NeverEver

Hoofdstuk 45

Meghan POV

Er werd ons verteld dat onze krachten waren afgenomen. Ik weet niet zeker of ik Caden kan vertrouwen, misschien verzint hij nu wel wat. Aan de ene kant klinkt het van mijn broer logischer, want ik denk dat krachten afnemen niet snel gedaan is.

'Hoe wist je eigenlijk dat we naar de wapenkamer gingen?' Vraag Sylas. 'Je zei namelijk dat je op ons had gewacht.' Caden gaat met zijn hand door zijn haar. 'Jullie waren nogal luidruchtig door de gangen.'Antwoord hij simpel. 'Ik heb alles kunnen horen. Ik moest alleen wat langer wachten, omdat jullie niet wisten waar het was. Dit heb je zeker van Kian gehoord, want je mag normaal gesproken niet de wenteltrap nemen. De trap is namelijk een vluchtroute. Er is ook een andere ingang vanuit de troonzaal. Kian wilde jullie zeker niet daarheen leiden, omdat iedereen daar een feestje houdt. Het geeft niet dat jullie de andere trap hebben genomen. Ik geef jullie geen zware straf.'

Caden neemt even een pauze en dan gaat hij weer verder op een ander onderwerp. 'Dus jullie willen de koning vermoorden, hè?' Ik knik. 'Ga je gang. Ik houd jullie niet tegen. Het maakt mij niet veel uit of jullie de koning willen vermoorden. Wanneer mijn vader dood is, word ik de troonopvolger en vernietig ik heel NeverEver door middel van jullie krachten. Oftewel, waar Darkmir mee bezig was en mislukte, omdat jullie zijn ontsnapt.

Ik kijk naar rechts waar eerst Sylas stond, maar hij staat niet meer naast mij. Er klinkt een dichtslaande deur van een van de kasten in deze ruimte. Ik richt nog één keer een blik op Caden en dan snel ik naar het geluid.

Sylas trekt ruig een kast open, maar als hij het niet kan vinden, smijt hij de deur weer dicht. 'Laten we niet te lang praten met die ene broer van je.' Zegt Sylas wanneer ik naast hem sta. 'Hij vertraagt onze missie. Caden heeft vast de koning geïnformeerd dat we eraan komen dus houdt hij ons tegen, zodat de koning kan vluchten.' Hij gaat verder en trekt nog een kast open. 'Hem kun je ook zeker niet vertrouwen zoals ik wel over meer mensen praat. Je weet het maar nooit, hè.'

'Wat voor wapens zoeken jullie?' Opeens staat Caden achter ons. Sylas duwt de deur dicht en zegt: 'Een scherp zwaard en een schild om me te beschermen.' Caden wijst naar een grote kast aan de andere kant van de kamer. 'De kasten die daar staan kun je het beste gebruiken. Zonder om te kijken loopt Sylas naar de aangewezen kasten. Hij trekt hem open en ik hoor hem iets fluisteren. Ik ga achter Sylas aan en kijk ook in de kast. Er hangen vier verschillende zwaarden naast elkaar. Bij de eerste is het ijzer wat breder dan bij de andere, of de punt is scherper. Het heeft een prachtig versierd handvat. Onder de zwaarden liggen de bijpassende schede. Deze zijn echter ook versierd met krullen en lijnen.

Vol bewondering kijkt Sylas er met open mond naar. 'Dit zijn zeldzame zwaarden.' Vertelt Caden. 'Deze zijn gevonden toen de Paholainen de Heksen aanvielen. Dit waren ook de enige mooi die waren overgebleven, de rest was allemaal verwoest.' Caden loopt naar de kast daarnaast. Hij maakt hem op en Sylas en ik kijken er nieuwsgierig in. Hier liggen ook vier voorwerpen, ijzeren schilden. 'Deze mogen ook gebruikt worden door jullie. Hetzelfde als ik daarnet vertelde, schilden van de Heksen.' Zegt hij.

Deze zwaarden en schilden zijn te mooi om te gebruiken, dus waarom geeft Caden ons toestemming? Ik vraag het aan hem waarop hij antwoord: 'Het zwaard is niet zomaar iets van ijzer. Het is betoverd. Het maakt je krachtiger.' Vertelt hij. 'De heksen hebben er spreuken op gezet en veilig opgeborgen in hun duistere kasteel. Alles was verwoest dus de metalen kluis lag in het zicht. Het was niet moeilijk om het open te krijgen.'

Mijn hand glijdt over het ijzerwerk. Daarna pak ik met twee handen stevig het zwaard vast en haak hem eraf. Het wapen voelt enorm zwaar aan. Met alle kracht haal ik hem uit de kast en vervolgens pak ik er ook nog de schede bij. Sylas doet mijn actie na. Ik zie dat hij het gemakkelijk pakt zonder een enkel zuchtje. De riem van de schede maak ik vast rond mijn middel zodat hij naast mij hangt. Het zwaard berg ik veilig op.

'Ik denk dat jullie er klaar voor zijn.' Begint Caden wanneer we ons schild aan de andere zijde van onze heup haken. 'Volg mij.' Hij draait zich om en loopt naar de overkant van de kamer. Sylas en ik volgen hem. Het lopen gaat wat zwaarder dan gedacht, want het zwaard en het schild weegt wel wat. We stoppen voor een deur. Deze ingang is groter en breder. 'Waar gaat dit heen?' Vraagt Sylas. Caden gaat met zijn hand naar de deurklink en haalt hem omlaag. De deur gaat open en hij laat ons verder lopen. 'Dit is de andere ingang waar ik het aan het begin over had. Als je die deur nog doorgaat...' Hij wijst naar de houten deur aan het einde van de gang. '... dan kom je uit in de troonzaal.'

Ook de laatste deur maakt hij open en als we er nog net niet doorheen zijn, wens hij ons succes. Voordat we het weten sluit Caden de deur al. Sylas en ik staan op een balustrade en onder ons klinken luiden stemmen. Het feest is nog steeds bezig. We lopen naar de reling en kijken erover heen. De hele troonzaal is volgepropt met allemaal Paholainen. We zien de koning op de troon zitten. Hij bekijkt de menigte van een afstandje. Om hem heen staan natuurlijk veel bewakers en zij letten goed op Darkmir. Alex en Vincent zitten op twee kleinere tronen aan weerszijden van Darkmir.

'Er leidt een trap naar beneden, maar dan komen we in menigte terecht. Wat doen we nu?' Vraag ik aan Sylas. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik denk dat we maar de trap af moeten gaan.' Zegt hij zonder nadenken. Ik kijk hem geschokt aan. 'Meen je dit? Of is dit als grap bedoelt?' Sylas begint te grinniken. 'Dit meen ik serieus. Wil je van de balustrade afspringen en dan zo naar de koning gaan? Ik denk het niet.'

We lopen naar de trap toe en toch weet ik dat het geen goed plan is. Met ons zwaard in de hand gaan we de trap af. We gaan erg langzaam. In de hele troonzaal wordt het langzamerhand stiller. De Paholainen hebben ons gezien. Niemand komt naar ons toe, behalve een soldaat naast de troon, maar die wordt tegengehouden door de koning. Ze laten mij en Sylas rustig dichterbij komen. Ik kijk gespannen om mij heen. Alle ogen zijn op ons gericht. De laatste treden lopen we af en komen op de vloer terecht.

Paholainen maken ruimte en laten ons erdoor. We lopen naast elkaar op het vrij gemaakte pad. Je hoort Paholainen tegen elkaar fluisteren, natuurlijk over ons. Toch blijft het raar dat niemand in actie komt om ons tegen te houden. De koning staat op uit zijn troon. Hij loopt één trede omlaag en trekt ondertussen zijn zwaard. Darkmir loopt verder totdat hij op de grond staat.

Wanneer we zijn aangekomen bij de troon is er een grote, open cirkel om ons heen ontstaan. Paholainen staan geamuseerd te kijken. Ze beginnen met joelen en juichen van blijdschap, want het feest wordt zo nog leuker. Ze hebben zin in een groot gevecht, net als koning Darkmir. Ik versterk mijn grip op het handvat en verplaats mijn voeten naar achteren. Mijn blik gaat naar Sylas. Je kunt deze keer de angst in zijn ogen aflezen.

In mijn ooghoek zie ik de hand van de koning stijgen tot hoog boven zijn hoofd. In een fractie van een seconde is het stil in de zaal. Wanneer er helemaal niemand meer praat, komt Koning Darkmir aan het woord: 'Sylas, Meghan... En wat zijn jullie nu van plan?'

~~~~
Het is alweer een tijdje geleden, maar ik hoop dat jullie blij zijn met dit nieuwe hoofdstuk.