Brown eyes. (TWD fanfic)

Just survive somehow.

'Walkers. Een hele groep. Een paar kilometer van Alexandria af.' Hoorde ik Rick tegen Daryl zeggen. Ik stond aan het einde van de trap en luisterde naar Daryl en Rick. Ik liep naar de badkamer en keek in de spiegel. Een bleek, mager en klein persoon keek me aan. Mijn zwarte krullende haar zat vol met klitten en zag er warrig uit. Ik had sproeten op mijn neus en wangen en droeg een korte broek met een knalroze wijd hemd. Ik had geen schoenen of sokken aan. En zoals altijd, droeg ik de zilveren ketting met het bedeltje van een pistool om mijn nek. Ik deed mijn haar in een paardenstaart en liep naar beneden. Ik stopte even om te luisteren of Daryl of Rick nog beneden was. Ik liep naar de keuken toe en pakte een fles water uit de koelkast. En haalde een sandwich onder folie vandaan. Ik nam een slok water en nam een hap van de sandwich. 'Goedemiddag Evy!' Riep Michonne. Ik maakte een sprongetje van schrik. 'Ehhh. Goedemiddag!' Zei ik snel. Michonne grinnikte. 'Waar is Carl?' Vroeg ze met een stiekeme glimlach. Ik bloosde. 'Boven.' Mompelde ik. Michonne grinnikte en liep richting de trap. 'Wat ga je doen!?' Vroeg ik. 'Ik ga hem wakker maken! Want het is al bijna half een!' Riep ze terug. Ik keek op de klok. Het was inderdaad twintig over twaalf. Ik hoorde Michonne de trap op rennen. Ik grinnikte en at mijn sandwich op. Michonne kwam weer naar beneden en liep direct door naar buiten. Ik hoorde iemand de trap af strompelen. Carl schuifelde de keuken in. Hij had zijn boxers aan en een los, te groot shirt, die hij waarschijnlijk uit Rick's kast had gehaald. Carl's haar zat vreselijk in de war. Ik lachte en Carl keek me niet begrijpend aan. Ik drukte een kam in zijn hand en wees naar de spiegel. 'Ga je haar kammen.' Mompelde ik. Carl rolde met zijn ogen en liep richting de spiegel. Ik lachte naar hem en pakte een sandwich. Carl haalde de kam door zijn haren en liep mijn kant uit. Ik grinnikte en dumpte de sandwich in zijn hand. 'Trek andere kleren aan want we gaan naar buiten.' Zei ik opgewekt. 'Waarom???' Vroeg Carl geïrriteerd. 'We gaan met Judith lopen.' Zei ik. Carl zuchtte, at zijn sandwich op en liep weer naar boven. Hij kwam terug in een spijkerbroek, een groene blouse en zijn Sheriffs hoed op. Ik grinnikte en liep ook naar boven. Ik trok een blauw zomerjurkje uit de kast en trok mijn laarzen aan. Carl had zijn gympen aangetrokken en hij hield Judith met een arm vast. Ik pakte de buggy uit de kast en Carl legde Judith erin. 'Kom Judy. We gaan lekker wandelen.' Zei ik glimlachend tegen de baby. Carl grinnikte en duwde de buggy vooruit. We liepen naar buiten. Het was lekker warm buiten en er liepen wel meerdere mensen op straat. Sommige keken ons afkeurend aan, anderen zwaaiden vrolijk naar ons en weer anderen negeerden ons compleet. 'Sommige mensen.' Mompelde ik. Carl knikte instemmend. 'Ik begrijp je babe.' Fluisterde hij terug. Ik knikte en liep verder. Ron en Enid zaten aan de kant van de rivier, Enid gaf Ron een knuffel en liep weg. Ik keek haar niet begrijpend na. 'The fuck.' Mompelde ik. 'Sinds wanneer hebben ze iets samen?' Vroeg Carl. 'Ik zou het niet weten.' Fluisterde ik terug. Carl en ik liepen nog een tijdje verder totdat we weer aankwamen bij ons huis. We duwden de deur open, niemand was buiten. Ik tilde Judith uit de buggy en legde haar in haar wiegje. Carl zat op de bank en doorzocht de stapel stripboeken. 'Hoe kom je hier aan?' Vroeg hij. 'Geleend van Ron.' Antwoordde ik. 'Wanneer was jij bij Ron?' Vroeg hij. 'Eergisteren.' Zei ik. 'Oh.' Mompelde hij. Ik wou net naast hem zitten toen ik een hoop lawaai buiten hoorde. Ik stopte even met ademhalen en keek Carl angstig aan. 'Wat gebeurt er!?' Vroeg hij. 'Geen idee! Maar we kunnen beter onze wapens pakken.' Zei ik terwijl ik uit het raam staarde. 'Er worden mensen vermoord!' Riep ik naar Carl. Ik zag hoe er iemand in zijn hoofd werd geschoten en hij viel dood neer op de grond. 'Oh god!' Mompelde ik terwijl ik mijn pistool pakte. 'Evy! We moeten Judith beschermen.' Riep Carl. Ik liep naar hem toe en een paar minuten later zaten we met de ruggen tegen elkaar aan. Judith lag rustig te slapen in haar wiegje. Buiten hoorde je verschillende mensen gillen. Het gegil hield op en ik stond op. Carl trok me aan mijn pols weer naar beneden. 'Blijf hier.' Siste hij. Ik maakte me los uit zijn greep en schudde mijn hoofd. 'Ik ben zo terug.' Antwoordde ik. Carl zuchtte verwoed en liet me gaan. Ik duwde de deur zachtjes open en voor ik een stap kon zetten werd ik bij mijn heupen beetgepakt en drukte iemand zijn hand tegen mijn mond. Ik stribbelde tegen en trapte hem een paar keer. Ik zag dag hij een groot mes omhooghield en hij zette het mes op mijn keel. Ik maakte mijn arm los en schoot hem door zijn hoofd. Zijn greep verzwakte en de man viel dood neer. Ik ademde diep in en keek om. De man was smerig, had lang vet haar en ik zag dat er een W op zijn hoofd stond. Ik keek om en zag allemaal mensen rennen en gillen. Voor onze deur lag een briefje. Ga niet naar me op zoek. Enid. En op de achterkant stond: Gewoon een of andere manier om te overleven.