Between Love And Hate

Κεφάλαιο 35

"Ρουμπίνι?" ακούμε μια φωνή να ουρλιάζει κυριολεκτικά από μακριά. Okay αυτή την σκηνή την έχω ξαναζήσει. Δεν νομίζω όμως τώρα να είναι η Κυρια Ίνα. Αμάν ο Στέφανος !! Το καρδιακό που λέγαμε.. νομίζω μου έρχετε!!!  

----------------------------------------

  Έχετε γεια βρυσούλες λόγγοι βουνά ραχούλες, έχετε γεια βρυσούλες κι εσείς Σουλιωτοπούλες. Τι σκατά σκέφτομαι Θεέ μου?? Ωραία ruby βάλε το μυαλό σου να δουλέψει γιατί δεν μας βλέπω καλά. Την τύχη μου θα την βρίσω ύστερα γιατί αυτή φταίει. Δηλαδή ο Στέφανος δεν μπορούσε να έρθει 2 λεπτά αργότερα?? Όχι, τώρα για να μας δεί έτσι και να πιστέψει τα χειρότερα. Γιατί όλοι ξέρουμε τον Στέφανο. Μας είδε και από 300 μετρα μακριά!!! Την τύχη μου μέσα. Προσπαθώ να κατεβω ήρεμα έχοντας ακόμα το χαμόγελο στα χείλη μου. Κάποιος παιδιά να καλέσει ένα ασθενοφόρο και την αστυνομία γιατί έτσι όπως βλέπω τον Στέφανο να έρχεται, σίγουρα θα τα χρειαστούμε. 

"Τι γίνετε εδώ??" ρωτάει την ώρα που φτάνει ακριβώς διπλα μου. Ας παρακαλέσουμε ο Tom αυτή την φορα να κλείσει το στόμ-

 "Εδώ ο Άγγελος πέρασε για βαράκι την Ruby" τον ακούω να λέει την ώρα που στο μυαλό μου τον σκοτώνω με διαφορους τρόπους. 

"Αυτό που εννοεί ο Tom είναι πως κορόιδευαν τον Άγγελο και έφταιξε η Ruby" προσπαθεί να το σώσει η Λίζ αλλα βλέπω λίγο σκούρα τα πράγματα. Εγώ τόση ώρα κοιτάζω κάπου αλλου εκτός από τον Στέφανο που με κοιτάζει επίμονα. Δεν έχω κάνει κάτι κακό αλλα αυτός ο άνθρωπος μου δημιουργεί ένα αίσθημα ενοχης. "Τι λέτε να πηγαίνουμε γιατί δεν θα προλάβουμε??" συνεχίζει η Λιζ για να  ελαφρύνει την ατμόσφαιρα. Ο Άγγελος χωρίς να πεί κάτι μας χαμογελάει και μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο. "Θα σε πάρω που θα φτάσουμε ruru μου. Έχουμε να πάμε να πάρουμε και τους άλλους από τα σπίτια τους. Μήπως μας κάνουν την χάρη και έρθουν εδώ. Να προσεχεις εε?? Αν γίνει κάτι παρέμε τηλέφωνο" λέει η Λιζ βιαστικά φιλώντας με και ύστερα μπαίνοντας μέσα στο αυτοκίνητο. Μάλλον ο Στέφανος από διπλα την τρόμαξε. Ωραία νομίζω είναι ώρα να τον αντιμετωπίσω. Γυρίζω σιγά σιγά να τον δω και από το βλέμμα του και μονο καταλαβαίνω πως είναι έτοιμος να ξεσπάσει. 

"Όχου και εσύ, συγχίζεσαι άδικα. Τίποτα δεν έ-" δεν προλαβαίνω να συνεχίσω αφού με γρήγορες κίνήσεις με έχει κρεμάσει στον ωμο του. Τι είναι τώρα αυτό??? "Στέφανε άφησε με κάτω να σου μιλήσω" λέω αλλα για απάντηση περνώ ενα χτυπημα στους πισινους μου. Ααα δεν θα τα πάμε καλά. Ακούω κάποια γέλια και βλέπω τον Tom με τους φίλους του Στεφανου να μας ακολουθούν και να γελάνε. "Ναι γελάστε και εσείς. Καλά σας λένε όλους αγροίκους. ΑΓΡΟΙΚΟΙ" φωνάζω στο τέλος με αποτέλεσμα να γελάσουν περισσότερο. "Θα το θυμάμαι αυτό Tom. Και εσύ σκέφτεσαι να κανεις το γύρω του πανεπιστημιου με εμενα πάνω σου??" ρωτάω τον Στέφανο την ώρα που σταματάω να κοπανιεμε πάνω του.