NeverEver

Hoofdstuk 32

Meghan POV..

En het tweede raadsel noemde hij op. Voor mijn gevoel klinkt deze inderdaad iets moeilijker, maar misschien is hij net zo makkelijk als de vorige. Als we samenwerken en goed nadenken lukt het ons vast wel. Zoals bij het vorige raadsel kijk ik in het rond of een voorwerp iets ermee heeft te maken. Van wat maak je veel en laat je er meer achter?

'Kan het een zwangere vrouw zijn die dan een tweeling krijgt?' Fluistert Sylas naar ons. Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee. Dat zou best eens kunnen.' Ik kijk de twee andere jongens aan of zij een beter idee hebben. 'Je maakt een kind en je krijgt er opeens twee. Poef!' Vertelt Sylas verder. 'Doen we dat als antwoord?'

'Oké, jullie antwoord staat vast. Er kunnen geen veranderingen komen. Ik kan jullie alvast vertellen... Het antwoord is fout! Ha!' De rare man schiet in de lach. 'Geweldig. Er is nog een kans dat ik het kristal houd. Jullie hebben nog twee pogingen te gaan. Raad nog een keer. Speel mijn spelletje verder.'

Hier baal ik van. Gelukkig hebben we nog twee kansen over. Als we die verpesten is het gedaan. Dan kunnen we niet naar de Paholainen en kan ik niet mijn vriendin Elise redden. Dit is het laatste kristal, dus ik laat het niet verpesten door een stom, kinderachtig raadsel. Ik denk verder na over een ander antwoord voor het raadsel. Het zou niet zo moeilijk moeten zijn. Het is te doen.

Al denkend loopt Sylas langzaam een rondje door de ruimte heen. Steeds bij elke stap hoor je een tikkend geluid van zijn schoenen op de vloer. Hij loopt mij voorbij en wandelt verder de kamer af. Ik probeer het raadsel op te lossen, maar op de achtergrond herhaalt het tikken steeds. Het wordt wel een beetje vervelend als hij een heel rondje heeft gelopen. Ik kijk naast me en zie dat Vincent ongeconcentreerd zit te denken. Volgens mij heeft hij er ook al last van.

'Kap eens!' Schreeuwt Vincent dan luid tegen Sylas wanneer hij anderhalf rondje heeft gelopen. 'Sorry, en wat doe ik dan precies?' Vraagt Sylas gelijk erachter aan. 'Sta eens stil. Ik word alleen maar zenuwachtiger van je. Zo kan ik toch niet normaal nadenken.' Zoals Vincent had gevraagd, staat Sylas stil op zijn plek. Hij kijkt de vampier nog even aan en gaat dan weer naast ons staan. Je hoort zijn schoenen weer op de grond tikken. Met mijn ogen volg ik zijn voeten. Stap, stap, stap, stap.

Hoe meer je ervan maakt, hoe meer je er achterlaat. Zeg ik nog een keer in mijn hoofd. Ik kijk weer naar de voeten van Sylas en er kruipt een antwoord naar boven. 'Het zijn voetstappen.' Zeg ik resoluut. De jongens kijken mij aan. 'Mevrouw, weet u het zeker?' Vraag de man aan mij. 'Meghan, zeg geen domme antwoorden.' Vincent schudt zijn hoofd. Sylas draait zich naar mij om. 'Misschien heeft Meghan wel gelijk. Als je door de sneeuw loopt, bijvoorbeeld. Dan blijven er sporen achter van je voetstappen. Dus hoe meer je loopt, hoe meer je er ook achterlaat.'

Wat Sylas bij mijn antwoord opmerkt klinkt erg logisch. 'Zijn jullie het met mij eens?' Gaat Sylas verder. Felix en ik knikken, maar Vincent is het er niet mee eens. 'Is voetstappen jullie antwoord? Weten jullie het honderd procent zeker?' Dringt de man ons aan. Dan besluit ik het maar te zeggen. 'Ja, dat is ons antwoord.' Vlug kijk ik naar de reactie van Vincent. Hij laat een diepe zucht en rolt met zijn ogen.

'Het is goed.' Klinkt het dan in mijn oren. Opgelucht kan ik weer adem halen. De man springt op en neer en klapt weer in zijn handen. 'Jullie zijn hier goed in. Maar jullie mogen de laatste niet goed hebben, want anders ben ik het kristal kwijt en dat wil ik niet.' Zijn hoofd hangt omlaag. 'Maar goed, ik ga wel naar het allerlaatste raadsel. Zijn jullie er klaar voor. Bereid je maar voor, nee, dat mag niet. Ja jullie zijn klaar. Jullie hebben geen tijd om je voor te bereiden. Oké, komt het laatste.'

'Zeg mijn naam en ik verdwijn.'

'Een ninja!' Roept Felix trots voordat ik net wil nadenken. 'Is dat jullie antwoord?' Vraagt de man aan ons. Mijn mond staat al open om antwoord te geven, maar Felix is mij weer voor. 'Ja, dat is ons antwoord.' Vincent geeft Felix een harde duw zodat hij bijna omvalt. 'En dat overleg je niet eens met ons? Straks is het fout en dan is het jouw schuld!'

De man begint te grijnzen wat dan verandert in een hard gelach. Zijn geluid galmt door de ruimte heen. Waarom moet hij lachen? Hadden we een verkeerd antwoord? Hij stopt en kruipt op zijn handen en voeten dichter naar de tralies toe. Hij pakt de stangen vast en wiegt enthousiast heen en weer. 'Ah, wat jammer zeg. Het antwoord is niet goed.' Begint hij. 'Jullie hebben nog één kans om het goed te raden. En ja, anders blijft het kristal lekker van mij.'

Met een nijdige blik staat Vincent naar Felix te staren. 'We zouden geen roekeloze antwoorden geven! En wat doet deze sukkel, domme antwoorden geven. Bedankt, nu hebben we nog één kans.' Felix voelt zich gelijk schuldig. 'En die gekke daar, zei dat dit nog wel het moeilijkste raadsel zou zijn.' Voegt Vincent er nog achteraan aan toe.

Na een paar minuten is het stil in de kamer. Niemand praat. We zijn allemaal diep in gedachten gezonken, op zoek naar een oplossing op het raadsel. Ik kan nog net niet de hersenen van de jongens horen kraken. 'Wat zijn jullie toch stil zeg.' Merkt de rare man op. 'Ah, eindelijk even rust.' De man gaat achterover liggen met zijn armen onder zijn hoofd.

'Wacht eens even. U bent echt super dom.' Zegt Vincent dan. Het ventje schiet overeind en zegt: 'Pardon? Ik dom?' Vincent knikt zijn hoofd. 'U hebt zojuist het antwoord voorgezegd.'

~~~~~
(A/N) Pam, pam, paaammmm! Denken jullie ook het laatste raadsel te weten net als Vincent? Ik weet het namelijk wel^^ (nee goh)
Vote & Comment is altijd welkom^^