Between Love And Hate

Κεφάλαιο 53

"Για να δούμε.." λέω και είμαι έτοιμη να πατήσω την σκανδάλη. Το ξέρω πως θα μετανιώσω αυτό που θα κάνω αλλα είναι το καλύτερο για όλους και ειδικά για εμενα. Αρκετά άντεξα!! Εικόνες από όσα μου έχει κάνει περνούν μπροστά από τα ματια μου και πυροδοτούν το χέρι μου που βρίσκετε στην σκανδάλη με δύναμη. Ξαφνικά ακούγονται δυο πυροβολισμοί τρομάζοντας με και το μονο που ξέρω είναι πως δεν προέρχονται από εμενα. Όλα γίνονται τόσο γρήγορα που δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Το μονο που ξέρω είναι πως κάποιος σίγουρα από εμάς έχει χτυπηθεί. 

----------------

Οι δείχτες του ρολογιού γυρνάνε, ο χρόνος περνάει και παίρνει μαζί του λέξεις,πράξεις και υποσχέσεις που είπαμε δίνοντας μας νέο περιθώριο για να πούμε και να κάνουμε αλλα τόσα. Βρίσκομαι στο σπίτι του Νικόλα πάνω από 7 μέρες, άσχετα αν εμενα μου φαίνεται σαν αιώνας. Οι τελευταίες όμως ώρες μου φαίνονται τόσο μακρινές. Η συνομιλία που έκανα με την Μαρία στο μυαλό μου φαίνεται σαν να την έκανα πριν από μήνες αλλα στην πραγματικότητα είναι σήμερα το πρωί. Το ίδιο και όσα έμαθα σήμερα, για την ζωή του Στεφανου αλλα και τον πραγματικό χαρακτήρα του Νικόλα. Μπορεί όλα αυτά να μου φαίνονται μακρινά και να νιώθω πως ο χρόνος κυλάει παρα πολύ αργά αλλα από την στιγμή που άκουσα τους πυροβολισμούς νιώθω τους δείκτες του ρολογιού να γυρνάνε χωρίς σταματημό , πυροδοτώντας την ανησυχία μέσα μου. Σιγά σιγά βλέπω τον Νικόλα να βρίσκετε στο πάτωμα. Κάποιος τον πυροβόλησε. 

"Ούτε να ρίξει μια σφαίρα τζιμε που πρέπει εν μπορεί τούτος. (Ούτε μια σφαίρα δεν μπορεί να ρίξει αυτός.)" λέει η Ελένη και νιώθω ξανά τον χρόνο να κυλάει σταθερά. 

"Μην τολμήσετε να μας σημαδέψετε γιατί μπορώ με μια σφαίρα να σας σκοτώσω και τους 4" ακούω τον Max να λέει από πίσω μου και τον νιώθω να έρχεται διπλα μου. Με σπρώχνει προς τα πίσω έτσι ώστε να βρεθώ πίσω του. Νιώθω το όπλο να καίει μέσα στα χερια μου και το πετάω μακριά μου. Τι πήγα να κάνω?? Πως θα μπορούσα να σκοτώσω εγώ άνθρωπο και ειδικά τον πατέρα μου?? Μπορεί ο θάνατος να του αξίζει αλλα δεν μπορώ να είμαι εγώ αυτή που θα τον σκότωνε. Τον βλέπω πάνω από τον ωμο του Max να είναι ξαπλωμένος στο πάτωμα και νιώθω τον χώρο να με καταπλακώνει. Ακούω την Ελένη να μου μιλάει αλλα εγώ το μονο που μπορώ να κάνω είναι να κοιτάζω τον Νικόλα. Όλοι αρχίζουν να ασχολούνται με κάτι αλλα εγώ έχω μείνει ριζωμένη στην θέση μου. Άραγε έχει πεθάνει?? Καινούργιες φωνές ακούγονται στον χώρο και το πιο πιθανόν να είναι αστυνομικοί. Νιώθω ένα κενό μέσα μου αφού η δυστυχία με την ευτυχία συγκρούονται αφήνοντας ένα κενό αποτέλεσμα. Ποσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν ο Νικόλας είχε λιγότερο μισος μέσα του. Τόση ώρα που τον παρατηρώ τα ματια μου μάλλον θα τα έχουν παίξει αφού έχω την εντύπωση πως τον είδα να κουνιέται. Ανοιγοκλείνω γρήγορα τα ματια μου και νιώθω το αίμα να παγώνει στο σώμα μου. Δεν έχει πεθάνει ακόμα. Σαν φίδι σέρνεται αργά μέχρι εκεί που έχει αφήσει το όπλο του και το παίρνει στα χερια του. Κανένας δεν τον προσέχει και εγώ κάθομαι εκεί λες και βλέπω κάποια ταινία και περιμένω με αγωνια το τέλος. Περιμένω ότι το όπλο θα το γυρίσει πάνω μου αλλα τον βλέπω με τρεμάμενες κινήσεις να σημαδεύει κάποιον μπροστά του. Με δυσκολία γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω πως εκεί βρίσκετε ο Στέφανος μαζί με κάποιους άλλους μιλώντας για κάτι. Αυτή την φορα νιώθω τους δείχτες να παγώνουν και εγώ να ξεπαγώνω από την θέση που ήμουν πριν. Αρχίζω να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Νιώθω να τρέχω χιλιόμετρα αρχίζοντας να τρομοκρατούμε ότι δεν θα προλάβω.Το μονο που βλέπω είναι ο Στέφανος μπροστά μου και το μονο που σκέφτομαι είναι πως δεν θα αφήσω τον Νικόλα να τον πληγώσει. Όταν πλέον πέφτω πάνω του κάνοντας και τους δυο να πέσουμαι στο πάτωμα τότε μονο ηρεμώ αφού νιώθω κάτι να τρυπάει το σώμα μου. Και ξανά οι δείχτες αρχίζουν να λειτουργούν αλλα σε πιο γρηγορη μορφή. Δυσκολεύομαι να αναπνεύσω αλλα έστω και αν είναι οι τελευταίες μου ανάσες τουλάχιστον θα είναι με το άρωμα του Στεφανου. Μπορεί να χτυπήθηκα αλλα η χαρά μου που έσωσα τον Στέφανο δεν λέγεται. Στην αρχή δεν ακούω τίποτα αλλα ξαφνικά έρχεται στ΄αυτία μου ένας εκκωφαντικός ήχος. Φωνές,βρισιές, και καλαμάτα μπερδεύονται μεταξύ τους κάνοντας με να θέλω να κλείσω τα αυτιά μου.