Ένα πρόχειρα κομμένο χαρτάκη περιμένει να το διαβάσω και εγώ μονο με την σκέψη πως το άφησε ο Στέφανος δειλιάζω μονο και μονο να το αγγίξω. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και με τρεμάμενα χερια προσπαθώ να το διαβάσω. "Να προσεχεις. Σαγαπώ" είναι το μονο που λέει και το τελευταίο που βλέπω πριν τα ματια μου θολώσουν από τα δάκρυα.
------------------------------
Τα γεγονότα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή. Ότι νόμιζες πως ήξερες, χάνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ότι θεωρούσες δεδομένο εξαφανίζεται και ότι πίστευες όλη σου τη ζωή σε βάζει στη διαδικασία να το ξανασκεφτείς. Γιατί μερικά δευτερόλεπτα είναι ικανά να καταστρέψουν όλες τις στιγμές που έζησες... Σάν ένα κουμπί που το πατάς και διαγράφει τα πάντα.
Γιάννης Πολίτης.
Μετά απο 3 μήνες...
"Ruby αν δεν σηκωστείς σε 2 λεπτά, εν ξέρω τι ένα γίνει. Ο άλλος μέσα κάθε μέρα το ίδιο φκιολί έπρισεν μας τα" νιώθω την Ελένη να με ταρακουνάει και εγώ προσπαθώ να μην δείξω την δυσφορία μου. Ξεφυσάω και φεύγω τα σκεπάσματα από πάνω μου. Θέλω λίγο χρόνο μέχρι να συνηθίσω το φως και μόλις καταφέρνω να διακρίνω την Ελένη της κάνω σήμα με το χέρι μου για να βγει έξω από το δωμάτιο. Εδώ και τρείς μήνες το ίδιο ξύπνημα. Έχει καταντήσει κουραστικό. Πηγαίνω με αργά βήματα μέχρι την τουαλέτα και όπως κάθε μέρα καλημερίζω τον ανέκφραστο πλέον εαυτό μου. Πλένοντας τα δόντια μου παρατηρώ την οδοντοβουρτσα του Στεφανου διπλα από την δικη μου. Ποιος την έβαλε ξανά εδώ?? Η Ελένη θέλει να μου σπάσει τα νεύρα νομίζω πρωί πρωί. Ανοίγω τον κάλαθο και την πετάω μέσα. Σαν εχθές θυμάμαι την ημερα που έφυγε. Ο δειλός. Έφυγε χωρίς να πει λέξη, αφήνοντας ένα γελοίο σημείωμα πίσω του. Το γελοίο ήταν πως τα ματια μου είχαν θολώσει από το κλάμα αλλα κανένα δάκρυ δεν κυλούσε. Αμέσως μετά άρχισα να γελάω σαν την χαζή αφού για ακόμα μια φορα έζησα την ξαφνική απώλεια ενός αγαπημένου μου ανθρώπου.Γι'αυτό ποτε δεν δένομαι με ανθρώπους. Κουνάω το κεφάλι μου αφού για ακόμα μια φορα θυμάμαι τι έγινε και νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου. Με αφορμή αυτό το περιστατικό γράφτηκα σε μαθήματα boxing αφού είχα τόσα νεύρα που κάπου έπρεπε να τα βγάλω. Τελειώνοντας την καθημερινή μου ρουτίνα πηγαίνω και φοράω τα συνηθισμένα πια μαύρα ρούχα μου, παίρνω μια ψιλή αλογοουρά τα μαλλιά μου και φοράω τα απαραίτητα πια γυαλιά ηλίου μου αφού χωρίς αυτά δεν βγαίνω ποτε έξω. Πηγαίνοντας προς το σαλόνι συναντώ για ακόμα μια μέρα τον Max να μου χαμογελάει με δυο καφέδες στο χέρι. Πάντα με το ίδιο χαμόγελο. Και για να μην μπερδεύεστε να σας εξηγήσω τι έχει γίνει με αυτόν. Μετά από λίγες μέρες μετά από την εξαφάνιση του Στεφανου ανακάλυψα πως ο Max είναι ο manager που μου ανέθεσε η δισκογραφική. Τέλειο έτσι?? Δεν θέλετε να μάθετε ποσο βρισίδι έφαγε το τελευταίο διάστημα. Το καλο μαζί του είναι πως έχει συνηθίσει τον νέο μου χαρακτήρα και δεν απετεί κάτι παραπάνω. Κάθε πρωί έρχεται για να πάμε περπατητοι μέχρι την δισκογραφική.
أنت تقرأ
Between Love And Hate
عاطفيةΠίσω από το ρομαντικό ψευδώνυμο Melody κρύβεται η Ρουμπίνι ή αλλιώς Ruby. Μεγάλη της αγάπη η μουσική. Μέσα από το blog της προσπαθεί να δείξει στον κόσμο το ταλέντο της και να μεταφέρει με χιουμοριστικό τρόπο τα γεγονότα που της συμβαίνουν στην καθη...
