Ik rolde me om in mijn slaap en flikkerde bijna uit bed. Ik gaf een klein gilletje en was klaarwakker. Carl lag nog naast me te slapen. Ik gaf hem een por in zijn zij. Maar hij werd niet wakker. 'Carl!' Riep ik. Nog steeds geen reactie. Ik legde mijn hoofd op zijn borst om te controleren of hij uberhaupt nog ademde. Hij ademde nog. 'CARL!' Riep ik. Jezus hoe diep kan je slapen? Vroeg ik mezelf af. Ik klom boven op Carl en kuste zijn nek. Ik raakte zijn gevoelige plek en hij kreunde. Hij werd wakker. 'Goeiemorgen.' Kreeg hij eruit voor dat hij weer zachtjes kreunde. Ik stopte en keek hem aan. 'Jij bent echt een diepe slaper zeg.' Zei ik. Carl lachte. 'Ik heb honger laten we naar beneden gaan.' Zeurde ik. Carl knikte en stond op. Hij trok een te groot shirt van Rick aan en wachtte op mij. Ik sprong uit bed en trok een nachtjapon van Michonne aan. Ik verzoop bijna in de nachtjapon. We liepen samen naar beneden. Ik plofte op de bank neer maar hij zat super vreemd. Ik zag iets groens onder het kussen uitsteken. 'Pepermuntjes?' Vroeg ik mezelf af. Carl plofte naast me neer op de bank. 'Deze bank zit vreemd.' Mompelde hij. Ik knikte en ik liet hem de rol met pepermuntjes zien. 'Dit vond ik onder het kussen.' Zei ik. 'Is die niet van Michonne?' Vroeg Carl. Ik keek er apart naar. 'Volgens mij wel...' Zei ik. Carl stond op, legde het rolletje met pepermunt op de tafel en pakte een briefje op. 'Wat staat er?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Lieve Evy en Carl. Rick en ik zijn even weg. Willen jullie misschien op Judith passen? Dikke kus, Michonne.' Las Carl voor. 'We mogen op Judith passen!' Riep ik over enthousiast. Carl lachte. Judith lag rustig te slapen totdat we haar uit haar wieg haalde. Ik gaf Judith wat rode plastic bekers. Sinds de gevangenis was dit haar favoriete speelgoed. Ik liep even weg om wat drinken te pakken en ik kwam terug. Carl rende door de kamer. 'Carl!? Wat is het probleem!?' Ik keek rond de kamer. 'WAAR IS JUDITH!?' Gilde ik. 'De deur is nog open!!!' Riep ik. Carl en ik renden naar de deur ik trok Carl opzij want hij botste bijna tegen de deurpost aan. We renden door heel Alexandria totdat. 'Zochten jullie deze dame?' Hoorde ik Enid vragen ze wiegde Judith in slaap. 'Goddank Enid!' Ik nam Judith van haar over. 'Duizend maal dank!' Riep Carl opgelucht. Enid glimlachte. 'Geen probleem! Succes met oppassen!' Riep ze ons nog na. We liepen opgelucht terug naar huis. Ik legde Judith in haar wieg en plofte neer op de nu misvormde bank. 'Wat een dag!' Zuchtte ik luid. Carl lachte. 'Inderdaad.'
JE LEEST
Brown eyes. (TWD fanfic)
Fanfiction'Het leven buiten is anders. Als je even niet oplet dan wordt je in stukken gescheurd en sterf je een pijnlijke dood.'
