Delikanlı

B. 2

Hımmm öyle mi? İyi madem deme sen ufaklık, ama yinede abin say beni saygısızlık hiç sevmem!

Yok saygızlık yapmam, merak etme.

Aferin ufaklığıma benim. Haydi gencolar iş çok yayılmayın!

Orkun Hakanın arkasından hayran hayran bakarken kendimi fark edip hemen toparlandı.

_______________________________________

Taşınma bittiğinde evden en son Hakan ayrılmıştı. Ayrılmadam önce Nuran'a bir ihtiyacı olup olmadığını sorup Orkuna numarsını vermeyi ihmal etmemişti.

Şimdi yorgun bir şekilde salonda oturmuş çay içiyorlardı.

Nuran: Semram hakkını ödü yemem kardeşim. Ne senin nede mahalledeki çocukların. En çokta Hakanın ne hakikatli çocuk Allâh anasına babasına bağışlasın.

Semra: Aşkolsun ahşretliğim lafı bile olmaz. Hakan oğlum başkadır ahhh kader işte.

Niye öyle dedin Semra teyzem?

Semra: Kadersiz Hakanım 8-9 yıl oldu trafik kazasında anasını babasını gencecik kardeşini kaybetti.

Nuran: Ayyy deme yazık, çok yazık.

Ufuk: Uğur abimle yaşıttır Hakan abi. Üniversiteye beraber gidiyorlardı avukat olucaktı oda ama o kazadan sonra bıraktı herşeyi.

Hukuk mu okuyordu?

Ufuk: Hemde ne okumak abimden bile iyi puan yaptıydı. 2. Sınıfta bırakmak zorunda kaldı. Bu arada Abimki inektir söylemesi gerçek.

Semra: Zevzek duysun da yapıştırınca saklanma ardıma.

Ufuk: Biricik oğluna da laf söyletme hiç. Bul bir kız yada oğlan evlendir de kurtulalım.

Semra: Benim Uğur'um gönlüme göre kimi bulursa o benim başımın tacı.

Üçlü kendi aralarında konuşuyorken Orkun Hakan'ı ve yaşadığı onca sıkıntıya rağmen dimdik ayakta duruşunu düşünüyordu.

Ufuk: Köle kaçar, yarın sabah 6 da mesaim var bakkalımda! Beklerim Orkunum.

Herşey için teşekkür ederim kardeşim. Uğrarım sabah evde hiç bişi yok çünkü.

Semra: Sabah bizdesiniz kahvaltıya uyuyun biraz 10 gibi bekliyoruz. Hem Uğurla Tahsin amcanda evde tanışırsınız.

Nuran: Zahmet vermiyelim Semra biz hallederiz.

Semra: Duymamış olayım bekliyorum haydi hayırlı geceler.

Ana oğlu yolcu eden ikili yorgun argın odalarına çekilip uykuya dalmıştı.
.
.
.
Sabah erkenden kalkıp hemen sokağın başındaki müstakil iki katlı evin yolunu tutmuşlardı. Onların evi de Bahçeli fakat tek katlı daha küçük bir evdi.

Ufuğun söylediğine göre babaannesinin eviymiş, o yüzden babası kıyıp kimselere verememiş.

Kapıyı çalmak için uzandığında arkadan Ufuğun gür sesi gelmişti.

Ufuk: Günaydın Nuran teyzem, günaydın kardeşim.

Günaydın Ufuk! Sabah sabah bu ne neşe kardeşim?

Ufuk anahtarla kapıyı açıp kenara çekildi geçmeleri için. Tam konuşucaktıki annesi söze girdi.

Semra: Günaydın ahiretliğim, bunun her zamanki halleri Alışırsın sende. Hadi buyrun geçin kapıda kaldık. Ufuk terlik ver hemen.