Between Love And Hate

Κεφάλαιο 56

"Μαρίνα μου πως και από εδώ??" λέει η Ευα και γυρίζω να δω σε ποίαν μιλάει. Τι το θελα να γυρίσω τόσο απότομα?? Ώστε αυτή λέγεται Μαρίνα?? Η κοπέλα που ειδα τότε να είναι μαζί με τον Στέφανο στέκεται μπροστά μου και μας κοιτάζει χαμογελαστή. Ας κρύψω προς το παρόν τα νύχια μου και ας την αφήσω να χαμογελάσει ακομα λίγο.

---------------

Είμαστε παράξενα πλάσματα εμείς οι γυναίκες! Ούτε εγώ η ίδια που είμαι γυναικα μερικές φορες δεν μπορώ να μας καταλάβω, να ΜΕ καταλάβω. Το να κάτσω να αναλύσω τα ελαττώματα μας θα είναι χάσιμο χρόνου και φυσικά είναι σαν να παραδέχομαι πως έχουμε. Μην ξεχνάμε πως ότι ελάττωμα και να έχουμε πάντα βρίσκουμε τον τρόπο να βγούμε από πάνω ή τουλαχιστο να σκαρφιστούμε κάτι ώστε να τα μπαλώσουμε. Σε ένα ελάττωμα όμως που θέλω να σταθώ είναι το συνήθειο που έχουμε να βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα. Για πράγματα, για καταστασεις και για ανθρώπους. Εσείς όμως που έχετε το χάρισμα να μην βάζετε γρήγορα συμπεράσματα πραγματικά σας θαυμάζω. Πάρτε παράδειγμα εμενα! Είδα την κοπέλα που ούτε καν ξέρω και παρολίγο να πηδήσω πάνω της και να αρχίσω να της βγάζω μια μια τις τρίχες. Κάποιος θα πίστευε πως έχω προηγούμενα μαζί της. Ούτε καν την ξέρω αλλα μονο με την ιδέα πως ο Στέφανος την άγγιξε ή αυτή τον άγγιξε νιώθω να κοκκινίζει το οπτικό μου πεδίο. Σκηνές από εκείνο το ζευγάρι που είδα τότε και μου φαινόταν αρκετά ερωτευμένοι έρχονται στο μυαλό μου και νιώθω να ζαλίζομαι. Καλά ποσο ηλίθια είμαι ώρες ώρες?? Εκείνη την περίοδο πιστεύω πως βρισκόμουν σε ένα άλλο κόσμο, τις περισσότερες φορες δεν είχα καν την αίσθηση της πραγματικότητας. 

"Εε Ruby είσαι καλά??" νιώθω ένα χέρι να με ακουμπάει στον ωμο και βγαίνω απότομα από τις σκέψεις μου.

"Εε?? Αα ναι μια χαρά απλά αφαιρέθηκα. Γεια σου εγώ είμαι η Ρουμπίνι" λέω προσπαθώντας να ξεχάσω τις προηγούμενες σκέψεις μου. Αν συνεχίσω να αναλύω εκείνη την περίοδο της ζωής μου είμαι σίγουρη πως θα βγω σε συμπεράσματα που δεν θα είναι καθόλου καλά. 

"Καλε σε ξέρω τι μου συστήνεσαι?? Είσαι ακόμα πιο όμορφη από κοντά." λέει και χωρίς δισταγμό με αγκαλιάζει. Νιώθω το αίμα να σταματα να κυλάει μέσα μου και να μένω παγωμένη στην θέση μου. Μπορεί να αντιδράω  παράξενα αλλα από τότε που έγινε όλο αυτό με τον Νικόλα έχω γίνει αρκετά ιδιότροπη , όχι πως πριν δεν ήμουν αλλα τέλος πάντων. Με κόπο δίνω εντολή στα χερια μου να ανταποδώσουν την αγκαλιά. Αν το σκεφτούμε λογικά, αν ήταν κάποια πρώην του σίγουρα δεν θα αντιδρούσε έτσι. Τότε ποια στο καλο είναι??