Κεφάλαιο 8

2.4K 235 19
                                    

"Δεν άφησα κάτι έξω." την προσπερνάω για να δω τι είναι. Αποκλείεται να είναι αυτό που νομίζω.

---------------------------------------------

"Κόρη άμπα τζε εν καμια μπόμπα?" λέει η Ελένη και πάει δυο βήματα πίσω. 

" Λαλείς να το σύρω χαμέ να δούμε?" Όπα μίλησα κυπριακά?? πάντα όταν έρχεται η Ελένη με κάνει και μιλάω κυπριακά. 

"Εσταμάτισες να μιλάς τζίνα τα σπαστικά καλαμαρίστικα οξά εν η ιδέα μου?"(Σταμάτησες να μιλάς ελληνικά ή είναι η ιδέα μου?) με πειράζει η Ελένη. Δεν απαντώ γιατί έχω μεγάλη περιέργεια να δω τι είναι αυτό το κουτί. Ξετυλίγω το περιτύλιγμα και αυτό που βλέπω με κάνει να βγάλω μια κραυγή έκπληξης. Ένα ολοκαίνουριο macbook. 

"Πες μου ότι βλέπω καλά τζε ενέν η φαντασία μου" λέω της Ελένης. 

"Εγώ πάντως κόρη θωρώ ένα macbook. Εσύ ένιξερω τι θωρείς. Πάλε καλά εγλιτόσαμεν την μπόμπα. Τούτο μας έλειπε τωρά, μία τρομοκρατική επίθεση. Τάρασσε  άνοιξε να πάω να ξαπλώσω τζε εν μπορώ είμαι πολλά κουρασμένη." λέει η Ελένη ανυπόμονη. Προσπαθώ να περάσω το σοκ που βρίσκομαι και ανοίγω την πόρτα. Η Ελένη κατευθύνεται προς το δωμάτιο που πάντα μένει όταν έρχεται.

"Σαν το σπίτι σου" της λέω ειρωνικά με αποτέλεσμα να με μουτζώσει. Okay. Τώρα αυτό το macbook από που ήρθε. Μήπως έκαναν κάποιο λάθος?? Καθώς προσπαθώ να το βγάλω από το κουτί που βρίσκετε βλέπω πως υπάρχει ένα σημείωμα. "Για να μην ταλαιπωρήσε" Ορίστε? Να μην ταλαιπωρούμε? Τόσες ερωτήσεις κατακλύζουν το κεφάλι μου. Ποιος μπορεί να το έστειλε. Τι γίνεται εδώ? Θεέ μου θα σπάσει το κεφάλι μου. 

"Κόρη εγώ ένα πάω να πέσω. Που ένα σηκωστώ λεμεντα." (Πάω να κοιμηθώ, όταν σηκωθώ μιλάμε) ακούω την Ελένη να φωνάζει από το δωμάτιο. 

"Εντάξει" λέω και βυθίζομαι πάλι στις σκέψεις μου για να καταλάβω ποιος μπορεί να το έστειλε και τι να εννοεί με το σημείωμα.

Κάποιος συγγενής μου αποκλείεται να είναι. Δεν τους έχω ενημερώσει ακόμα. Ο μονος που το ξέρει είναι ο Πίπης. "Και κάτι εκατοντάδες άτομα από το blog σου" μια φωνούλα μέσα μου σπεύδει να συμπληρώσει. Μα και πάλι κανεις δεν ξέρει που μένω. Ωχχ πραγματικά οποιος και να μου έκανε αυτό το δώρο είναι πολύ ακριβό για να το δεχτώ. Πρώτα όμως πρέπει να μάθω αν είναι για εμενα και ποιος το έστειλε. Έξω έχει αρχίσει να νυχτώνει. Πόσες ώρες βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο? Όλο αυτό που πέρασα σήμερα με έχει διαλύσει όχι μονο σωματικά από τις τόσες ώρες αναμονής αλλα και ψυχικά. Το να πρέπει να προετοιμάσω τον εαυτό μου για ένα ξαφνικό θάνατο ήταν ότι χειρότερο. Ποσο μικρή είναι η ζωή? Αρχίζω να νιώθω πως πνίγομαι. Πρέπει να βγω έξω. Σε κάτι τέτοιες περιστάσεις το μονο που με βοηθάει είναι το τρέξιμο. Έστω και αν είμαι κουρασμένη δεν μπορώ να μείνω σπίτι. Γράφω ένα σημείωμα της Ελένης ότι δεν θα αργήσω, περνώ το κινητό μου και τα ακουστικά μου και φεύγω. Αρχίζω να τρέχω σαν τρελή στους δρόμους της Βαρκελώνης. 

Between Love And HateUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum