YAKIŞIKLI ÖKÜZÜM

YAKIŞIKLI ÖKÜZÜM-27

Bu bölümde Multi media'ya bir müzik ekleyeceğim,şarkıyı açın dediğim yerde açarsanız bölüm daha anlamlı olur değerli okuyucularım.
Îyi okumalar..
Koşarak kapıyı açmaya çalıştım gerçekten kitlenmişti.Alevler büyürken pis koku burnuma dolmaya başladı.Kapıyı kırarcasına tıktıklamaya başladım,kimse gelmeyince etrafta su aramaya başladım.Pencere gibi şeyler vidalıydı.Tekrardan kapıya dönerek bağırmaya başladım içimi müthiş bir korku kaplamıştı.
+Imdat!Lütfen yardım edin!!
+Sarpp!İmdat..
Kimsenin gelmiyeceğini anladığımda etrafa bakındım,dumandan dolayı ciğerim sökülürcesine öksürüyordum.Etraf alev alırken ölebileceğim korkusuyla ağlamaya başladım.
+Nolur yardım edin.Ayaklarım titremeye başlarken ceketimle alevleri dağıtmaya çalışsamda ters köşe yapıp daha da çok üstüme gelmeye başladılar olduğum yere düştüm.Başıma korkunç bir ağrı girerken etraf dönmeye başladı.Biri bağırarak hızla kapıyı açmaya çalışınca Sarpın geldiğini anladım.
-D-Duru !!İçerde misin?Kapı sallanırken cevap verememiştim.Daha hızlı öksürmeye başladığım da kapı dahada zorlandı ama açılmadı.
-Duru cevap ver!Beni duyuyor musun?
+Yardım et diye fısıldayabildim ama kendi sesimi ben bile duyamamıştım.Kafam yere doğru düşerken gözlerim usulca kapanmaya başladı.
-Duru lütfen cevap ver!S*çtığımın kapısı!diye küfürler sallarken ben daha fazla dayanamayıp karanlığa girercesine gözlerimi kapadım,son hatırladığım şeyler ise kapı kolunun düşmesi ve kapıdan hızla birinin yanıma gelmesi olmuştu.
-Duru?..
...
-Duru iyileşmezse alayınızın a***na koyarım diye gürleyen Sarpın sesini duydum.
+Beyefendi sakin olun bilinci gidip gidip geliyor sizi duymuyor bile olabilir dedi bir kadın sesi, bulanık bulanık gelen sesler ile kulağım çınlamaya başladı tekrardan baygınlık geçirmiştim.
Gözlerim hafifçe aralanırken ağzımda oksijen maskesi olduğunu gördüm,kendimi hiç iyi hissetmiyordum.Sanki yaşayan bir ölü lakapı tam bana uyuyordu.Sarpın telaşla biriyle konuştuğunu görüp dinlemeye başladım.
-Ya birşey olursa?Diyip yutkundu Duruya?Karşı tarafı dinlemeye başladı cevap vereceği sırada yine boğazım yandığı için öksürmeye başladım.Bunu duyunca telefonu koltuğa atıp yanıma geldi.
-Sana kim yaptı bunu lan?dedi boğuk sesi ile.Cevap vereceğim sırada göğsümde bir acı hissedince sustum.Oda bunu anlamış olacak ki elimi  tutup yatağa başını koydu.Oda dışında ki cama baktığımda Seray ve Can bizi bakıyorlardı arkada ise ağlayan bir kadın.Ah tabi unuttum,annem gelmişti..Sarpın tutmadığı elime bakınca sargıda olduğunu gördüm.Hareket ettirmeye çalışınca sanki biri gelip sopayla hızla vurmuştu öyle bir acı hissetmiştim.Bağırarak ağlamaya başladım Sarp kalkarak hızla bana sarılmak istesede bunu yapamıyordu çünkü heryerim de anlam veremediğim kablolar vardı.Bağırmamı duymuş olacak ki annem cama yapıştı ve ağzıyla 'ağlama'işaretini yapınca susmaya çalışsamda bu imkansızdı canım çok yanıyordu.Sarp duvara hızla bir yumruk atıp hızla odadan çıkınca Can koşarak yanına gitti.Neydi onları bu kadar çok üzen?Seray da koşarak bir yere gidince ağlamaktan etrafı görememiştim.İçeri bir doktor girdiğini görünce susmak zorunda kaldım.Hızla benim yanıma gelerek Sargılı elime baktı ve yanında ki hemşireye işaretler yaparak birşey söyledi.Hemşire hemen dolaptan birsürü ilaç getirirken Sargılı elimi açmaya başladılar.Ufak ufak göz yaşlarım dökülürken kıpkızarık pütür pütür olan elime baktım,aslına bakarsanız el gibi durmuyordu.Bunları düşününce daha sesli ağlayarak başka bir tarafa baktım.Buz gibi birşey elime değince hiç bu kadar bağırmamıştım,canımdan can gidiyordu adeta..
Gözlerimi usulca açtığımda odada kimse yoktu dışardada kimse yoktu.Sarp neredeydi acaba?Elime baktığımda ise yine sargıda olduğunu gördüm.Göğsüm daralıyor çok zor nefes alıyordum.Oksijen maskesi bir işe yaramıyor dahada bunaltıyordu beni.Annem sakince içeri girerken benim uyanık olduğumu görünce hızla yanıma geldi.
-Kim yaptı birtanem sana bunu?gözünden yaşlar aktığı için konuşamamıştı.
+Bilmiyorum diye fısıldadım.Duymuş muydu?Tavana bakarak iç geçirdi.
-Belkide Babanla hiç boşanmamalıydım,size bakabilirim sandım ama bu çok zor.Sarp seni koruyup kollar sandım ama olmadı dedi omuz silkerek yapamadı..Diye devam ettirdi cümlesini.Biran öfkeyle cevap vereceğim  sırada iğne batar gibi ağrılar girince hareketsiz kaldım.
-Çok acıyor mu Can'ın?Diye tekrar ağlamaya başladı.
'Hemde çok anne'diye cevap vermek istesemde yapamamıştım.Sanki tek bir cümle etsem ölecekmişim gibi hissediyordum.Seray ve Can da hızla içeri girerken Serayın ağlamaktan göz altlarının morardığını gördüm.Biran bende ağlamak istedim,bağıra bağıra.
-Duru..Diyip ellerini ağzına götürdü.
-İyi misin?Cevap alamayınca dahada sesli ağladı.Can koltuğa oturmuş ağlayacak duruma gelmişti fakat sertliği ile kendini ayarlayabiliyordu.Herkes buradaydı ama o yoktu işte.Sarp..Sanki Sarpın yüzünü görsem biranda iyi olacak gibi hissediyordum.Sanki o burda olsa yaralarım iyileşecekti ama yoktu işte.Sarılması için nelerimi vermezdim ama konuşsam bile biri kalbimi söküyor gibi hissediyordum.Canın telefonunun çalması ile gözler ona döndü.Biran ekrana baktıktan sonra gözleri benim ile buluştu.Üzüntü ile hızla dışarı çıktı.Seray ve annem birbirine bakınca birşeylerin ters gittiğini anladım.Hareket etmeye çalıştığım için hemen bana baktılar ve aynı anda:
'Herşey yolunda..'dediler.Şu cümleleri bile birşeylerin ters gittiğini gösteriyordu.Ama elimden birşey gelmiyordu değil ayağa kalkmak hareket bile edemiyordum.Üstümde resmen 10 tane kablo vardı hepsi makinalara bağlıydı.Gözlerim pot kırmalarını beklerken sadece susuyorlardı.Daha sonra zaten uyumam için çıkmışlardı odada 4 duvardan başka kimse yoktu.Gözlerimi kapatacağım sırada kapıdan birinin girdiğini ve kapıyı kitlediğini gördüm.Görmemle gözlerimin iri iri açılması bir oldu.B-Bu Aliydi,hani şu Sarpa anlam veremediğim bir şekilde düşman olan.Yanıma yaklaşırken sanki ondan uzaklaşmak istercesine yatakta kaymak istedim.Sandalyeyi yanıma getirip oturdu ve bana baktı.
-Olanlar için üzgünüm Duru dedi sert sesi ile.Sessizce onu dinlemeye başladım.
-Biliyorum merak ediyorsun nerden öğrendim?Kim söyledi?Ben neden üzgünüm?Öyle değil mi diyip ufak çaplı bir gülüş attı.Daha sonra ciddi tavırlarını takınıp devam etti.
-Sana bunları yapan benim,Bu kadar olacağını bilmezdim açıkcası diyip sırıttınca onu resmen boğmak istemiştim.
+şerefsiz!diye var gücümle söylendim oda bunu duymuş olacak ki kahkaha attı.
-Sarpa neden düşman olduğumu merak ediyorsun öyle değil mi?Sarp..Diyip olduğu yere yaslanıp tavana baktı.
-Sarp benim herşeyimi çaldı.Mesela kariyerimi!İşimi,hayatımı,düşünebileceğin herşeyi benden aldı!diyerek sesini yükselttiğini anlayıp sustu.
-Herzaman benden bir adım öndeydi.Karizma desen var,zeka desen var,herkesin güvenini alabilme konusundada iyi!Ama sana birşey söyleyim mi Duru?Bırakıp gitmekte onun işi.
'Müziği açın!.'
Hiçbir zaman onu neyle mutsuz ederim bulamadım.Yıllarca hayatında olmama rağmen o bunu fark etmedi.Nuru çok seviyor sanmıştım ama sana baktığı gibi bakmıyordu.Ve işte..sen onun hayatına girdiğinden beri o mutsuz değil ve birine değer veriyordu.Onun bana yaptığını bende ona yapmak istedim,değer verdiği şeyleri çalmayı ama malesef ölmedin diye bağırınca korktum.
Çünkü ölüm beni Herzaman korkutan birşeydi.
-O yüzden şimdi yapacağım Duru!Üzgünüm değersiz biri için küçük bir kızın hayatını bitirmek istemezdim ama o bana bunu yaptı,akciğerlerin çok büyük zarar gördü ve oksijen maskesinde bulunan ilaç sayesinde iyi oluyorsun.Ben bunu çekersem ne olur?Ölürsün Duru..Diyince ona yalvaran bakışlar attım.Bana yaklaşınca sağlam olan elimi yatağın ucuna bağlamasıyla çırpınmaya başladım.
+Lütfen yapma..dedim.Ama gülerek bana iyice yaklaştı.Ve eline telefonu alarak birini arayıp hoparlöre aldı.
-Ne var lan diye karşı taraftan Sarpın sesini duyduğum anda konuşmak istesemde Sargılı elime elini yaklaştırıp susmamı sağladı
+Nerdesin Sarp diyip kahkaha attı.
-Durunun yanına gidiyorum,hastanedeyim işte diye bağırdı Sarp.
+Çok yazık Duru ölüyor diyip resmen haykırır biçimde gülüp karşı tarafı dinlemeden ağzımdan maskeyi çıkarınca anında öksürmeye başladım.Gülerek dışarı çıkarken yardım dilercesine öksürüyordum.Nefes alamıyordum,o bahsettiği ilaç neyse ona ihtiyacım vardı.
+Ya-rdım Öhöm Öhöm son kez bağırmayı denesemde olmuyordu.Gözlerimin kararması ile biranda çok çok derin uykulara daldım.
...
/Sarptan../
Ali'nin dediği şey ile merdivenleri 2'şer 3'er çıkmaya başladım.Durunun odasına girdiğimde bir sürü doktor gelmiş birşeyler yapıyordu.Hızla odaya girmek istediğimde Can beni tutup duvara itince ağlamaya başladım.
Kâbuslar sadece rüyalarda olmuyordu,en korkunçlarını gözleri açıkken yaşıyordu insan;çünkü hayatın hayal gücü,insan beynininkinden çok daha kuvvetli ve acımasızdır..
Bu yüzden:
Gitme Duru,beni bana bırakma..

Yeni kitabım 'KELEBEK'!Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. ❤️