Delikanlı

B. 21

Ufuk: Sen nasıl! Kimseye demedim ki ben okulu kazandığımı!

Günay: Oğlum bu ne güzel bir haber niye demedin aslanım benim.

Ufuk: Birşeyide başarmış olmak istedim baba. Becereksiz değil gururlu olmak istedim.

Yalçın: Sen bilmesende benim gözüm kulağım hep sendeydi bitanem.

Ufuk: Çok isterim Yalçın. Bana inandığın için çok teşekkür ederim sevgilim.

_______________________________________

Ortalık biraz karışmıştı. Pelin hanım sürekli dövünüp duruyordu. Bu durumu eşine nasıl izah edeceğini asla kabul etmiyceğini anlatmaya çalışıyordu.

Sonunda beklenmedik bir patlama oldu. Patlayan bu kez Ercüydü.

Ercü: Yeter! Kes ağlamayı anne sende! Birinizde dönüp bana fikrimi sormadı be helal olsun!

Uğur hemen sevdiği çocuğun yanına gitti. Çaresiz bahanelerini sıralıyordu.

Ercü: Tamam anlıyorum kardeşine düşkünsün, tüm çaban onun için eyvallah. Peki ya ben Uğur? Biz nerdeyiz bu hikayede!

Uğur: Yavrum bizim içinde bir an önce kavuşmak için.

Ercü: Kavuşmak için... Uğur sen beni ailemi yok sayınca kavuşmuş mu olucaz biz? Benim babam şuan nerde? Ben diyim gece bekçiliğinde! Gündüz 4 saat uyuyup diğer işine gidiyor bizim için.

Uğur konuşucakken Ercü onu susturdu.

Ercü: Bitirmedim dinle! Kardeşim lisede ben okul harçlığım için çalışıyorum. Annem gündeliğe gidiyor. Gocunmuyorum bundan gurur duyuyorum ailemle.

Uğur hiç bu açıdan düşünmemişti.
Şimdi üzdüğü için çok daha üzgündü.

Ercü: Onları hiçe sayıp sırf Ufuğun kardeşin olduğunu yeni aydın diye onu korumak için beni ailemi harcatmam sana kusura bakma! Haydi annem evimize Semra teyzem haftaya zahmet etmeyin size uygun statüsü olan birini elbet bulur Uğur.

Ercü kardeşim kestirip atma. Haksızzın demiyorum ama kırgınlıkla daha büyük yaralar açma.

Ercü: Kusura bakmayın tekrar tebrikler kardeşim. Ufuğum sıkma canınk kardeşim.

Uğur: Yapma Ercüm haklısın yerden göğe kadar haklısın. Acele ettim kırdım dağıttım. Sen kıyma bize sevdiğim.

Ercü: Uğur şimdi konuşmayalım. Daha fazla kırılıp kırmak istemiyorum ben.

Uğur sevdiğinin ardından öyle baka kaldı. Öfke ile annesine döndü.

Uğur: Hepsi senin suçun hepsi! Bıraktı beni ben onsuz nasıl nefes alıyım ha nasıl?

Semra Hanım eşinin kollarında ağlıyordu. İki oğlunu da perişan etmişti.

Yalçın: Uğur hadi kardeşim gel çokıp bir hava alalım. Bu gece bende efkar dağıtalım.

Nuran annem müsaden var mı? Yavrum bende gitsem böyle bir günde seni bırakmak istemezdim.

Nuran: Hep beraber gidin oğlum. Ufuk sende git böyle hepiniz perişan olucaksınız. Semra topla kardeşim kendini tamam düzelecek merak etme.

Gelir misin yavrum?

Gelirim aşkım. Uğur abiyi bu halde bende bırakmam.
.
.
.
Hep birlikte Yalçının evinin bahçesinde yolda girdikleri mezeciden aldıklarını tabaklıyorlardı Hakan ve Orkun. Yalçın ve Ufuk Uğur'un yanından ayrılmıyordu.