Κεφάλαιο 16

2.2K 222 37
                                    

Οποιος και να είναι αυτός που προσπαθεί να με τρελάνει, δεν του τα είπαν καλά. Πρώτα θα τον τρελάνω εγώ και μετά αυτός.

-------------------------------------------------

Έχει εδώ και λίγη ώρα που νιώθω κάποιον να με γαργαλάει. Η Ελένη θα είναι, θέλει να μου σπάσει τα νεύρα. Μην σηκωθώ και εγώ μια μέρα ήσυχα και ωραία. Κάτι μου γλείφει το χέρι. Αυτομάτως ανοίγω τα ματια μου και τινάζομαι από το κρεβάτι με αποτέλεσμα να γίνω ένα με το πάτωμα. Αποκλείεται να με έγλειψε η Ελένη αλλιώς θα την σκοτώσω. Προσπαθώντας να δω καλύτερα ανοιγοκλείνω τα ματια μου πολλές φορες, βλέπω κάτι μαύρο πάνω στο κρεβάτι. Χριστέ μου τι είναι αυτό?? Καθώς ανακτώ πλήρως την όραση μου βλέπω ένα πολύ χαριτωμένο, θα έλεγα σκυλάκι να με κοιτάει κουνώντας την ουρα του πέρα δώθε. 

"Έσσι μισή ώρα κάθουμαι δαμέ όπως την παλαβή για να ξυπνήσεις. Τέλεια βόδι. Να γίνει τζε κάτι σοβαρό τζε να μεν καταλάβεις τίποτε. Εμένα λαλλείς αναίσθητη μετά." βλέπω την Ελένη να κάθεται πάνω στο κρεβάτι μου. Δίκιο έχει χαμπάρι δεν πήρα. 

"Καλημέρα και σε εσένα Ελένη. Ο σκύλος τι γυρεύει πάνω στο κρεβάτι μου?" λέω προσπαθώντας να ξεμπλέξω τα πόδια μου από τα σεντόνια. 

"Είπεν να έρτει να σου πεί γεια. Τι λαλλείς να θέλει κόρη?? Εν το δώρο μου για εσένα. Γι'αυτό εξαφανίζουμουν τόσες μέρες. Έχω να σου πω εδισκολέφτικα να την κρύψω. Εν εκάθετουν ένα τόπο." λέει παίζοντας με τον σκύλο. Φαίνεται πολύ παιχνιδιάρης. 

"Εσύ δώρο?? Σε εμένα?? Για πιο λόγο??" λέω προσπαθώντας να καταλάβω για πιο λόγο να μου κάνει δώρο. Η Ελένη δεν κάνει συχνά δώρα . 

"Καμια άλλη ερώτηση ένα με ρωτήσεις?? Έτσι, ήθελα να σου κάμω ένα δώρο." λέει κοιτάζοντας με, εμενα όμως κάτι δεν μου κολλάει. Την κοιτάω δύσπιστα και μάλλον καταλαβαίνει πως δεν την πιστεύω γιατί ξεφυσάει "Ου καλά παναγία μου. Τίποτε εν μπορώ να σου κρύψω. Ήταν να έρτω διακοπές δαμε για 2-3 εφτομάδες. Αλλα επήρεν με ο καθηγητής μου τζε είπεν μου ότι ένα ήταν καλύτερα να πάω πιο γλίορα για να είμαστε πιο μπροστά που την ύλη. Άρα σε 2-3 μέρες φέφκω. Εε τζε επειδή σιούρα ένα σου λείψω γιατί εγώ είμαι μια θεά αλλα τέλος πάντων, είπα να σου πάρω ένα σσίλο να με θυμάσαι. Ένα έρτω τζε τα χριστούγεννα άρα έθα με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα" λέει χωρίς να με κοιτάζει, παίζοντας με το σκυλάκι. Εγώ αφού τόση ώρα που μιλούσε μπόρεσα και ξεμπλέχτηκα από τα σκεπάσματα την πλησιάζω και την αγκαλιάζω. Ποσο θα μου λείψει. Η Ελένη ξαφνιάζεται αλλα στο τέλος με παίρνει μια σφιχτή αγκαλιά. "Πε μου ότι κλείς? Ναι καλά, άντε γεια. Εν θα κάτσω να σε θωρώ να  κλαίεις  κωλοευαίσθητη  " λέει και βγαίνει από το δωμάτιο. Είμαι σίγουρη ότι στεναχωριέται πιο πολύ από εμενα που θα φύγει. Παίρνω το σκυλάκι στα χερια μου. Τι γλυκός που είναι. "Αα εν κορούα so φκάρτεις ένα ωραίο όνομα. Βασικά εν "Lucy" που την φωνάζω. Ενέν ωραίο? Αθέλεις κρατα το εγώ πάω στην Αθηνά. Λεμεν τα μετά" μου χαμογελάει ξανά και φεύγει. "Lucy" ωραίο όνομα. Αφού έτσι σε φωνάζει η Ελένη έτσι θα σε φωνάζω και εγώ. Μωρέ τι γλυκούλα που είναι. Θέλει συνεχεια χάδια, πριν λίγο την γνώρισα και πραγματικά την λατρεύω. Καθώς παίζω μαζί της το κινητό μου αρχίζει να δονείται. Δονείται? Ποτε το έβαλα στην δόνηση?? Κοιτάζω να δω ποιος είναι και βλέπω τον Άγγελο. Τι θέλει και αυτός τώρα??

Between Love And HateWhere stories live. Discover now