NeverEver

Hoofdstuk 43

Kian POV.

Sylas en Meghan lopen naar buiten en sluiten de deur achter zich. Ik hoor ze buiten iets zeggen, maar daar let ik verder niet meer op. Ik snel naar de deur en doe het slot er weer op. Zo voorkom ik dat er geen Paholainen binnen kunnen komen. Vervolgens draai ik me om en loop naar het bed waar Felix op ligt. Zijn ogen zijn open. Ik raak hem heel even aan en hij blijft rustig. 'Ga maar wat slapen, dan sterk je wat aan. Ik blijf hier de hele tijd.' Zeg ik. 'Je gaat het wel overleven. Ik laat niet gebeuren dat de koning machtiger wordt.'

Felix luistert direct naar mij en sluit zijn ogen. Ik zucht even en dan klinkt er geklop. Het komt van de deur af. Ik sluip naar de deur toe. Waarom zijn Meghan en Sylas terug? Zijn ze iets vergeten of is het totaal iemand anders. 'Wie is daar?' Het is even stil. 'Bent u het, prins?' Klinkt dan de stem aan de andere kant van de deur. Natuurlijk. Wie zou niet mijn stem herkennen. 'Jazeker ben ik de prins. Heb je iets nodig uit het laboratorium?' Ik probeer hem niet binnen te krijgen. Wanneer hij wel door de deur heen is, ziet hij dat de dokter weg is en Felix nog leeft.

'Ik ben gestuurd door de koning voor controle. Ik moet de jongen zien. Kunt u de deur voor mij openen?' Ik bedenk snel iets wat ik terug kan zeggen. Als ik hem steeds buiten het lab houdt, gaat hij het verdacht vinden, omdat er iets niet klopt. 'Heb je al in het laboratorium hier tegenover gekeken waar de twee de andere gevangene liggen?' Vraag ik voorzichtig. Als hij daar al heeft gekeken zijn we de klos. Hij weet dan we Meghan en Sylas hebben weggehaald. Het zal niet zo zijn, want anders was hij hier niet. Dan zou hij panisch in het rond rennen en niet hierheen komen, maar naar de koning gaan. 'Nee Meneer. Nog niet. Dat wil straks doen, als ik dit laboratorium gehad heb.' Antwoordt hij beleefd. Er ontstaat een plan in mijn hoofd als het mis gaat. Wanneer hij ons door krijgt vermoord ik hem.

Ik haal langzaam de deur van het slot. Snel kijk ik nog achterom of Felix ligt te slapen. Het geluk komt goed uit, want Felix ligt zo stil mogelijk alsof het lijkt dat hij dood is. 'Bedankt, meneer.' Hij kijkt even in het rond en draait hij mijn kant op. 'Waar is de dokter?' Vraagt de Paholain dringend. Ik wist het. Het was te voorspellen dat hij deze vraag zou stellen. Hoe kon het toch anders. 'Heeft u hem naar het feest gestuurd?' Zegt de Paholain voordat ik kan antwoorden. Feest? Wat bedoelt hij met het feest? 'Welk feest?' Vraag ik hem.

'Prins, weet u dat nog niet?' Ik schud mijn hoofd. 'De koning viert een feest om te vieren dat het bijna zo ver is met de inwijding. Hij kan niet wachten om machtiger te worden en de koning van heel NeverEver te zijn. Daarom nodigt hij iedereen in het paleis uit in de troonzaal. Zelf alle bewakers.' Ik schrik van wat hij vertelt. Dit had ik niet zien aankomen. Een groot feest voor iedereen. Hoe kunnen Meghan en Sylas dan de koning vermoorden waar iedereen bijstaat. 'Tot hoe laat duurt dat feest?' Vraag ik hopend op het beste antwoord.

'Dat weet ik niet zeker, prins, maar wel tot in de nacht door. Misschien wel tot morgen ochtend. Het is een erg groot feest met veel eten. Uw vader zei dat al het voedsel op moet voordat het kan eindigen.' Mijn moed zakt weg. Er is geen meer tijd om ons plan uit te stellen. Meghan en Sylas moeten vanavond de koning vermoorden. Als we hiermee wachten, krijgen ze ons door en gaat het hen nooit lukken.

'Nog even de laatste vragen. Hoever is het bloed tappen? Is de jongen al dood?' Vraagt de Paholain. Ik kijk naar Felix. Hij ligt nog steeds stil en daarom zeg ik dat hij dood is. 'Het bloed in zijn lichaam is nog minder dan een kwart. Hij is al een lange tijd dood.' Mijn hand gaat door mijn haar. 'Deze jongen was eerder dan de andere twee slachtoffers, dus die zijn waarschijnlijk nog niet dood. Je hoeft daar niet te kijken. Ik ga er zo wel even langs om te onderzoeken.' De Paholain schudt onbeleefd zijn hoofd. 'Sorry, maar ik heb orders van de koning. Blijft u hier maar dan kan ik bij het andere laboratorium kijken.'