İMKÂNSIZ AŞK(VaMel.S1)

MayAteş'in Hikayesi Bölüm 8

Biraz kısa oldu. Ama en kısa sürede yeni bölüm yayınlayacağım.

Keyifli okumalar..

Güven bana.

Sihirli iki kelime.

Güven bana.

Hiç tanımadığın sadece birkaç kez görüp konuştuğun birinin ağzından çıkan o sihirli iki kelime.

Normalde tanıdığın birine bile güvenirken emin olamazken hiç tanımadığın, hayatına girdiğinden beri tuhaflıklardan nefes alamadığın birinin ağzından çıkan iki kelime.

Güven bana.

Söylemesi o kadar kolay ki. Tıpkı yapmasının bir o kadar zor olduğu gibi.

Aslında o kadar da zor değildi birinin sana güvenmesini sağlamak. Ya da zordu. Bilmiyorum.

Ama bir şeyi çok iyi biliyorum. İnsanlara güvenemezdin! Birine asla tam olarak sırtını dönemezdin.

Ateş'e güvenmeli miydim? Gördüğüm günden beri hayatımda yaşamadığım tuhaflıkları yaşatan birine güvenmeli miydim?

Aslında güvenmemeliydim. Ama güvenmek zorundaydım. Aslında güvenmek zorunda olmasam bile güvenmek istiyordum. Neden bilmiyorum ama Ateş'e güvenmek istiyorum. Her ne kadar karşılaştığımız günden beri ondan tuhaf şekilde ürksem de ben Ateş'e güvenmek istiyordum.

Onun tehlikeli olduğunu biliyordum. Bunu hissediyordum. Ama güvenmek istiyordum işte.

Etraftan yanık kokusu geliyordu. Aldırmadım. Ateş'in elini daha sıkı tutup tutuşan ağaçların çıtırtılarını ve az önceki gruptan geldiğini bildiğim çığlık seslerine düşünmemeye çalıştım. Zihnimi yine o aşina olduğum ses doldurdu.

'' devam et Maya.'' Görmeyeceğini bildiğim halde yine başımı salladım. 

BU YAPTIĞIMIZ NEYDİ BİLMİYORUM AMA DEVAM ETTİM. 

Onun söylediklerinden biraz daha güç alıp elini biraz daha sıktım. Ufak bir çıtırtı ve inleme sesi geldi kulağıma. Bu ses çok yakınımdan gelmişti. Ama ona da aldırmayıp yaptığım şeye konsantre oldum tekrar.

Ne kadar süre o şekilde gözlerim kapalı durdum bilmiyorum ama Ateş'in gözlerimi açmamı söyleyen sesiyle yavaşça gözlerimi araladım. Hala ellerini tutarken etrafa bir göz gezdirdim.

Hiç kimse yoktu. Gözlerim Ateş'e döndüğünde yine ürkmeme neden olacak şekilde bana bakıyordu.

'' gittiler mi?'' kendime bile yabancı gelen bir ses tonuyla sormuştum bu soruyu. Cevap vermeden ellerimi bırakıp benden uzaklaştı. Ben ne olduğunu anlamayan gözlerle ona bakıyordum. Bana asırlar gibi gelen on saniye sonra konuşmaya başladı.

'' sandığımdan daha güçlüsün Maya. '' bunu söylerken gözlerinde ufacık bir hayranlık kırıntısı gördüm. Ama hemen sonra kendini toparlayıp eski duygusuz haline döndü. '' bunu bilmemeleri gerek. Eğer senin gücünün farkına varırlarsa bizim için hiç iyi olmaz. '' durdu gözlerime baktı.

Ben dediklerine ve az önceki yaşananlara anlam veremezken birden yanıma gelip elleriyle yüzümü avuçladı. Kalbim birden daha hızlı atmaya başladı. Tekrar konuşmaya başladığında bu sefer sesi soğuk değil aksine son derece ilgili çıkmıştı.

'' bunları hiç yaşamadın Maya. Bütün bu olanlar sadece bir rüya.''dedi

Yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başladı.

Sonra bir kaç gündür özlemini çektiğim karanlığa bıraktım kendimi.

***