*Flashback*
Ik voelde dat iemand me heen en weer schudde. Ik reageerde niet want ik was moe. Heel erg moe. 'Evy! Evy! Evy Dixon!' Het was Carl. Ik opende mijn ogen. 'WAAAAAAT?' Vroeg ik kreunend. 'Wordt wakker!!!' Riep hij. Ik draaide me op mijn zij en keek hem doordringend aan. 'Waarom?' Vroeg ik. 'Je moet opstaan!' Zei hij. 'Maar het is nog veels te vroeg!' Riep ik uit. 'Toen we nog op de straat leefden vond je het nooit een probleem om vroeg op te staan.' Zei hij. 'Maar nu leven we in Alexandria! Dat is anders!' Zei ik en ik draaide mijn rug naar Carl toe. Carl stapte uit bed en liep de trap af naar beneden. 'EVY!' Riep Daryl die vlak naast me stond. 'Oh mijn god! WAT!?' Riep ik. 'Waarom wil je niet opstaan.' Vroeg hij. 'Ik ben moe en heb geen zin om op te staan!' Riep ik terug. Daryl liep naar beneden. 'Evy! Kom uit bed.' Riep Carol van beneden. 'NEE!' Riep ik. 'EVY MIRANDA DIXON! NU!' Ik schrok me dood. Dat was mijn tweede naam! 'Laat me niet naar boven komen jonge dame!' Riep Carol. Ik stapte kreunend van tegenzin uit bed. 'IK KOM AL MAM!' Riep ik kwaad terug.
JE LEEST
Brown eyes. (TWD fanfic)
Fanfiction'Het leven buiten is anders. Als je even niet oplet dan wordt je in stukken gescheurd en sterf je een pijnlijke dood.'
