NeverEver

Hoofdstuk 7

Alex POV.

Soldaten rennen de troonzaal binnen. 'Prins, het meisje waar u naar zoekt is gevonden. Meghan is bij die ene elf.' Ik haal opgelucht adem. Altijd als mensen zeggen 'die elf,' weet ik al gelijk wie ze bedoelen. 'Bedoel je de elf Sylas?' Vraag ik nog maar voor de duidelijkheid aan de soldaat. 'Ja, ze zaten samen onder een boom te praten. Ze leken het erg gezellig te hebben.'

Ik voel mijn jaloezie naar boven komen. 'En waarom is of zijn ze hier dan niet?' Vraag ik aan een andere soldaat. 'We hebben ze een lange tijd bespioneerd. Meghan had een bloedende knie en de elf heeft het weer gehealt. Daarna liepen ze samen weg. We denken dat ze naar het elfendorp  zijn gegaan.' Altijd maar Sylas. Hem lukt het wel altijd om die meisjes te fixen. Het klink misschien erg gemeen, maar ik wil niet dat ze met andere personen omgaat. Straks loopt het niet goed af en dan... 'Bedankt, jullie kunnen gaan.' Ze lopen allemaal in rijen naar buiten. Het gaat vast moeilijk worden om Meghan terug te krijgen.

Met grote stappen loop ik richting mijn slaapkamer. Als ik in de kamer sta valt mij meteen een blauwe brief op. Het ligt op het nachtkastje naast mijn bed. Ik loop ernaar toe en pak de brief op. 'Ik weet dat je haar hebt.' Lees ik in mijn hoofd op. Hij weet het...

Meghan POV.

Lalalatralalaaa!!! Klinkt het galmend in mijn hoofd. Ik open mijn ogen en kijk in het rond. Ik zie stoom onder de deur vandaan komen. Ik hoor dat de douche net gestopt is. De deur gaat open en de jongen stapt over de drempel. Hij heeft alleen een handdoek om z'n middel. Sylas kijkt mij geschrokken aan en ik kijk hem ook aan. 'Oh, je bent wakker.' Hij houdt zijn handdoek vast zodat hij niet naar beneden valt. Hij loopt verder de slaapkamer in. Dit hoef ik niet te zien.

Ik kruip ver weg onder de deken. Ik wacht een tijdje totdat de kust hopelijk weer veilig is. Opeens voel ik een zwaar gewicht op de dekens boven mij. Mijn longen worden samen gedrukt en ik krijg haast geen adem. Snel probeer ik de deken over m'n hoofd te halen, maar dat lukt niet. Het 'ding' rolt van me af en ik hoor een bonk op de vloer vallen. Snel haal ik de deken weg en kijk op de grond.

Sylas ligt half dood op de houten planken. Hij beweegt niet... Achter me hoor ik geritsel en met een ruk draai ik mij om. Er is niets te zien dus draai ik mijn hoofd weer naar hem toe. Sylas staat nog geen vijf centimeter van mij vandaan. 'Goedemorgen Meghan. Heb je lekker geslapen?' 'Goed hoor, en hoe zit het met de uitleg over deze wereld?' Ongeduldig tik ik met mijn voet op de grond. 'Nou nou, niet gelijk zo'n toon aanslaan. Ik wilde er net over beginnen.' Hij gaat op bed zitten en slikt even.

'Deze wereld bestaat uit verschillende gebieden. Je hebt bijvoorbeeld het deel van de vampieren en weerwolven. Nu zijn we in het elfendorp ook wel het elfengedeelte. Je mag niet zomaar naar de andere kant van de grens gaan, behalve als je toestemming hebt of krijgt van de koning of koningin. Eigenlijk heb jij de regel overtreden omdat je geen toestemming hebt.' Mijn hoofd hangt omlaag. Dat wist ik niet. 'Wat gebeurt er met je als je dat toch doet?' Vraag ik een beetje stotterend. 'Nou ja, je kan opgepakt worden en in de cel worden gegooid. Als je dan niet meewerkt kan je gemarteld worden...' Ik schrik bij het woord ''gemarteld''. Waarom zijn ze hier zo streng? '...maar dat gebeurt niet zo veel hoor. Toch zijn er ook mensen met veel geluk die naar een ander gebied kunnen reizen zonder gepakt te worden... zoals jij.'

Hij staat op. 'Kom, ik wil je het dorp laten zien en we moeten naar de koningin om toestemming te vragen of je hier wel mag blijven. Anders moet je terug naar prins Alex, ofwel de vampieren.' Het maakt me allemaal niets uit waar ik heen ga, maar alles behalve terug naar Alex. Ik sta ook op en loop samen met Sylas richting het dorp.