Hurdle.

122 4 1
                                    

Ik zat naast Carl. Ik keek hem aan. Hij trok een gek gezicht wat me aan het lachen maakte. Hij grinnikte zachtjes. Ik hoorde het bekende geluid van een motor. Ik sprong overeind en rende naar ons (kamp) ik zag Daryl staan maar hij leek niet blij. 'Wat is er?' Vroeg ik. 'Ruzie in Atlanta. Ik blijf mooi hier.' Mompelde hij. Ik knikte en omhelsde hem stevig. 'Ik ben blij dat je terug bent.' Fluisterde ik. Hij knuffelde me terug. 'Ik ook.' Fluisterde hij. Hij loet me los en klom het trapje op naar Dale. Hij stond naast Dale en fluisterde wat. Dale knikte en Daryl pakte zijn kruisboog en plofte neer op een stoel. Ik keek hem vreemd aan en liep terug naar Carl. 'Wat is het probleem?' Vroeg hij bezorgt terwijl hij op Daryl wees. 'Ruzie in Atlanta en hij vertikt het om terug te gaan.' Somde ik snel op. Carl knikte en liep terug naar het (kamp) ik volgde hem. Na een paar uur gepraat te hebben met Carl hoorde ik meerdere geluiden. Geluiden van auto's. Carl en ik sprongen overeind en renden naar de soort van parkeerplaats. Ik zag de twee bekende auto's. Carl rende naar de grijze auto en omhelsde zijn vader. Ik zag Daryl opstaan en hij keek rond. Alsof hij iets zocht. 'Waar is Merle?' Vroeg hij. Ik zag dat T-dog naar zijn voeten keek. 'Waar is mijn broer!?' Riep Daryl en hij liep dreigend op T-dog af. T-dog kroop in elkaar en keek Daryl aan. 'We probeerden hem te redden, maar we waren te laat.' Zei Glenn zacht. T-dog schudde zijn hoofd. 'Glenn. Lieg niet voor me. Ik liet Merle achter, vastgeketend aan een buis op een dak van een wolkenkrabber.' Zei T-dog zachtjes. Ik voelde me opgelucht en tegelijker tijd ook boos. 'Je liet hem achter!?' Riep Daryl kwaad. T-dog knikte. Daryl sloeg T-dog in zijn gezicht. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond om niet te gillen. Daryl keek T-dog nog een keer boos aan en liep toen naar zijn tent toe. Ik voelde een traan langs mijn wang gaan en veegde hem snel weg. Ik had Daryl nog booit zo boos gezien. Laat staan dat ik hem iemand zag slaan. Ik liep naar het meer toe en zag dat Ed Carol beledigde. Carol smeekte Ed om te stoppen maar Ed sloeg haar. Shane flipte en sloeg Ed in elkaar. Carol gilde en trok Sophia in een omhelzing. 'STOP!' Gilde ik. 'ZIEN JULLIE DAN NIET WAT DEZE WERELD MET ONS DOET!?' Ik gilde en schreeuwde en huilde maar niemand luisterde. Lori liep naar me toe en trok me in een omhelzing. Ik snikte luid terwijl Lori haar hand door mijn haar haalde. Shane stopte eindelijk met slaan omdat Rick hem tegen hield. Ed werd naar zijn tent gebracht en Shane mocht Dale gaan helpen. Lori knielde voor me neer en veegde met haar duim de tranen van mijn gezicht. 'Het komt wel goed meissie.' Fluisterde ze sussend. Ik knikte en keek haar aan. 'Het is beter voor jou om terug te gaan naar het kamp.' Zei ze. Ik knikte weer en liep terug naar het (kamp). Ik liep direct door naar mijn tent en plofte neer op mijn stretcher, ik viel onmiddelijk in slaap. Ik werd wakker doordat ik gegil en geschreeuw hoorde. Ik pakte mijn wapens en liep naar buiten. Mijn uitzicht was vreselijk. Honderden Walkers liepen door ons (kamp) en beten en krabden iedereen die op hun pad kwam. Ik zocht wanhopig naar Carl. Ik zag dat Amy werd gebeten en dat Andrea flipte en gilde. Dale probeerde Andrea bij Amy weg te halen maar het lukte niet. Ik voelde dat iemand mij vastgreep. Ik gilde luid en mijn belager drukte zijn hand tegen mijn mond. Ik beet mijn belager. 'Verdomme Evy, hoe je stil!' Mompelde Daryl. Ik zuchtte opgelucht. 'Blijf bij me en probeer zoveel mogelijk Walkers te vermoorden.' Zei hij. Ik knikte en volgde hem. Onderweg vermoorde ik veel Walkers na wat wel uren leek was de hel eindelijk over. Iedereen kroop op een kluitje en probeerde wat te slapen. de volgende ochtend keek ik wie er was overleden en wie de horde Walkers had overleeft. Ik zag Andrea bij de dode Amy zitten. Ik legde mijn hoofd op Andrea's schouder. 'Het spijt me van Amy.' Fluisterde ik. Andrea bedankte me en bleef wachten tot Amy veranderde. Na een paar minuten hoorde ik een plof en iemand huilen. Amy was nu echt weg. We begroeven onze doden. Pakten onze spullen en stapten in de auto's. Hopend op een andere plek om te verblijven.

Brown eyes. (TWD fanfic)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu