NeverEver

Hoofdstuk 33

Meghan POV.

Ik zie de man diep nadenken. Hij vraagt zich vast ook af, net zoals ik, wat Vincent bedoelde. 'Misschien is dit wel het moeilijkste raadsel, maar toch weet ik het antwoord.' Zegt Vincent en hij zet zijn handen in zijn zij. 'Waarom heb ik het antwoord... Oh shit.' De man gaat op de grond liggen. Als een klein kind slaat hij tegen de vloer en uit zijn mond klinkt vreselijk gekrijs. 'Vincent, weet je het antwoord?' Vraag Sylas aan de vampier. Vincent knikt. 'Ja, dat denk ik, nee ik weet het honderd procent zeker. Hij heeft het zojuist voorgezegd: stilte.'

De man ligt nog steeds krijsend op de grond. Ik kijk naar zijn handen. Ze zijn helemaal vol bloed door het vele rammen op de kiezelsteentjes. Hij blijft maar door en doorgaan alsof hij zelf niet door heeft dat zijn handen onder het bloed zitten. 'Hé! Stop eens, zo gaan je handen naar de klote.' Roept Vincent naar de gek. Even kijkt de man omhoog, maar al snel gaat hij weer verder met het uithalen naar de vloer.

'Kan hij ooit nog stoppen?' Zegt Felix na een minuut terwijl we gekrijs in onze oren horen. 'Ik zal er wel iets tegen doen.' Vincent loopt naar de tralies toe en met zijn handen houdt hij twee spijlen vast. Hij verzamelt al zijn krachten en zijn armen gaan uit elkaar. De sterke vampier trek de twee ijzeren staven opzij. Een groot gat komt tussen de tralies waar hij doorheen past. Vincent loopt de cel binnen en de man stopt gelijk met krijsen en slaan. Het bloed druipt van zijn handen af en valt vervolgens op de grond.

'Ga je nu ons het kristal geven, of moet ik het van je afpakken?' Vraagt Vincent nog lief en loopt nog wat dichter naar de man toe. 'Het kristal is van mij! Het is van mij! Altijd al van mij! Niet aankomen! Ga weg!' Roept de gek. Naast mij schudt Sylas zijn hoofd. 'Dat was geen slimme zet.' Fluistert hij zacht. Felix en ik kijken Sylas aan. 'Wat was geen slimme zet?' Sylas kijkt mij recht in de ogen aan en dan glijden ze af naar Vincent. 'Die man overleeft dit niet. Kijk naar Vincents uitdrukking. Hij is duidelijk niet blij.'

Voordat ik nog iets kan zeggen, snelt Vincent naar de man en hurkt bij hem neer. In een fractie van een seconde verschijnen twee scherpe hoektanden uit de mond van Vincent. Hij zet zijn tanden in de nek van de man. We willen naar ze toe rennen, maar we laten Vincents actie toe.

De man stribbelt tegen, maar de vampier is veel sterker dan hij. We zien Vincent het bloed uit de sappige slagader opzuigen. Zijn ogen kleuren feller rood en hij lijkt ervan te genieten. Het duurt een paar seconden voordat hij zijn tanden weer terug trekt. De man verslapt in Vincent zijn armen en de vampier laat hem op de grond zakken. Een straal van bloed stroomt uit de wond en veroorzaakt een plas bloed onder het levenloze lichaam van de man.

'Hé, Vincent!' Roept Felix zijn kant op. 'Was dat nou echt nodig?' Vincent veegt het bloed van zijn mond af aan zijn arm. 'Dacht je echt dat die man het kristal zomaar ging geven?' Vincent schudt zijn hoofd. 'Nee dus. En denk je echt dat die man nog vrij buiten mag huppelen? Ik denk dat hij eerder dood wil dan voor altijd gevangen zitten in een cel.' Daar heeft Vincent wel een punt. Hij gaat door zijn hurken en pakt het kistje van de grond op. 'Hallo kristal. Wij gaan jou even meenemen. Vind je dat goed?' Zijn stem slaat over naar een hogere stem. 'Ja, natuurlijk vind ik dat goed.' Sylas schiet in de lach. 'Sukkel kom maar gewoon hier heen.' Vincent stapt weer door de gebogen tralies heen en reikt het kistje naar mij. Ik pak het aan en gooi de tas van mijn rug af. Voorzichtig stop ik het kistje veilig in de tas bij de andere twee.

De deur vliegt achter ons wagenwijd open. Onze hoofden draaien die kant uit. 'We moeten hier weg.' Hijgt Ryan. Hij loopt de ruimte in en kijkt in het rond. 'Wat is hier gebeurd?' Ryan knikt naar de cel waar het levenloze lichaam van de man op de grond ligt Zijn gezicht vertrekt. 'Dit was niet de bedoeling, maar leg het later maar uit, want we moeten nu echt weg.' Roept hij haastig. 'Hier komen ze ook achter, dus als we nu niet het kasteel uitvluchten dan worden we gepakt en beleven we onze ergste nachtmerrie.' Dit is foute boel. Het gaat niet volgens ons plan.

'Hoe kwamen ze erachter?' Vincent stapt naar Ryan toe en loopt een rondje om de waterman heen. 'Heb je ons verraden? Heb je het zelf aan hun verteld om ons een straf te leren, dat we niet zonder toestemming het...'

'Ik zweer het. Waarom zou ik jullie verraden? Ik breng jullie eerst vol vertrouwen naar het kasteel, dan zeggen jullie dat jullie het kristal willen en ik breng jullie erheen, vervolgens laat ik jullie bij deze man achter en nu word ik door jou beschuldigd van verraad.'

We luisteren aandachtig naar Ryan. Ik geloof hem natuurlijk, maar voor Vincent is het een ander geval. Hij vertrouwt de waterman voor geen ene meter. Als ik Vincent was zou ik geen discussie met Ryan voeren, want we staan bijna op het punt om gepakt te worden. Ik geef Vincent een harde tik op zijn schouder. 'Kom op, geloof hem gewoon. Hij spreekt de waarheid.' Zeg ik. 'Je hebt al een maaltijd genomen, dus je hoeft geen tweede hapje.' Vincent veegt verdrietig een neptraan uit zijn oog weg en een snik klinkt uit zijn mond. 'Maar ik heb nog meer hong...'

'Stil eens.' Fluistert Ryan zacht naar ons. 'Hoorden jullie dat ook? Het klonk als voetstappen.' Gaat hij verder. 'Kom.' Hij wijst dat we achter de deur moeten gaan schuilen. Nu ik ook luister naar de stilte, hoor ik inderdaad voetstappen. Het klinkt als twee of drie bewakers. Ze komen steeds dichterbij totdat het tikkende geluid stopt. Ze staan voor de dichte deur. Onze enige uitweg.

~~~~~~~~
Hey hoi! Tadaa, nieuw hoofdstuk! Omdat ik aardig ben en jullie al twee weken geen nieuw deel hadden, besloot de school minder huiswerk op te geven...Kuch, kuch (Eh.. ja, was dat maar zo) Ik heb even flink doorgezet met het schrijven en dan is opeens het hoofdstuk af. (nee eigenlijk kwam er een goede fee en toverde een nieuw hoofdstuk) Morgen is er ook een nieuw deel af, dus kunnen jullie weer lekker lezen. 
Follow, Vote en comment. ^^