The Richman's Hidden Daughter

Chapter 41

Wala ng nagawa si Dale kundi sumunod sa gusto ng mga magulang niya na makipagdinner sa family ng tito Romeo niya. Bago sila pumunta sa venue ng dinner ng pamilya nila ay dumaan muna sila sa bahay nila para makapag ayos siya. Ayaw naman niyang maging mukhang kawawa pag nakipagkita sa pamilya ng mga Buenaventura kahit ayaw niyang makaharap ang mga ito.

Pagkatapos niya mag ayos ng sarili niya ay nauna na silang tumungo sa family owned hotel nila. May aayusin pa daw kasi doon ang daddy niya.

Samantalang sa bahay ng pamilya Buenaventura naman ay handa na rin ang lahat para pumunta sa usapang dinner. Si Angelo lang ang makakasamang anak na lalaki dahil abala naman at di pwede si Rafael. Hinihintay rin nila si Mitch dahil sabi nito ay hahabol daw ito.

''Angelo, call your sister! The time is running. Nakakahiya naman kay kumpadre kung malalate pa tayo!'' Seryosong utos ni Don Romeo.

''Dad, she's not answering my calls. I already tried a hundred times. Will you calm down. She told us na susunod na lang di ba. Let's just wait.''

''Try it again Angelo, baka sagutin na ng kapatid mo. Alam mo naman ang ugali nun.'' Pahayag naman ng mommy niya.

Naiinis na dinial ulit ni Angelo ang number ng kapatid. Habang naglakad naman palayo ang daddy niya dahil may tumawag sa Daddy niya.

''What?! What happen?! Why not bring her to the hospital not in that clinic!"

Napatingin naman ang mag ina kay Don Romeo na halos sinisigawan na ang kausap sa telepono.

''Romeo anong nangyari?'' Kinakabahang tanong nito sa asawa.

''Nobody dared to answer me that nonsense reason! Bring her emmidiately to the hospital before i did something that you'll regret!!''

At pinatay na ni Romeo ang cellphone na halos itapon pa sa inis.

''What happen? Who is that? What hospital Romeo?!''

''Sinugod daw sa clinic ang anak natin, masakit daw ang tagiliran at nahihilo. At tatanga tanga pa ang naka assign sa clinic na yun at di naisipang sa ospital na lang dalhin si Mitch!''

Napahawak lang naman sa bibig ang kanyang asawa sa narinig.

''Why dad? Anong nangyari kay bunso?? Baka umaatake na naman ang ulcer niya dad.'' Nag aalala ring sabi ni Angelo.

''Ulcer??'' Halos magkasabay na sabi ng mag asawa kay Angelo. Mukhang lalong nagalit ang daddy niya ng marinig ang sinabi niya.

''Dad, when we were in States, sumasakit na talaga ang tagiliran niya e, pero okay naman siya. That's one reason i guess, wala naman akong alam na ibang masakit o nararamdaman si Mitch.''

''And you never tell us Angelo?! What if something happend to her? Kahit pa irason mo na okay siya! Lagi ka na lang nagdedesisyon ng sarili mo lang ang sinusunod mo!'' Pasigaw na sabi ni Don Romeo.

Mukhang may laman ang mga sinasabi ng galit ng matanda.

''Please. It's not the right time, we need to go and see our daughter Romeo. Angelo. We'll talk about that later. Find Mang Gardo to drive for us." Malumanay na sabi ng mommy niya kahit halatang nag aalala na sa kapatid niya.

''Let me drive. Let's go.'' Plain lang na sagot nito.

Mabilis na sumakay agad sila ng kotse para puntahan si Mitch sa hospital. Di pa rin pinapansin ni Romeo si Angelo. Halatang may kinikimkim itong galit na malapit ng sumabog.

Pagdating sa isang sikat na hospital kung saan nakaconfine si Mitch ay agad nagtungo ang mga ito sa kwarto ng dalaga.

''Mitch anak, what happen?'' Nag aalalang sabi ng mommy niya. Gising na kasi si Mitch at nakangiti pa na parang walang nangyari.

''Sis, we're so worried about you. You okay now?''

''Ang daddy naman niya ay nakatingin lang habang hinimas ang buhok niya.''

''I'm fine, see? Pwede na nga akong umuwi ee. Wag nga kayong oa. Its just a small pain.'' Pagbibiro nito.

''Two days ka daw kailangang nandito sis. Sabi ng doctor.''

''I can handle myself naman ee, saka okay na ako. I dont need to be here. Nagpilit lang naman ang school doctor namin na dalhin ako dito kahit pkay na ako, tinakot na naman ata ni Daddy. Ayan tuloy, kung ano ano tinusok sakin.'' Naiiritang sabi pa nito.

''Ano ba ang nangyayari Mitchella? Bat di mo sinabing may nararamdaman ka?'' Her mom look at her.

''I'm okay now guys.. Really, i'm all fine.''

''Wait. Daddy, are you okay?'' Dagdag pa ni Mitch ng mapansing di umiimik ang daddy niya.

''Dad.. Diba sabi ng doctor mo di ka pwedeng mastress, you look tired and..."

''Is there something bothering you?'' Mitch.

Sasagot na sana ang daddy niya ng magring ang telepono nito..

''Hello? Ohhhh.. Sorry kumpadre....'' Yun na lang ang narinig nila dahil tumayo at lumabas ito habang may kausap sa telepono.

''Kuya? Speak up! Nag away ba kayo ni Daddy? You already talk about...''

''Not yet Mitch.''

Lumapit naman ang mommy niya sa kuya Angelo niya at tinapik tapik sa balikat.

''Mom... Parang naiiyak na sabi ng kuya niya.''

''Kuya.. You better tell dad. Hinihintay niya lang ang explanation mo. Pinatagal mo pa kasi.''

''Anak, kilala mo ang daddy mo, mahal lang kayo nun, bat di mo pa sabihin at kausapin niya. Alam ko yun ang ang hinihintay niya kaya ganun siya.''

''Mom, di ko pa kasi siya matyempuhan, laging busy. Pero dont worry, kakausapin ko siya, para maayos na rin.''

Tumahimik na lang sila ng maramdamang bumukas ang pinto at pumasok ang seryosong mukha ni Don Romeo.

''Mitch anak, we need to go, naghihintay ang tito Manolo mo, kasama na nila si KD. Next time kana lang namin isasama kapag okay ka na. Get well anak. Mag ingat ka next time.'' Her daddy speaks while looking at her.

''We'll leave Mitch here? Are you sure you'll be fine? Babalik din kami baby ha. Sumunod ka sa mga sinasabi ng doctor. 2days rest would be fine, kami na ang mag aasikaso ng school mo. We'll talk to your teachers.'' Yumakap ang mommy niya pagkatapos sabihin yun.

''Sis, sumunod ka na lang okay? Wag na matigas ang ulo. Wag mong aawayin ang mga nurse dito.'' Sabi naman ng kuya niya. Medyo nangiti naman si Mitch ng maalala nung nasa states pa siya at ipina confine ng kuya niya. Pinagsisigawan at inaway kasi niya ang mga nurses ng di siya hayaang umalis ng ospital.

''Wag nga kayong oa. Di naman cancer ang sakit ko 'no. Hehe. Sige na, baka hinihintay na kayo ni tito Manolo.'' Nakangiting sabi nito at parang tuwang tuwa pa. Di kasi siya makakasama at ito ang gusto niya.

Hinalikan naman siya ng Daddy at Mommy niya bago tuluyang umalis.

''Mitch ha, babalik kami. Wag na wag kag aalis dito. Kilala kita. Subukan mong tumakas dito at talagang makikita mo. Just relax all day okay? Magpahinga ka na lang, two days is not a long time. Sige na, we must go. Ikakamusta na lang kita kay KD.'' Nang aasar pang sabi ng kuya niya bago lumabas. Nauna na kasi sa labas ang daddy at mommy nila para makausap at mabilinan ang assigned doctor sa kanya.

Hinagisan pa ni Mitch ng unan ang kuya niya dahil sa pang aasar nito,buti na lang at nakalabas na ito ng pinto.

''Grrrrrr! My brother really annoys me!!'' Inis na sabi nito.

Hinanap naman ni Mitch ang cellphone at tinawagan ang mga kaibigan niya para papuntahin dun. May klase kasi ang mga ito kaya di nila alam ang nagyari sa kanya.