Between Love And Hate

Κεφάλαιο 12

"Τώρααααα" έλεος δηλαδή ποσο ανυπόμονος. Ανοίγοντας την πόρτα βλέπω τον Αναστάση γεμάτο αίματα και με μια θυμωμένη έκφραση στο πρόσωπο του να στέκεται έξω από την πόρτα μου. Πάω γρήγορα να κλείσω την πόρτα αλλα δεν προλαβαίνω. Αμάν την βάψαμε.

------------------------------------------------

Τι ηλίθια. Μπράβο ruby. Έτσι ανοίγουμε τις πόρτες σε οποιον βρούμε μέσα στα μεσάνυχτα. "Και ναι κυριες και κύριοι το βραβείο της ποιό ηλίθιας στον κόσμο πάει στην... RUBYYYY"  "Οοο μα σας ευχαριστώ πολύ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου που ήταν διπλα μου, τους φίλους μου και φυσικά εσάς που με ψηφίσατε". Όσο εγώ κάθομαι και σκέφτομαι τον εαυτό μου να παίρνω το Oscar της πιο ηλίθιας, ο Αναστάσης έχει ήδη μπει μέσα και κατευθύνεται προς εμενα. Ούτε την πόρτα δεν έκλεισε. Αυτό με συμφέρει. Όπα σκέφτομαι να φύγω από το ίδιο μου το σπίτι? Κάτσε, τώρα εγώ δηλαδή φοβάμαι τον Αναστάση? Και όπως πάντα με πιάνει το σπαστικό γέλιο στις πιο ακατάλληλες στιγμές. 

"Σου φαίνομαι αστείος?" ρωτάει θυμωμένα ο Αναστάσης. Τώρα αυτού τι του απαντάς? 

"Έλα ρε Αναστάση πριν έρθεις μέσα στα αγρια μεσάνυχτα δεν μπορούσες να πληθύς πρώτα? Είσαι γεμάτος αίματα." εγώ πολύ χαλαρή με βρίσκω. Μπράβο μου. Δεν ξανά πίνω. 

"Δεν ξέρεις γιατί είμαι γεμάτος αίματα?" Οοο μα τι σατανικό μυαλό που είμαι. Τι σκέφτηκα ο άνθρωπος. Είμαι ιδιοφυΐα και δεν μπορώ να χορέψω και τον χορό της νίκης μου. Τώρα θα δείς Αναστάση. 

"Εμμ πρέπει να μαντέψω τώρα? Για να σκεφτώ.. Σκότωσες κάποιον?? Ή καλύτερα έκοβες κρέας και σπλάτς τα αίματα πήγαν πάνω σου. Με κοροϊδεύεις ρε Αναστάση?? που να ξέρω?" πρώτο βήμα: Άγνοια. 

"Ο Λευτέρης με τον Πίπη ήρθαν και μου έπαιξαν τους μάγκες και σκέφτηκα ότι εσύ τους έβαλες. Δηλαδή δεν ξέρεις τίποτα?" δεύτερο βήμα: το θύμα. 

"Τιιι?? Σε χτύπησαν?? Γιατί?? Είσαι καλά?? Και περίμενε ρε Αναστάση θα έβαζα ποτε κάποιον να δύρει τον κολλητό μου? Πας καλά?" καλε εγώ έπρεπε να γίνω ηθοποιός. 

"Μετά από αυτό που σου είπα και σου έστει- άστο. Έχεις λίγο πάγο?" βήμα τρίτο, βασικά δεν χρειάζεται.. την γλίτωσα. Παναγιά μου και Χριστέ μου, αν δεν το  έπαιζα ανήξερη να δούμε τι θα είχε γίνει τώρα. 

"Ναι φυσικά, περίμενε" ο Αναστάσης πάλι καλά δεν κατάλαβε τίποτα είναι τόσο ευκολόπιστος. Κατευθύνομαι προς την κουζίνα για να του φέρω λίγο πάγο. Θα του βάλω τον πάγο σε μια παλιά πετσέτα σιγά μην χαλάσω εγώ τις πετσέτες μου με το αίμα του. Αηδία. Καθώς προσπαθώ να βρω μια παλιά πετσέτα ακούω τον Αναστάση να γρυλίζει το όνομα μου. Τώρα αυτός πάλι τι έπαθε??