YAKIŞIKLI ÖKÜZÜM

YAKIŞIKLI ÖKÜZÜM-24

24-
Uzak olur mu insan babasına?Hayır insan babasına uzak olmaz,olmak zorunda kalır.Çünkü bilirsin yalnız bırakmıştır seni.Hiçbir zaman yanında olmamıştır.Kendini boşverirsin annen üzülsün istemezsin.İç dünyanda mutlu olman gerekirken küçük bir çocuğun ağlamasının seslerini duyarsın,elinden tutup 'ağlama'diyecek birisi yoktur çünkü.Kalbini babanın onarması gerekirken onun kırdığını,zordur Babalı kızlı insanları görmek.Kimse bilmez ki senin sokak başlarında ağladığını kimse bilmez sessizce haykırışlarını.Babanın olduğu halde yokmuş gibi olması kuyunun içinde ki karanlık gibi derindir.Elini uzatsan tutmayacak seslensen duymayacak..Düşüncelerimden göz yaşımın yerle buluşması ile ayrıldım.Herkes susmuş ve sakinleşmiş olanları idrak etmeye çalışıyordu.Babam Umut'u bırakmış gözü yaşlı koltukta otururken Umut annemin kollarına saklanmıştı.Sarp?Sarp ise sadece benim yanımda oturmuş bana bakıyordu.Sessizliği babamın ayaklanması bozdu.Gözler ona çevrilirken o sadece suskunlukla kapıya ilerledi ve gözleri benimle buluştu.
-Affet beni kızım.Böyle olsun istemezdim diye fısıldadı.Alayla gülümseyerek:
+Doğru baba böyle olsun istemezdin sen bundan daha beterini yapmak isterdin diye bağırdım.Sarp elimi tutarak sakinleşmemi sağladı.
-Özür dilerim dedi tekrar.
+Şunu unutma baba,sen benim solumda değil göz yaşlarımın sonunda kaldın diyerek hızla odama girdim.Bir süre yalnız kalmak istesemde tabi ki Sarp yanıma gelerek yatağa yattı.
-Ağlamasana lan s*çarım bak ağzına!
+Ben ağlamıyorum ki dedim gözü yaşlı.
-Aynen ya gözlerin işiyo zaten diyip iyice yaklaştı bana.Bende İstemsiz güldüm yanağımdan akan yaşa aldırış etmeden.Elimden tutarak Herzaman oturduğumuz çatıya çıktık.Başımı Sarpın omzuna koyarak sessizliğe gömüldüm.Hiçbirşey düzelmeyecekti öyle değil mi?Düzelmesi gereken şeyler yolundan çıkmıştı.Ben artık toparlanamıyordum.Olanlar aklımdan çıkmıyordu.Herşey olup bitsede içimde babamı bu son yaptığı şey ile yaşatacaktım..
...
Alarm çalıyordu fakat ben sadece tavana bakıyordum.Aklımda ki düşünceler ne onuda bilmiyordum.Annemin uykulu,odama girmesi ile kapıya baktım.
-Kızım kapatsana şu alarmı.Umut uyanacak dediği anda saati alarak duvara fırlattım.Kırılma sesi kulakları doldururken ben ayaklarımı kendime çekmiş sessizce ağlıyordum.Annem koşarak yanıma oturdu ve başımı okşamaya başladı.
-Bunlarda geçicek kızım.Baban birdaha böyle birşey yapmaya kalkmaz.
+Herşeyi geçtim anne.Umut..Umut bu yaşadığı şeyi ömrü boyunca unutabilir mi sanıyorsun.Babasını o hep böyle hatırlayacak diyerek bağırdım ve banyoya giderek kapıyı kitledim.Aynanın karşısına geçip şişmiş gözlerime baktım.Yok oluşumu izledim,kapının önüne oturarak içimdeki sanki kalbi söküp atılmış çocuğun can çekişlerini durduramıyordum.Üstümü giyinip Kulaklığımı alarak hızla çıktım.Müzikten gelen söz aklımda yankılanıyordu.
'Yaralar derin seneler kadar..'Telefonumun çalması ile müzik durmuştu.Ekranda ki 'öküzüm'yazısına epey uzun bir süre baktım ve sonunda arama durmuştu.Tekrar tekrar çalmaya başlayınca açtım ve sessizlikle:
+Efendim?
-Nerdesin?Dedi sadece karşı taraftan Sarp.
+Biraz yalnız kalmak istiyorum Sarp dedim boğazımın ağrısı ile.
-Ben varken seni yalnız bırakacağıma inanıyor musun?Duru nerdesin dedi sabır dilercesine.Olduğum yeri söyleyerek kaldırıma oturup ağlamaya başladım.Gelen geçen bana baksada Umrumda değildi.Acaba akıllarından ne geçiyordu?
'Neden ağlıyor,saçma bir şey için ağlıyor olmalı?..'hiçbiri anlayamazdı benim halimi.Ve sen baba, beni herkesin ortasında ağlattığın için seni asla affetmeyeceğim.Onca insan gibi benim eğlenmeme izin vermediğin ve beni hep yalnız bıraktığın için seni asla affetmeyeceğim,Nerden bulurdu bu insanlar ben üzgünken gülünecek şeyleri?¿Biraz süre geçmişti ki ağlamam iç çekmelere dönmüştü,göz yaşlarım yanağımda kurumuş kötü bir halde olmalıydım.Birinin bana sıkıca hızla sarılması ile huzurlarda doldum.
-Birdaha bensiz gitme biryere.Ağlama artık diyerek hala sarılmaya devam etti Sarp.
+Sadece biraz ağladım dedim bende sıkıca sarılarak.
-Birazcık da olsa ağlama.Sen gülümseyince ben mutlu oluyorum diyerek saçımdan öptü sevdiğim adam.Siz saçınızı öpen bir adamı unutur musunuz?Ben ölsem unutmam.Elimden sıkıca tutarak bir banka oturup sessizce bana bakmaya devam etti.
-Seni mutlu edemiyorum dedi gözlerini kaydırıp.
+Yoo insan sevdiği adamdan canını istese vericek birini bulmuşken üzülür mü?dedim gülümseyerek.Gözlerimin içine bakarak 'papatya kokulum'diye fısıldadı.Ve ekledi:
-Ben sana baba da olurum can da dedi.Bende gülümseyerek:
+Sana yıl başında çok güzel birşey hazırlıycam.
-Demek öyle neymiş bakalım diyip sırıttı.
+Söylemem diyerek bende güldüm.Ve omzuna yatarak ona baktım.Oda bana göz ucuyla bakıp gülümsedi.Telefonumun titreyip çalması ile irkildim.
/serayım/arıyor..
+Efendim Seray dedim Sarpın omzunda kısık bir ses ile.
-D-duru,Umut..Anında yerimden kalkarak telaşla ne olduğunu sordum.
-Sorma olur mu?Gel sadece hemen eve gel diyerek arkadan bağrışmalar duydum.Telefonu kapatarak gözü yaşlı Sarp'a döndüm oda ayağa kalkmış soran gözler ile bana bakıyordu.
+Umut dedim fısıltı ile oda belimi tutarak hemen arabasına götürdü.Eve o kadar çok hızlı gelmiştik ki direk kapıyı kırarcasına çalmaya başladım.Seray endişe ile kapıyı açıp oturma odasına gösterdi.Kimse içeri gelmesin diye kapıyı kitleyerek koltuğun arkasında sesli ağlayan Umut'un yanına gittim.
-Git,gelme diye bağırdı.Ona sarılmak istesemde izin vermedi.
+Baban varya hani o baban onu unut artık dedim sessizlikle.Onu artık sil kafandan.
-Yapamıyorum abla..Bu çok zor dedi çaresizce, ona hemen sarılarak başını omzuma koydum.Bir süre geçmişti ses bile çıkmıyordu uyumuş olmalıydı gözlerimin yanması ile bende derin bir uykuya daldım.
Neden baba?Neden bırakıp gittin beni,Umut'u.Yaşattığın şeyleri unutabileceğimi mi sanıyorsun?Unutamıyorum deniyorum ama olmuyor.Yüzleşmem gerekiyor onuda yapamıyorum.Bana bir kere bile sarılmayı neden çok gördün?Neden hep yalnız bıraktın beni?Sesim yankılanmıştı uçurumun dibindeydim.Biri omzuma dokununca dönüp irkildim.Sadece gözlerini gördüğüm kapkara birşey karşımda duruyordu.
-Özür dilerim kızım,sana sarılmadığım için yanında olmadığım için ve en önemlisi de..kalbini paramparça yaptığım için..Alayla güldüm ve:
+Üzülme,benim kirpiklerim zaten hep ıslak kalır..
Ter içinde uyanmıştım.Gördüğüm rüya normal değildi.Ben babamın suratını bile görmez istemezken rüyamda görmüştüm.En acısı da kafamda defalarca canlandırdığım babamın bana söylemesini istediğim şeyleri sadece rüyamda görmüştüm.Sarp yanıma yatmış uyuyordu.Gözlerimin yaşlı olduğunu farkettim;Doğru gülmek benim neyime?Kirpiklerim ıslakken...

Yeni kitabım 'KELEBEK'!Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. ❤️