İMKÂNSIZ AŞK(VaMel.S1)

MayAteş'in Hikayesi Bölüm 18

Medya: Eminem- Skylar Grey And Yelawolf--- Twisted

Bölümü yazarken en az on beş kez dinlemişimdir. Tavsiye ederim. Muhteşem bir şarkı. Hoş Eminem'in hangi şarkısı kötü ki? :D :)

KEYİFLİ OKUMALAR..

'' artık konuşacak mısın?'' sinirle ağzımdan kaçan soruya engel olamamıştım. Saatlerdir - tamam biraz abartmış olabilirim- Ateş'in sevgilisinin konuşmasını bekliyordum. Hem bu kız ne alaka anlamadım. Benim hakkımda benim bile yeni öğrendiğim şeyleri nasıl olurda o çoktan biliyor oluyordu?

'' ses tonuna dikkat et istersen '' dedi dişlerinin arasından. Onunda burada olmaktan memnun olmadığı çok açıktı. Öyleyse ne diye gelmişti. Ah, tabi ya sevgilisi istediği için tabip ki. Sabır diler başımı sağa sola salladım. Bu kızdan hiç hoşlanmıyordum. Bu durumdan Ateş'in sevgilisi olması sorumlu değildi tabi ki. Yani tamamen değildi. İzlendiğim hissine kapılarak başımı kaldırdım ve bingo! Ateş bana bakıp sırıtıyordu. Neden sırıttığı hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Merak ettiğimde söylenemezdi.

'' sende konuş o zaman'' yine sesim benden bağımsız olarak yüksek çıkmıştı. Umurumda mıydı? Tabi ki hayır.

'' bana bak melez, beni o salak arkadaşlarınla karıştırma sakın. Benimle bu şekilde konuşamazsın. '' deyip ayağa fırlamıştı sarışın. Sakinlikle bir nefes verip bende ayağa kalktım ve tam önünde durup gözlerine baktım.

'' konuşursam ne olur sarı şeker? Üstelik arkadaşlarım hakkında düzgün konuş'' birden kahkaha atmaya başladı. Deli mi bu? Gülünecek bir şey söylediğimi hatırlamıyorum. Aslında bu tür çıkışları yapacak biri değildim ama sinirli olduğumda gözüm kimseyi görmüyordu. Ve şu anda gerek evlatlık olduğumu öğrenmem gerekse Ateş'in bu sarışını buraya çağırası ve gerekse vampir olduğumu öğrenmem beni yeterince sinirlendirmişti. Üstelik arkadaşlarıma hakaret etmişti!

Birden kendimi havada uçarken buldum. Bu durum saniyeler içinde duvara çarpıp yere düşmemle son buldu. Daha ne olduğunu anlamadan inleyerek yüzümü buruştururken sarışın bir anda önümde bitmişti. Daha ne olduğunu kavrayamadan tekrar havalandım. Ama bu sefer bir yere çarpmadan biri tarafından tutuldum.

Gözlerimi açtığımda Ateş resmen gözleriyle adına yakışır şekilde sarışına bakıyordu.

'' yeter Defne! '' diye sakince konuştu. Ama bağırsa bu kadar ürkütücü olmazdı sanırım. Sesinde ki o korkutucu tını eğer sarışın durmazsa olacakları haber veriyordu resmen. Defne -sarışın- omuz silkip tekrar kendini koltuğa bıraktı. Ben hala Ateş'in kucağında gözlerimle ikisi arasında mekik dokurken birden ayalarımın üzerinde duruyor şekilde buldum kendimi.

Nasıl bu kadar hızlı ve hissettirmeden beni yakaladığını ve bıraktığını düşünürken Ateş'in sakin - tehditkâr - sesi tekrar duyuldu.

'' otur Maya.'' Deyip kendisinin oturduğu koltuğu işaret etti. O ne zaman gitmişti oraya yahu? '' ve sen Defne uslu dur. Sabrımı zorlarsan neler olacağını biliyorsun'' sarışının gözlerindeki korku görülmeye değerdi doğrusu. Mutlulukla gülümseyip Ateş'in oturduğu koltuğa aramıza on kişi sığacak şekilde oturdum. Arkama yaslanıp bacak bacak üstüne atıp sarışına zafer bakışları atmayı düşünürken sırtımı koltuğa dayar dayamaz acıyla çekmek zorunda aldım.

'' lanet olsun'' ağzımdan çıkan şeye bir kez daha engel olmazken sarışının kıkırdamasını duydum. '' bunu nasıl yaptın?'' gülümseyip benim yapmak isteyipte yapamadığım şeyi o yapıp arkasına yaslandı ve bacağını diğer bacağının üzerine attı.

'' neyi? Seni duvara çivilememden mi bahsediyorsun? '' deyip tekrar kıkırdadı. Ben gözlerimi devirip sabır dilerken Ateş bir kez daha konuştu.