İMKÂNSIZ AŞK(VaMel.S1)

MayAteş'in Hikayesi Bölüm 25

Merhabalar... Aslında bölümü sınırı geçmediği için yayınlamayacaktım. Ama bir okuyucum çok istedi onun için yayınladım.  Yazım yanlışları olabilir mazur görün.. 

KEYİFLİ OKUMALAR...

Hiç, hiçbir şey hissetmek istemediğin zamanlar oldu mu?

Ya da hissiz olmayı hiç istedin mi? Ya da duygusuz? Nötr olmayı hiç istedin mi? Öfke, korku, heyecan, panik gibi duyguların hiç olmasın istedin mi?

Ben istedim. Hatta çok istedim. Şuan bulunduğum durumda hiçbir şey hissetmek istemiyordum. Ama hissediyordum. Mesela deli gibi korkuyordum.

Öyle ki Ateş'in elini bir yılan misali sarmış sıkıyordum. Başımı deli gibi etrafımızı saran kalabalık yüzler arasında dolaştırıp duruyordum. Az önce çarpa çarpa ilerlediğimiz kalabalık bir anda bize dönmüş ve etrafımızda çember oluşturmuştu. Gözlerinde gördüklerim bizim buradan sağ çıkamayacağımızın sinyallerini verirken Ateş'in sıcak nefesini kulağımda hissettim.

'' elimi biraz daha sıkarsan senin yüzünden tek elle dövüşmek zorunda kalacağım '' dedi. Söyledikleriyle elimi gevşetirken o tamamıyla elini benden kurtarıp ovuşturdu. '' gerçekten sadece korktuğunda mı bu kadar güçlü oluyorsun yoksa böyle zamanlara mı bırakıyorsun anlamıyorum ''

Başımı gözleriyle bizi parçalamak isteyen kalabalıktan çekip Ateş'e baktım. Benim aksime onda ne bir panik ne de bir korku belirtisi.

'' kaç defa daha söylemem gerekiyor melez. BEN HİÇBİR ŞEYDEN KORKMAM. '' sinirle bastırarak söylediği şeyleri zihnime kazırken bir daha içimden bile olsa ona korku ile ilgili şeyler söylememeye karar verdim. '' Akıllıca olur. '' deyip düşüncelerimi onayladıktan sonra kendini savaşa hazır konuma getirdi.

Savaşa hazır konuma getirdi dediysem silah falan çıkarmadı. Sadece parmaklarını çıtlattı o kadar.

'' şimdi ne yapıyoruz '' diye korkuyla sordum. Yapacağımız şey apaçık ortadaydı ama yine de onun onayına ihtiyacım vardı.

'' evet, melez tamda düşündüğün şeyi yapacağız. '' diyerek içimde zaten var olan korkuya benzin döküp iyice harladı. Tamam. Sakin olmalıyım. Alt tarafı beş yüz kişiyle dövüşecektik ne vardı ki bunda. Tabi canım sonuçta her gün yaptığım şey. Yani üç gündür her gün yaptığım şey. Yani o üç günde tam olarak yaptığım şey basit bir kum torbası dövmek. Ve o kum torbası beş yüz tane değildi. Üstelik canlıda değildi!

'' hadi ama nerede benim takip ettiğim zamanlarda ki cesur kız? '' Ateş'in söyledikleri kulağıma fısıltı gibi gelirken ses tonundaki alaycılık sinirlerimi tepeme çıkarmaya yetti.

''Tamam, hadi yapalım şu işi. Annem babam ve Akın için. '' deyip ellerimi havaya kaldırıp yumruk yaptım. Yapabilirdim. Yapmalıydım. Yapacaktım!

Benim bu hareketimi işaret olarak gören Ateş saniyesinde önümüzdeki grubun üzerine atladı. Ben bunu beklemediğim için şaşırmakla meşgulken birden hepsi karınca sürüsü gibi Ateş'in üzerine çullandı. Ben ellerim havada yumruk şeklindeyken uzun zamandan sonra zihnimde Ateş'in sesi yankılandı.

'' daha ne kadar o şekilde beklemeyi düşünüyorsun Maya! Saldır sana be kızım '' söylediği şeyle şaşkınlığı bir kenara bırakıp Ateş'in üzerinde olan birini üzerindeki tişörtten tuttuğum gibi karşımdaki iki katlı evin duvarına yolladım. Hah! Bunu ben mi yapmıştım? İçimde hissettiğim tuhaf karıncalanma bedenimi esir alırken birini daha tutup fırlattım.

Bu sefer baya sert fırlatmış olmalıyım ki evin dışındaki boyalar dökülmüştü. Tatmin olmuş şekilde gülümserken bu sefer iki kişiyi tuttum. Tam ikisini de diğerleri gibi fırlatacağım sırada bir güç patlaması oldu ve Ateş'in üzerinde ki herkes -yanında olduğum için bende- o güç patlamasında dolayı dört bir tarafa savrulduk.