Ik liep rustig over het terrein van Hershel's boerderij. Iets viel me op. Alle huizen stonden dicht op elkaar maar één grote vervallen schuur stond ver van de boerderij af. Ik stond ver van de schuur af ik twijfelde maar mijn nieuwsgierigheid won van mijn angst. Ik liep dichter naar de schuur toe en hoorde dat er iets tegen de deur aanbonkte. Ik liep naar de deur toe en zag een zware ketting en een plank. Ik keek door het spleetje van de deur heen en zag een ander oog dat me aanstaarde. Ik deinsde achteruit en luisterde eens goed. 'Walkers.' Mompelde ik in mezelf. De Walkers roken, hoorden en zagen me. Ze liepen tegen de deur aan en gromden luid. Ik zuchtte en liep terug naar het kamp. Het was al twee dagen sinds het incident met Carl. Lori kwam aanlopen. 'Evy?' Ik knikte. 'Carl wil je spreken.' Ik glimlachte en volgde Lori. 'Hey Evy.' Mompelde Carl. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. 'God. Je ziet er vreselijk uit.' Zei ik. Carl lachte. 'Dat is niet grappig.' Mopperde ik. 'Ik moet nog even wat regelen met Dale... Ik kom later terug.' Zei Lori en ze grinnikte. 'Tot later.' Ze liep weg. 'Oh... Dit is akward.' Zei ik zachtjes. Carl grinnikte. 'Carl ik moet je wat vertellen.' Zei ik. 'Wat is er Evy?' Vroeg hij. 'De schuur van Hershel zit vol met Walkers.' Fluisterde ik. 'Hoe...?' Vroeg Carl. 'Hoe ik erachter kwam?' Maakte ik zijn zin af. Hij knikte. 'Ik liep langs en hoorde ze. Ze zagen, hoorden en roken mij. De schuur zit goed opslot, maar de schuur is al zo vervallen dat hij misschien kan instorten en dat de Walkers loskomen zodat ze ons aan kunnen vallen.' Ik ademde diep in en keek hem aan. 'Als we er niks tegen doen, dan gaan we allemaal dood.' Zei ik. 'Wow Evy! Rustig aan, blijf ademen! Je vermoord jezelf zo.' Zei Carl. Ik rolde met mijn ogen. 'Jij bent neergeschoten... En jij maakt je zorgen om mij!?' Ik lachte. Carl zuchtte. 'Je moet toch iemand vertellen over die Walkers.' Zei hij. 'Ik vertelde het jou toch?' Zei ik. 'Ik bedoel iemand anders dan mij. Iemand zoals Shane, of Daryl... Of mijn vader.' Stelde Carl voor. 'Ik weet het niet...' Zei ik twijfelend. 'Anders ga ik wel met je mee.' Hij probeerde op te staan maar ik duwde hem terug in de kussens. 'Waarom?' Vroeg hij. 'Carl Grimes. Je bent twee dagen geleden neergeschoten en je bent nu pas beter. Als ik jou was zal ik niet te veel tegelijk doen.' Zei ik bestraffend. 'Dan ga ik morgen mee.' Zei hij. 'We zien wel...' Zei ik zachtjes. 'Kom op Evy!!!' Riep Carl. 'Welterusten.' Ik giechelde en liep de kamer uit. 'Evy?' Hoorde ik. Ik opende mijn ogen en keek recht in de grijs/blauwe ogen van Carl. 'Verdomme Carl!' Mompelde ik. 'Doe dat nooit meer!' Ik gaf hem een tik op zijn arm. Carl lachte. 'Ik dacht dat je iets moest vertellen tegen mijn vader en Shane?' Zei hij. 'Ja ja! Ik ga al. Ik kroop onder de dekens weg en stond op. Ik liep de tent uit. Carl greep mijn hand en samen liepen we naar Rick en Shane. 'Ehm... Shane? Rick?' Vroeg ik zachtjes. Rick draaide zich om en keek naar Carl's en mijn verstrengelde handen. Ik liet Carl geschrokken los en bloosde hevig. 'Ehm... Eh... R-Rick... W-wil je misschien meekomen?' Vroeg ik stotterend. Rick knikte en volgde mij samen met Shane. Shane grinnikte zachtjes. Ik stopte voor de schuur. Je hoorde het gekreun en het gegrom al van een paar meter afstand. 'Walkers... Ze hebben Walkers in de schuur.' Zei ik zachtjes tegen Rick.
JE LEEST
Brown eyes. (TWD fanfic)
Fanfiction'Het leven buiten is anders. Als je even niet oplet dan wordt je in stukken gescheurd en sterf je een pijnlijke dood.'