Brown eyes. (TWD fanfic)

Help me.

Ik zat tegenover hem. Hij was dood, hij bewoog niet meer. Alles wat hij ooit was... Weg... Zijn sheriffshoed hing over zijn ogen en zijn ogen waren dicht. Die speciale oceaan blauwe ogen. Al het licht wat er ooit op had geschenen... Weg... Ik pakte een touw en bond zijn pols vast aan de tafelpoot. De Walker die hem gebeten had gromde naar me. Ik stak de Walker in het hoofd en snikte. Zijn stem zal ik nooit meer horen, zijn ogen zullen me nooit meer op dezelfde manier aankijken. Zijn lichaam zal ik nooit meer voelen. Toen de Walker hem beet, smeekte hij me om hem uit zijn lijden te verlossen. Hij wou me niet pijn doen. Ik kon het niet. Ik kroop naar de andere kant van de kamer en ging tegenover hem zitten. Ik hield mijn pistool op zijn lijk gericht. Maar ik haalde de trekker niet over. Zijn lichaam begon te bewegen en zijn hoofd keek mijn richting op. Ik zag hem kijken. Hij probeerde me te grijpen, maar hij zat vast. Ik huilde en probeerde de trekker over te halen. Het wou niet. Ik hoorde hem grommen. Ik kroop naar hem toe en hij trok uit alle macht aan het touw. Ik pakte mijn mes, tilde het op en stak Carl in zijn hoofd. Ik huilde hard en haalde zijn sheriffshoed van zijn hoofd. Ik duwde de deur open en liep weer richting Alexandria. Ik duwde het hek open en liep naar Rick's huis met de hoed nog altijd in mijn handen geklemd. Rick rende mijn kant al op. Stopte in zijn passen en schreeuwde luid. 'ZEG DAT HET NIET WAAR IS!!!' Riep hij huilend. Ik plofte neer op de grond en huilde hartverscheurend. Ik knikte en Rick schreeuwde het uit. 'Nee! Nee! Nee!' Riep hij. De rest van de groep kwam aanrennen en ze wisten het meteen. 'Carl.' Fluisterde Maggie.

'Evy? Evy? Evy!!!!' Ik schrok wakker met tranen in mijn ogen. 'Mijn god! Is alles oké?' Vroeg Carl bezorgt. Ik barstte in tranen uit en kroop dicht tegen Carl aan. 'J-j-je w-was d-d-dood.' Stotterde ik huilend. 'Ik ben er nog Evy. Het was alleen maar een nachtmerrie.' Fluisterde Carl terwijl hij een kus op mijn neus drukte. Ik zuchtte en ging weer op het bed liggen. Carl ging naast me liggen en ik legde mijn hoofd op zijn borst. 'Beloof me dat je nooit in zo'n monster veranderd.' Fluisterde ik. Carl pakte een pluk van mijn haar en duwde hem achter mijn oor. 'Ik beloof het.' Fluisterde hij terug.