Brown eyes. (TWD fanfic)

Bob dies.

'Heeft iemand Bob gezien?' Vroeg Sasha. Ik zat met mijn rug tegen Carl aan en schudde mijn hoofd. 'Nope, geen idee. Jij?' Ik draaide mijn hoofd naar Carl. Hij schudde zijn hoofd. 'Jullie zijn echt heel erg close sinds gisteren! Wat hebben jullie gedaan?' Vroeg Maggie. Glenn deed zijn best om niet te lachen. Carl sloeg zijn armen om mijn middel heen en trok me dichter tegen hem aan. 'Awh. Jonge liefde.' Zuchtte Maggie. Ik bloosde en keek naar beneden. 'Nou. Ik weet niet wat jullie gaan doen! Maar ik ga Bob zoeken.' Riep Sasha. 'Sasha! Hij is sinds gisteravond niet meer bij ons geweest. Ik heb er echt een slecht gevoel over.' Zei Carol. 'Carol heeft gelijk, je kan beter hier blijven.' Zei Daryl. Sasha schudde haar hoofd, greep haar geweer en liep weg. Ik hoorde Sasha om hulp roepen. Ik maakte me los uit Carl's greep en rende naar buiten met mijn pistool in de aanslag. Ik zag Sasha zitten bij een lichaam. Ik rende er naartoe en zag dat het Bob was. 'O mijn god!' Zei ik terwijl ik mijn hand voor mijn mond sloeg. 'Leeft hij nog?' Vroeg ik. Op dat moment bewoog Bob's lichaam en kreunde hij. 'We moeten hen naar binnen krijgen! Hij mist een been!' Riep ik. Sasha knikte en probeerde Bob op te tillen, hij was te zwaar. Ik rende naar binnen. 'Daryl! Rick! Bob ligt op het terrein! Hij mist een been en hij is zwaar gewond.' Rick en Daryl volgden mij naar buiten en tilden Bob samen op. Ze legden hem neer op een bank. 'Jullie moeten me neerschieten!' Riep Bob. 'Wow wow wow! Bob rustig! Waarom moeten we je neerschieten?' Vroeg ik terwijl ik zijn voorhoofd voelde. 'Shit! Bob je hebt koorts!' Riep ik uit. Bob knikte en stroopte zijn shirt naar beneden. Ik zag een Walkerbeet op zijn schouder. 'Fuck.' Fluisterde ik. Sasha hield haar handen voor haar mond en probeerde niet te huilen. Ze haalde haar hand weg en ik zag dat ze op haar lip beet. Ik liep de kamer uit en liet Sasha alleen met Bob. Ik plofte neer in een hoekje en voelde een traan over mijn wang glijden. Ik snikte luid en keek recht vooruit. 'Alles oké?' Vroeg Gabriel. Ik maakte een sprongetje van schrik en keek Gabriel aan. Hij keek me vragend aan. 'Alles is oké.' Mompelde ik. 'Weet je het zeker?' Vroeg hij. 'Laat me gewoon met rust.' Mompelde ik en ik stond op en liep naar buiten. Ik zocht een boom op en klom erin ik keek uit over de lange velden. Ooit was dit een plek waar kinderen speelden. Maar nu was het leeg. Geen kinderen meer, geen ouderen, mensen. Alleen maar Walkers. Ik zuchtte en leunde tegen de boomstronk aan. 'Evy?' Hoorde ik Carl roepen. Ik bleef muisstil zitten. 'Evy!?' Riep hij nu. Ik zag een Walker achter hem, Carl had het te druk met zoeken en had het niet door. Ik richtte mijn pistool op de Walker, ik had er een demper opgezet en schoot. De Walker viel dood neer op de grond. Carl draaide zich om en zag de Walker liggen. Ik sprong uit de boom. 'Zoek je iets?' Vroeg ik. 'God! Evy. Ik dacht dat je was weggelopen!' Riep hij. 'Nee, ik was gewoon hier.' Zei ik. 'Is alles oké?' Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. 'Wat is er dan?' Vroeg hij. 'Bob.' Zei ik. Carl liep naar me toe en omhelsde me stevig. Ik hoorde iemand huilen en ik liep naarbinnen. 'Hij is dood.' Zei Tyreese. 'We gaan hem begraven.' Stelde Daryl voor. De volgende dag was Bob begraven. De groep verliet de kerk en we liepen verder. Het begon hard te stormen. Rick vond een oude schuur. 'We kunnen hier wel overnachten.' Zei Rick. We stemden in met het plan en kropen dicht tegen elkaar aan, het was ijskoud. Carl lag in een hoek met Judith in zijn armen. Ik kroop naar hem toe en draaide mijn hoofd naar hem toe. Hij opende zijn ogen en keek me aan. 'Hey.' Fluisterde hij. 'Hey.' Fluisterde ik en ik kroop tegen hem en Judith aan. 'Slaap zacht Judith.' Fluisterde ik tegen de baby. 'Welterusten Carl.' Fluisterde ik, en ik drukte een kus op zijn voorhoofd.