İMKÂNSIZ AŞK(VaMel.S1)

MayAteş'in Hikayesi Bölüm 29

MEDYA : VESCAN FEAT KAMELİA -- PİESA MEA PREFERATA.

ŞARKININ BÖLÜMLE ALAKASI YOK. SADECE HOŞUMA GİTTİ SİZİNDE SEVECEĞİNİZİ DÜŞÜNEREKTEN PAYLAŞTIM :D

ÖNCELİKLE HERKESE MERHABA. ÖZÜR DİLEYEREK SÖZE BAŞLAMAK İSTİYORUM. BİRİNCİSİ BÖLÜMÜ DAHA SIK YAYINLAYACAĞIMI SÖYLEMİŞTİM. AMA ELİMDE OLMAYAN NEDENLERDEN ÖTÜRÜ YİNE GEÇ GELDİ. İKİCİSİ İSE BÖLÜM PEK İÇİME SİNMEDİ O YÜZDEN BİRAZ SIKILABİLİRSİNİZ BUNUN İÇİNDE AYRIYETTEN ÖZÜR DİLİYORUM. NEYSE DAHA FAZLA UZATMADAN HEPİNİZE KEYİFLİ OKUMALAR...

'' yarın doğum günün Maya ''

Daha bir yıl öncesine kadar sınırsız eğlence, değeri paha biçilemez hediye ve bolca sevgi anlamına gelen cümle, şimdi merak korku ve endişe anlamlarına geliyordu benim için. Hayat ne kadar da garipti. Heyecanla merakla beklediğin bir olayın gün geliyor gelmemesi için dua ediyordun.

Hayat gerçekten de çok ama çok garipti.

Nefes almayı unutmuş öylece orada dikiliyordum. Ne annemlere dönebiliyor ne de gidebiliyordum. Yarın doğum günümdü. Ve ben ne yapacağımı ne ile karşılaşacağımı bilmiyordum. Bilinmezlik ne kadar da kötü bir şeydi. İyi ve ya kötü yarın neler olduğunu bilsem bu kadar sıkıntılı olmazdım. Ama bilmiyordum tahmin dahi edemiyordum. Ve bu berbat bir şeydi.

'' kızım, bunun anlamını biliyor musun?'' babamın sorduğu soruyla aklıma gelen ilk şeyi yapıp derince bir nefes aldım. Neredeyse bir dakikadır nefessiz kalmanın verdiği boğucu his aldığım derince nefesle yerini tekrar rahatlamaya bıraktı. Ama bu rahatlık yalnızca birkaç saniye sürdü. Yavaşça bedenimi annemlere çevirdim. Hepsi bana bakıyor söyleyeceğim şeyi merakla bekliyorlardı. İyi de ne söyleyeceğimi bilmiyorum ki?

Bildiklerim yalnızca büyük büyük büyük babamın günlüğünde okuduğum şeylerden ibaretti. Daha fazlası yoktu. Bunlar bir şeyler söylemem ya da babamın sorduğu soruyu cevaplamaya yetecek kadar iyi miydi?

'' hayır, '' sonunda düşünmeyi bırakmış konuşmuştum. '' ama iyi bir anlama gelmediğini biliyorum '' diye cümlemi tamamladım. Doğruydu. Kesinlikle iyi anlama gelmiyordu.

'' her neyse. Artık gitsek iyi olacak '' Ateş sessizliğini bozup sonunda konuşmuştu. Aslında neden bu kadar uzun süre sustuğunu bilmiyorum. Acaba hala düşüncelerimi duyamıyor muydu? '' gayet iyi duyuyorum Aftiel '' deyip arabasına doğru yürümeye başladı.

Söylediği son cümle ile nedense dudaklarımda bir gülümseme oluştu. Aslında komik değildi ama güldürmüştü beni. Tamam, sanırım deliriyorum.

'' sen istediğin yere gitmekte özgürsün kovulmuş. Ama Maya gelmiyor '' dedi Akın. Şaşkınlıkla ona baktım. Sinirle hızlı nefes alıp veriyordu. Sonra gözlerim Ateş'i buldu. Sanki Akın'ı hiç duymamış gibi arabasına yaklaştı ve biraz önce gerçek halindeyken fırlattığı vampirlerden birinin arabasının kaputunda olduğunu gördü ve tiksintiyle yüzünü buruşturdu. Hızla hareketsiz yatan vampiri - yani öyle olduğunu tahmin ediyorum- yakasından tutup hızla bize doğru fırlattı.

Vampir üzerimden uçup Akın'ın üzerine düşeceği sırada Akın onu tek eliyle havada yakalayıp başka yere fırlattı. Şaşkınlıkla Akın'a bakarken duyduğum fren sesiyle bakışlarımı Akın'dan zorla çekip yanımda duran arabaya baktım. Sürücü koltuğunun yanındaki kapı açıldı ve Ateş görüldü. Ateş başıyla arabaya binmemi işaret etti. Ne yapacağımı bilemez halde ona bakıyordum.

Kısa süre sonra birinin kolumdan tutup çekmesiyle bakışlarımı Ateş'ten çekmek zorunda kaldım. Bakışlarım kolumdaki ellerden onun sahibine çıkarken sesli bir nefes aldım.