İMKÂNSIZ AŞK(VaMel.S1)

MayAteş'in Hikayesi Bölüm 5

Medya Daltonlar :D sırayla Onur, Cemre, Su Ve Baran 

Telefonum elimden düşüp yerde dağıldı. Çıkardığı o tok ses sessiz sokakta ilerleyip bir süre sonra da duyulmaz oldu. Yaşadığım tam olarak neydi bilmiyordum ama orada donup kalmıştım. Hareket edemiyordum.

AZ ÖNCE YERDE HAREKETSİZ YATAN KİŞİ ŞİMDİ YOKTU!

Hayal mi görmüştüm yoksa gerçekten deliriyor muydum bilmiyordum. Ama hiç iyi şeyler olmuyordu. Gözlerimi kapatıp içimden beşe kadar sayıp tekrar açtım. Yine hiç kimse yoktu. Yavaşça ayaklarımı hareket ettirip az önce yaralı birinin yattığını gördüğüm yere doğru ilerledim. Hala elimde olan ilk yardım çantasını yere atıp dizlerimin üstüne çöktüm.

Az önce burada biri yatıyordu! Buna emindim. Hayal görmedim veya ben uydurmadım. Burada benim çarptığım birisi yatıyordu! Ama şimdi hiç kimse yoktu. Az önce burada birinin yattığına dair herhangi bir izde yoktu.

Hızla ayağa kalkıp arabama binip gaza yüklendim. Eve gitmem gerekiyordu. Eve gidip yorganın altına girip gözlerimi sımsıkı kapatmam gerekiyordu.

Bugün olanları unutmam gerekiyordu!

Evin önüne gelip arabayı durdurup indim. Koşarak merdivenleri çıktım. Kapıyı açmak için anahtarı çıkaracaktım ki çantamın arabada olduğunu hatırladım. Tekrar hızla merdivenleri inip arabadan çantamı aldım. Yine o his dört bir yanımı sardı. Aldırmadım. Hızla anahtarı bulup kapıyı açtım.

Tam merdivenlerden çıkıyordum ki babamın sesiyle durmak zorunda kaldım.

'' Maya, kızım saat kaç? Neden bu kadar geciktin? '' dönüp ona baktım. Oturduğu yerden kalkıp yanıma geliyordu. '' kızım iyi misin? Hayalet görmüş gibisin. Bir şey mi oldu'' elleriyle yüzümü avuçladı.

Evet baba. Bir şey oldu. Ama ben ne olduğunu bilmiyorum. Bu olanları daha kendime açıklayamıyorken sana ne diyebilirim ki. 'Az önce birine çarptım ve ambulansı aradığım sırada çarptığım kişi yok oldu'. Düşüncesi bile saçmayken nasıl dile getirebilirdim ki?

'' hayır, baba sadece çok yorgunum. Özür dilerim bir daha bu kadar gecikmem '' dedim. Sesim biraz titremişti. Umarım fark etmemiştir.

'' biliyorum kızım. Ben seninle şu staj işini konuşacaktım. Ama yorgunsun dinlen sen. Sabah konuşuruz. İyi olduğuna emin misin? '' başımı salladım. Alnımdan öptü '' iyi geceler prenses. ''

'' iyi geceler baba.'' Yukarı odama çıkıp kapıyı kapattım. Üzerimdeki kıyafetleri umursamadan yatağa girdim. Cenin pozisyonuna gelip ellerimi bacaklarıma sardım. Korkuyordum. İlk defa korkuyordum. Neden korktuğumu da bilmiyordum. Ama korkuyordum. Zaten bilinmezler değil miydi insanı korkutan.

_______

'' kızım, Mayam. Hadi uyan bitanem. '' annemin sesini duyuyordum ama gözlerim açılmıyordu. Sanki birisi kirpiklerime kocaman kayalar bağlamıştı. Birkaç denemeden sonra nihayet gözlerimi açtım. Annem biraz endişeli bana bakıyordu. '' kızım üzerini değiştirmeden mi yattın? '' ben hala kendime gelmeye çalışıyordum.

Annemin söylediği şeyleri idrak ettiğimde gözlerimi üzerime diktim. Ah neden bu şekilde yatmıştım ki? Beynime hücum eden anılarla kafamdan kaynar sular döküldü. Dün gece olanlar... Rüya değildi yani. Yutkundum.

'' kızım hasta falan mısın yoksa? Babanda akşam geç geldiğini ve iyi görünmediğini söyledi. Doktor çağırmamı ister misin yavrum? '' annem şevkatli eliyle saçlarımı okşuyordu.

'' hayır, anne iyiyim hala yorgunum. '' ayağa kalktım. '' duşa girsem iyi olacak kahvaltıda görüşürüz '' banyoya girip kapıyı kilitledim. Üzerimdekilerden kurtulup suyu en soğuk seviyeye ayarlayıp küvete girdim. Soğuk düşünmemi engelliyordu.