzu.

Ercü: Sanırsın Getta da oturuyoruz. Oğlum ne iyi uğursuzu! Kolej bebesi hepsi.