Chapter 82
May 11, 2024
🧝Chapter 82
သေချာသည်ပင်၊ ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ မင်ချွင်းက တောင်းပန်လက်ဆောင်လေးတစ်ခုနှင့်ရောက်လာသည်။
သို့ပေမဲ့ လူက တံခါးကိုပင် မဖြတ်နိုင်ခဲ့။သူကြားလိုက်ရသမျှက အထဲကခွေး ဟောင်သံဖြစ်လေသည်။
အိုး၊ စောစောက ပြောရန် မေ့သွားသည်။အမွေးထူထူ ခွေးကြီးလေးကောင်က အိမ်စောင့်တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် ထမ်းဆောင်နိုင်ပြီး အဝေးက ဘယ်သူလဲဆိုသည်ကို သိနိုင်သည့်အတွက် တံခါးဘဲလ်ကို မလိုအပ်တော့ပေ။
တံခါးဖွင့်ရန်ထွက်လာသည့်ရန်သာ့လန်က တုံးတိတိဆိုသည်။
"မလိုပါဘူး...တမင်တကာ လွှတ်ချဖို့ မလိုသလို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ လာတောင်းပန်ဖို့လည်း မလိုဘူး"
ထိုသို့ ပြောပြီး အမူအရာမဲ့နေသော မျက်နှာနှင့် တံခါးကို ပြန်ပိတ်သွားသည်။
"..."
ဤငြင်းဆန်မှုက မင်ချွင်းကို ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ပူလောင်စေခဲ့သည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ အံ့သြတဝက်နှင့် ဒေါသတဝက် ဖြစ်ခဲ့သည်။
သူပြန်တွေးကြည့်ပြီး ဘာမှားနေလဲ ဆိုသည်ကို လိုက်ရှာပေမဲ့ မတွေ့ပေ။သို့ရာတွင် တစ်ဖက်က သူ့စိတ်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိလျှင် သူ သူ့လှည့်ကွက်တွေကို ဘယ်လိုပဲ ပြောင်းလဲနေပါစေ တစ်ဖက်သားအမြင်မှာ မျောက်တစ်ကောင်လိုဖြစ်နေမှာဖြစ်၏။သူက ဟယ်ကောအာရှေ့မှာ သွားကစားလိုက်သေးသည်။၎င်းကိုတွေးပြီး စိတ်ထဲမှာ ရှိနေသည့် အစီအစဉ်တွေကို မသုံးချင်တော့ပေ။
ဒီရန်သာ့လန်က ငါ့ကိုဒိလိုမျိုးပြောင်ကြီးငြင်းဝံ့တယ်ပေါ့လေ... ငါက မင်းဆီ ပိုက်ဆံနဲ့လာတယ်ဆိုရင် မင်းမတုံ့ပြန်သင့်ဘူးလား ...နောင်ကျမှ ငါ့ခြေရင်းမှာ ဘယ်လိုဝပ်ဆင်းနေမလဲကြည့်မယ်... စိတ်ထဲမှာမှတ်ချက်ချပြီးနောက် မင်ချွင်းက နှာခေါင်းရှုံ့ကာ ထွက်သွားသည်။
ခြံထဲက မြောင်ဟယ် အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားနေ၏။
"ပြန်လာပြီလား... ဘာပြောလိုက်လဲ... သူဘာလို့ ဒီလောက် မြန်မြန်ထွက်သွားတာလဲ"
