Υπάρχουν στιγμές που μετανιώνουμε για πράγματα που κάνουμε αλλα όταν τελικά ανταμειβόμαστε για αυτά νιώθουμε παράξενα. Δεν μας φαίνονται τοσο λαθος οσο πριν. Γιατί έστω και αν ένιωσα άσχημα που προκάλεσα τόσο πόνο στους γύρω μου τουλάχιστον ξερώ πως ήταν το τέλος για μια ιστορία που μου προκαλούσε πόνο και η αρχή για μια ιστορία που θα μου δωσει αρκετη αγάπη αλλα και χαρα.
-----------------
Τον αγαπώ. Τον αγαπώ. Τον αγαπώ. Μονο αυτές οι δυο λέξεις περνάνε από το μυαλό μου αυτή την στιγμή. Μπορεί από καιρό να είμαι ερωτευμένη μαζί του αλλα ποτε δεν είχα λίγο χρόνο να το σκεφτώ και να συνειδητοποιήσω όλη αυτή την λατρεία που κρύβω για αυτόν. Αν πάω πίσω στον χρόνο και σκεφτώ τις μέρες που πέρασαν από την ημερα που τον γνώρισα μέχρι σήμερα το μονο που διαπιστώνω είναι πως δεν έχω βρεθεί σε ηρεμία ποτε, όλο και κάτι θα συνέβαινε και θα τα χάλαγε όλα. Αλλα αυτή την χρονική στιγμή το νιώθω. Λες και γύρισε ένας διακόπτης και όλοι αυτή η γκαντεμιά και η κακοτυχία να έφυγε. Υπάρχει περίπτωση να είναι και το γεγονός πως ξέρω πως από εδώ και πέρα ο Νικόλας δεν θα με ξανά ενοχλήσει. Πολλές φορες εμείς οι άνθρωποι κρατώντας ανοιχτές υποθέσεις που ξέρουμε και οι ίδιοι πως είναι τελειωμένες και δεν μπορούν να διορθωθούν τις δικαιολογούμε στον εαυτό μας λέγοντας πως μπορεί κάτι να αλλάξει και το μονο που καταφέρνουμε είναι να κοροϊδεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Ποσα χρονια έφαγα κρατώντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι μπορεί ο Νικόλας να άλλαζε?? Πως μπορεί να με αγαπούσε?? Εγώ η ίδια τον κρατούσα ζωντανό μέσα μου και εγώ η ίδια ευθύνομαι για όλο το κακό που προκάλεσε. Τελειωμένες καταστασεις είναι καλύτερο να τις κλείνουμε μια και καλή, κρίμα είναι να βασανίζουμε τον εαυτό μας. Το μονο που καταφέρνουν είναι να μας αποσπούν την προσοχή και να μην μας αφήνουν να προχωρήσουμε μπροστά.
Ένα χαζό χαμόγελο είναι ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου γιατί ξέρω πως από τώρα και στο εξής κάτι καινούριο έρχεται. Έχω την επιθυμία να ανεβώ πάνω στο κρεβάτι και να αρχίζω να χορεύω σαν την τρελή αλλα αν μπει κάποιος γιατρός το μονο που θα καταφέρω είναι να με κρατήσουν μέσα μήπως έχω κάποιο πρόβλημα στον εγκέφαλο. "Πάλι εμενα σκέφτεσαι πριγκίπισσα?" η φωνή του Στεφανου ακούγεται βγάζοντας με τελείως από τις σκέψεις μου. Πιστεύω πως πάντα θα έχει την ίδια επιρροή πάνω μου. Μονο και μονο με την φωνή του νιώθω όλο μου το σώμα να ανατριχιάζει. Μπορώ να καθίσω ώρες ολόκληρες απλά κοιτώντας τον. Δικός μου! Αυτό μονο μπορώ να σκεφτώ και συνειδητοποιώ για πρώτη φορα πως γίνομαι κτητική. Ποτε μου δεν θέλησα κάτι τόσο πολύ όσο τον Στέφανο. Στο πρόσωπο του έχει ζωγραφισμένο το χαμόγελο του κατακτητή αφού είμαι σίγουρη ξέρει πολύ καλά ποσο καλή επιρροή έχει πάνω μου.
أنت تقرأ
Between Love And Hate
عاطفيةΠίσω από το ρομαντικό ψευδώνυμο Melody κρύβεται η Ρουμπίνι ή αλλιώς Ruby. Μεγάλη της αγάπη η μουσική. Μέσα από το blog της προσπαθεί να δείξει στον κόσμο το ταλέντο της και να μεταφέρει με χιουμοριστικό τρόπο τα γεγονότα που της συμβαίνουν στην καθη...
