Between Love And Hate

Κεφάλαιο 26

Κάνω κάποιες τελευταίες αλλαγές αλλα την ώρα που πάω να κάνω save μαυρίζουν τα πάντα. Πες μου πως χάθηκε όση δουλειά έκανα. Ξαφνικά ανοίγει ένα παράθυρο και αρχίζει να φορτώνει κάτι. Την ίδια ώρα η camera μου ανοίγει και το άλλο παράθυρο αρχίζει να φορτώνει μια άλλη camera. Τι στο καλο γίνετε?

-------------------------------------------

Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου εγώ βρίσκομαι στην άλλη άκρη του δωματίου. Καλά ε, τα αντανακλαστικά μου είναι τέλεια. Κουνάω το κεφάλι μου, προσπαθώντας να σκεφτώ τι έγινε μόλις τώρα. Πρέπει την ώρα που εκτοξεύθηκα από το κρεβάτι να πήρα και τα ακουστικά μου μαζί αφού το remix που έχω κάνει ηχεί σε όλο το δωμάτιο. Το laptop μου τα έχει παίξει τελείως. Λες να πάτησα κανένα κουμπί και να άνοιξα την camera ?? Πλησιάζω σιγά σιγά το laptop μου. Μου αρέσει που κάνω λες και θα μου επιτεθεί κανένα τρωκτικό. Ξαφνικά η μουσική σταματάει. Καλά λέω εγώ πως τα έχει παίξει. Είμαι ακριβώς διπλα από το laptop όταν αρχίζει να ακούγεται ένα βουητό. Τι στο καλο γίνετε?? Το μονο που λείπει τώρα είναι να αρχίζει να βγάζει καπνούς.

"Ruby?" ακούω μια βραχνή φωνή να με φωνάζει. Ασυναίσθητα εγώ γυρίζω πίσω μου για να δω αν είναι κάποιος εκεί. "Ruby?" ακούω ξανά την ίδια φωνή να με φωνάζει και διαπιστώνω πως έρχεται από το laptop. Κάθομαι πάνω στο κρεβάτι και περνώ το laptop στα χερια μου.

"Παρακαλώ?" ρωτάω σαν την ηλίθια. Το μονο που βλέπω είναι μαύρο και σε ένα μικρό κουτάκι στα δεξιά είμαι εγώ.

"Ruby?" ξανά λέει κάποιος. Βασικά δεν είναι κάποιος αφού κάπου ξέρω εγώ αυτή την φωνή.

"Ποιος?? Τι ??Τι στο καλο γίνεται?" ρωτάω και ξαφνικά από μαύρο αρχίζει να φορτώνει κάτι. Αποκλείεται. "Στε.. Στέφανε?" ψυθιριζω αφού έχω μείνει να κοιτάζω την οθόνη.

"Γεια σου Ruby" λέει και μου χαμογελάει. Πάλι καλά που κάθομαι δηλαδή γιατί με έτσι χαμόγελο που έχει θα είχα σωριαστεί κάτω.

"Τι..??" ούτε μια πρόταση δεν μπορώ να πω.

"Είσαι καλά??" ρωτάει χωρίς να φύγει από τα χείλη του το χαμόγελο.

"Καλά" λέω ξανά ψιθυριστά αφού ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι γίνετε. "Γιατί είσαι μέσα στο laptop μου??" ρωτάω και ξαφνικά σηκώνομαι πάνω και πετάω το laptop στο κρεβάτι. Απομακρύνομαι λίγα μετρα και απότομα γυρίζω προς το laptop. "Αυτός" λέω και το δείχνω. Πηγαίνω με γρήγορα βήματα και περνώ το laptop στα χερια μου. "Εσύ" λέω και ξανά κάθομαι στο κρεβάτι. "Εσύ βρισκόσουν μέσα στο laptop μου. Εσύ μου το έφερες έτσι δεν είναι?? ΝΑΙ ΕΣΥ. ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ. Ο DARK. Ο ΘΕΕ ΜΟΥ." λέω τις τελευταίες μου λέξεις τελείως φωναχτά και καλύπτω το στόμα μου για να μην τσιρίξω. Τώρα εξηγούνται όλα.