Delikanlı

B. 36

Ufuk başladı söylenip bağırmaya.

Ufuk: Nurişim kov bunu kov. Pis adam evıl amca bu!

Ercü: Evıl ne oğlum?

Hahaha şeytan demeye çalışıyor mal. İlahi Ufuk korkma kıçını kaşı bişi olmaz.

Ufuk: Olmaz tabi hih... Olmaz dimi lan?

Orçun: Ya tutarsa?

_______________________________________

Evlerinin bahçesinde Hakan çayını, Orkun sütünü yudumluyordu. Tüm ısrarlara daha fazla direnemeyen Nuran Hanım sonunda onlarla yaşamayı kısmen kabul etmişti.

Nuran: Oğluşum kurabiye yaptım... Ay rahatsız ettim kusura bakmayın oğlum.

Kadın elindeki tabakla gitse gidemiyor, kalsa kalamıyordu.

Annem benim niye öyle dedin. Bizim ev halimiz oturup keyif yapıyoruz. Bende şimdi sana bakıcaktım sabah yardımcı toplardı mutfağı.

Nuran: Oğlum böyle ne bilim... Çekiniyor insan alışık değilim.

Orkunun gözleri dolmuştu. İç çekmeye başladı.

Benim yanımda mı el gibi hissettin annem? Niye öyle dedin ne kusur işledim affet gitme sakın.

Nuran: Orkunum doldurdun gözlerini şşştt kızarım artık! Hakan kay bakalım annecim.

Gel annem gel. Bak annem haklı yavrum dökme o incileri hemen.

Tamam dökmem, gitcek sandım korktum.

Nuran: Oğlum seni bu halinle hiç yalnız bırkırmıyım?

Cık... Bırakmazsın asla.

Annem bize şöyle tavşan kanı çay koyuyorum kurabiyelerinin tadına bakarız.

Çok açık bir çay da ben içsem olur mu aşkım?

Olur güzelim olmaz mı? Sen böyle gülümse dünyaları sersin kocan önüne.

Nuran: Allah muhabbetinizi daim etsin çocuklarım.

Amin...

Amin...
.
.
.
Yalçın: Kelebeğim....

Ufuk mayışmış sesi ile iç çekerek cevap verdi.

Ufuk: Hımmmm....

Yalçın: Güzelim uykun mu geldi senin çıkartıyım odamızda uyu bitanem.

Ufuk: Olur çok uykum geldi. Yatır kocam sen uyumuycak mısın?

Yalçın: Elimde az bir iş var halledip hemen gelirim yanına.

Ufuk: Gelme şimdi ben yatarım. İyi geceler Evil amca!

Orçun: İyi geceler enişte.

Ufuk: Kocam bunun nesi var?

Yalçın ellerini öpüp ben konuşurum diyip eşini yolcu etti odalarına.

Yalçın: Orçun neyin var abicim? Çok durgunsun hayırdır?

Orçun iç çekti, gözleri doldu.

Orçun: Hiç böyle bir ailem olmıycak dimi benim abi?

Yalçın: O nasıl laf oğlum biz neciyiz burda?

Orçun: Abi babamlar malum hiç ailece sofraya oturduğumuzu hatırlamıyorum bile. Oysa size bakınca içim gidiyor. Yanlış anlama çok mutlu oluyorum senin adına.