YAKIŞIKLI ÖKÜZÜM

YAKIŞIKLI ÖKÜZÜM-37

Îyi okumalar..
Arabada yolculuk boyunca hiç konuşmamıştık.Belkide ne diyecektik onu bile bilmiyorduk.Kafam karışıktı,ayrıldığı halde herşeyi bu kadar zorlaştırması beni epey yoruyordu.Birşey söylemesi gerekirdi 'unut'yada 'bekle'.Ama bana birşey söylememişti.Belkide artık sevmiyordu,başka biri vardı.Sorun çıkarıp durmamdan sıkılmış daha kendine uygun kişiler arıyordu.Herzaman olan şeyler olacaktı.Ben kocaman umutlarla gittiğim bu yolları gözü yaşlı dönecektim.Ben Sarp'ı annem gibi sevmişti ama o babam gibi bırakıp gitmişti.Ne diye beni bilmediğim nereye gittiğimizi kestiremediğim bir yere götürüyordu ki.Yol boyunca ne o bir kere bile bana bakmış ne ben konuşmak için yeltenmiştim.Arabanın durması ile hızlıca inerek geldiğimiz yere baktım.İlk defa Mersin'e birlikte gittiğimiz zaman onu götürdüğüm yere benziyordu.Havada anlam veremediğim bir sürü renk ve yerlerde sarmaşıklar.Benim için zor olacaktı böyle yapması beni daha çok üzecekti.Birlikte gittiğimiz anlamlı yere benzeyen bir yerde birbirimize veda edecektik belli.Sessizce yanıma geldi aldırmadan gökyüzüne bakmaya devam ettim.
-Böyle bir yeri hatırlıyor musun?
+Hatırlamaz mıyım?Dedim alayla.Cevap vermedi.
-Duru bak,erkeklerle içli dışlı olman beni deli ediyordu.
+Neden Sarp?Sanki ben bir zamanlar aşık olduğun Nur gibi birilerine mi sürtünüyorum?Adı üstünde onlar sadece Arkadaşım.
Dalmıştı,ne düşünüyor belli bile değildi.Gene duvarlarını üstüne çekmiş anlam veremediğim bakışlar vardı üzerinde.
+Eğer böyle saçma sapan bir konuşma için beni buraya getirdiysen gitmek istiyorum dedim hızlıca.Gene cevap vermedi,neden cevap vermiyordu ki?Kızsa sinirlense ben böyle dediğim anda kolumdan tutar kalmamı söylerdi.Ama o şimdi ne kalmamı ne gitmemi söylüyordu.Sadece susuyordu,bir çok cevap verirmiş gibi.
Gözlerimi devirerek bende sustum.Aklıma biran okulda dediği şey geldi.
+Benim olanı demiştin.Ben kimseye ait değilim.
-Öylesin birisine aitsin.
+Beni terkeden birine mi?Dalga mı geçiyorsun!Bittik işte neyi zorluyoruz ki daha?Ya ben senin için annemi ağlattım Sarp.Aklından biran bile olsun seni bırakırım düşüncesi mi geçti?
-Hayır ama..
+Hayır ama ne?Bende burada aptal gibi sana inanıyorum.Biranlık olsun beni sevdin sanmıştım ya ben.Aptalım ben,kimseye bile anlatamadığım şeyleri sana anlattım.Sen diğerleri gibi olmazsın sanmıştım.Eski sevgilim Gökhan bana şerefsizlik yaptığında da aklımdan bu geçmişti.Oda tıpkı diğerleri gibi demiştim.Sen öyle değildin ya ben sana inanmıştım.Dedim cümlemi devam ettiremiyeceğim ağlamaklı ses tonumla.
-Ben diğerleri gibi değilim.
+Sana birşey söyleyim mi Sarp?Sende tıpkı diğerleri gibisin.Herkesleştin..
Hızlı adımlarla nereye gittiğimi bilmediğim bir şekilde yürümeye başladım.Ne çok isterdim şimdi beni durdurup sarılmasını.Keşke diyorum onada herkese yaptığım gibi ilk tanıştığımızda gözyaşlarımı göstermeseydim.Yorularak sığdırdığım içimi ona dökmeseydim.Bir kerecik olsun beni sevsinler istemiştim,birkerecik bana değer versinler.Ama hata bendeydi babamda bulamadığım anlamları başkalarına yüklem olarak çevirdiğim için kaybetmiştim herşeyimi.Böyle olmamalıydı saçma sapan birşey için benden ayrılmamalıydı.Yada belkide uzun zamandır aklında vardı da bahane arıyordu terk etmek için.Herşey bu kadar ilerlemeseydi de ben sevildiğim yalanına kendimi kaptırmasaydım.Küçük küçük evlerin olduğu yere geldiğimi farkettiğim de durdum.Nereye gelmiştim böyle,ana yolu bulmak istercesine yürüdüm.Ilık ılık esen rüzgar bile beni üşütüyor gibi hissediyordum şu durumda.Yaşlarıma aldırış etmeden herşeyin geçeceğine inanarak yürüdüm.Birkaç tane insan belirince rahatlamıştım.Muhakak kasaba gibi biryere gelmiştim.Tarlada çalışan adamlara kaydı gözlerim onlara göre fazla iyi kıyafetler giyiniyordum fakat değişen birşey vardı.İlk defa birileri görür diye gözyaşlarımı saklamadan ağlıyordum.Karşıma saçlarına hafif hafif beyazlar düşmüş kadın çıkınca irkilerek yönümü değiştireceğim sırada kolumdan tuttu.
-Ne diye ağlarsın güzel kız diyip gülümseyince durdum.İlk defa biri ağlama nedenimi sormuştu sanki bir rahatlama gelmişti.
+Ben gideyim teyzecim dedim tam gidecekken gene tuttu.
-Neden ağlıyorsun?Dedi ısrarla.Tanımadığım birilerine içimi dökmemde sakınca olmazdı değil mi?
+Biri yüzünden dedim sessizce tek damla yaşımın yere düşüşünü izlerken.
-Kim senden daha değerli ki diyip gülümseyince kalakalmıştım doğruluk payı vardı ama olmuyordu işte ağlamadan duramıyordum.Beni bir banka oturtturup kendiside yanıma oturdu.
+Öyle diyorsun da öyle olmuyor işte teyzecim dedim iç çekerek.
-Çok mu sevdin?Dediği anda şaşırmıştım sadece biri yüzünden demiştim ve anlamış mıydı?
+Kendimden bile çok diyip ellerimi yüzümü kapatıp biraz daha sesli ağladım.Ağlamam birşeyleri geçirecekmiş gibiydi.
+Biliyor musunuz?Aşeka adlı bir kitap aldım ve ben ona hediye etmiştim.
-Aşeka demek dedi gülümseyerek.
+Evet kendime de bir tane aldım.Hayatımda okuduğum en güzel sözler var ve resmen beni anlatıyor.
-Yazarını bulup konuşmalısın.
+Adı yok zaten kitapta olmamış bir kadın gittiğim yerdeki amcaya sayılı vererek oradan ayrılmış.
-Ben tanıyorum o yazarı diyince heyecanla ayağa kalkarak gözyaşımı sildim.Belkide hayatımın dönüm noktası olurdu.
+Kim?Lütfen hemen söyleyin biran önce tanışmak istiyorum.
-Benim diyip gülümseyince dalga geçtiğini anlayıp gözlerimi devirdim.
+Şaka kaldırcak durumda değilim lütfen söyler misiniz?
-Şaka yapmıyorum o kitabın yazarı benim.
+Şaka?
-Hayır çok ciddiyim.Kafanda daha modern bir yerde taşıyan genç bir bayan vardı öyle değil mi diyip gülünce hala şaşkınlığımı korudum.Hızla tekrar yanına oturarak ona baktım.
+Nasıl bu kadar harika şeyler yazabiliyorsunuz?
-Yaşamadığım şeyleri yazmam ben.
+Hayat hikayenizi anlatmanızı istesem çok birşey istemiş olmam değil mi diyip şirinde gülümseyince oda güldü.
-Bende senin gibiydim işte,çok seviyordum birini.Benimle dalga geçtiler hep,çocukluk aşkıdır ağlama bu kadar diye.Dinlemezdim onları,benim annem yıllar önce terkedip gitmiş beni ne anne sevgisi gördüm ne baba.Bu adam beni sever dedim beni bırakmaz dedim ama o başkasını benim onu sevdiğim gibi seviyordu.Hayat işte hiç şaşırmıştım.Çünkü ilk defa birilerinin beni sevmeyişini görmüyordum.Hep takip ettim onu nereye giderse onun gölgesi gibi oldum,izledim.Bir kıza nasıl sarılışını gördükçe canımdan can gidiyordu.Kandırdı beni, seviyorum demişti halbuki ben kandırdı sanıyorum ozamanlar diyip güldü ve devam etti.Bir gün geçti karşıma dedi herşeyi senin için yaptım Kıskan diye beni sevmiyorsun sandım sev diye o benim canım can alan adam varya şimdi kocam.
Ağzım o şeklinde açılmıştı.Nasıl olabilirdi?Kadınlar hislerinde yanılmazlardı öyle değil mi?Bu kadında o adamın kendisini sevmediğini sanıyordu ama aşkını itiraf eden adam mıydı?Bizdede öyle olmuştu Sarp sevgili olmamızı istemişti.
+K-Kocanız?
-Aynen öyle.Zaten bana gelip beni sevdiğini söylediğinde günlüğümü yazmayı bıraktım yani kitabı bitirdim ve birilerine umut olurum diye birkaç tane bastırıp o kitapçıya verdim.Sanırım amacıma da ulaştım diyip gülünce anın verdiği etki ile hala kadına bakıyordum.
-Birazdan korkmaya başlayacağım diyip sırıtınca gözlerimi yere indirerek özür diledim.
+Napmalıyım ki şuan?
-Birşeylere geç kalmadan ne yapman gerekiyorsa onu.
+Yanına mı gideyim yani?
-Nerede bıraktıysan oraya git,bekliyorsa bilki dönmeni bekliyordur.
+Ya orada değilse?
-Ben pes etmen için birşey söylemedim diyip gene gülümseyince bende güldüm.
+Hiç anlamıyorum,kitapta hep acıklı sözler var?
-Sen belli ki sonunu okumamışsın diyip göz kırpınca hızla ayağa kalkarak resmen binlerce kez teşekkür ettim.Nerden bilebilirdim ki bırakıp gittiğim adama bir kadının sayesinde döneceğimi.Veda ederek hızlıca koşmaya başladım.Sanki ne kadar geç kalırsam o kadar birşeyler değişecekti.15 dakika kadar koştuktan sonra geldiğimi farkederek durdum ve orada birisinin olduğunu görüp sırıtarak yanına yürüdüm.
+Saar..Pardon yanlış oldu.
-Kim olmamı isterdin diyip karşıdaki serseri tipli kişi gülünce gözlerimi devirip geri döndüm ve yürümeye başladım.Gitmişti,biran olsun umutsuzluğa kapılmıştım ama o yaşlı kadının söyledikleri geldi aklıma:
'Pes etmen hakkında birşey demedim.'
Doğru söylüyordu,pes edecek değildim.Hızlıca ana yola çıkarak bir taksi bekledim,şöyle zamanlarda gelmemesi beni deli ediyordu en sonunda beklediğime değerek hızlıca bindim ve tarif ederek camdan baklamaya başladım.Eve geldiğimde annem okul saatinin çoktan geçtiğini bildiği için bana nerde olduğumu soran bakışlar attı.
+Sadece biraz gezmek istedim anne,ve sanırım doğru kararlar aldım.Akşam istersen Umut'u da yanıma alıp dışarı çıkabilir miyim?
-Nereye gittin?Ne doğru kararı?Duru farkında mısın ben  senin annenim.Bana herşeyi anlatabilirsin kızım.
+Anne sadece bil ki eğer bu akşam bir yere gitmezsem hayatımın yanlışını yapmış olacağım.İzin var değil mi?
-Peki madem mutlu olacaksan diyip gülümseyince yanağını öpüp bende gülümsedim ve odama geçtim.Çekmecemden 'aşeka'adlı kitabımı çıkararak son sayfasını açtım.Ve son cümleleri sessizce okudum.
'Hiç beklemediğiniz anda çiçek açar umutlar,hergün sulayın ki kurumasın..'
Işte buydu.Keşke yaşlı kadının dediği gibi ilk başta kitabın sonunu okusaydım ama olsundu,birşeyler belki geç olacak ama olacaktı.
/burak../arıyor.
Çalan telefonum ile irkilerek açıp kulağıma götürdüm.
-Duru,lütfen Sarp'ın yanında olduğunu söyle.Kaç gündür eve uğramıyor.Belki bugün okul vardır diye yanına gelmiştir.
+Ne?Ne demek kaç gündür eve gelmiyor?Bugün okula geldi ama iç çekerek cümleme devam ettim birşeyler konuştuktan sonra gittim.Tamam Burak bulucam ben onu diyerek hızla kapatarak tam odadan çıkacağım sırada camdan sesler gelince o tarafa baktım.Ve perdeyi açmam ile gördüğüm kişi karşısında gözlerim irileşti.
+Sarp?
-Açsana ya.
Dediği anda dalgınlığıma vererek hızlıca camı açarak içeri girmesini sağladım.
+Bu ne hal?İçtin mi sen?
-Senin diyişin ile Sanane diyip kendini yatağa atınca gözlerimi devirdim.
+Bir kalkar mısın?Neler oluyor?
-Biz ayrıldık farkında mısın ne diye hala beni önemsiyorsun?diyerek hızla ayağa kalkıp camı açıp çatıma oturunca bende sessizce yanına oturdum.
-Ben senden mal gibi neden ayrıldım ki diyip gökyüzüne bakmaya başlayınca bir süre ona bakarak bende gökyüzüne baktım.
-Bana gece derdin,demeyi bırakma.
+Bırakmayım?
-Evet,bırakma.
+gece gibi adam.
- Adam'a gündüz gibi kadın yakışır diyip salakça gülümseyip başını omzuma saklayınca gülümsedim.
...

Yeni kitabım 'KELEBEK'!Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. ❤️