Mijn tijd |deel 1|

13

'May?' vraag ik met mijn piepstem. May glimlacht en doet een stap opzij. Wolf schiet gelijk langs haar het huis binnen. 'Je ziet er wel anders uit,' zegt May met een glimlach en ze trekt me naar binnen. Ze sluit de deur en doet hem gelijk op slot. 'Hoe gaat het met mijn ouders? En met Alex?' stamel ik. We lopen naar de eetkamer en gaan aan de tafel zitten. Wolf schenkt een glas water in voor me, alsof dit zijn huis is in plaats van die van May. May's gezicht wordt serieus. 'Je ouders vermoeden dat je nog leeft en zijn niet bepaalt van plan je met open armen te ontvangen. Ik heb gehoord dat ze een wapen van de regering om zichzelf zogenaamd te kunnen verdedigen.' Ik zie aan Wolf's gezicht dat hij aan zijn eigen ouders denkt en ik pak zijn hand onder de tafel. Met mijn andere hand pak ik het glas water en neem een grote slok. 'Monsters,' mompel ik kwaad in mezelf. May knikt en ik hoor voetstappen op de trap. De moeder van May loopt op ons af en omhelst me. 'Ik ben blij dat alles goed met je is,' zegt ze en ik hoor de opluchting in haar stem. Dan laat ze haar datum zien en gebaart dat ik mijn mond daarover moet houden. Ik knik en zeg dat ik het begrijp. Dan keert ze zich naar Wolf. 'Julian, ik heb een brief voor je,' zegt ze met een stem vol medelijden. Ze schuift de tafel een stukje opzij en ze haalt een kistje onder de vloer vandaan. Ze pakt de brief eruit en zet dan alles terug op zijn plaats. Wolf pakt de brief aan en vraagt of ik het mee wil lezen. 

Lieve Julian,

In mijn leven heb ik maar één fout gemaakt en dat is weglopen van huis. Jou achterlaten bij onze ouders. Ja, onze ouders. Mijn naam is Marius en ik ben je broer. Het spijt me verschrikkelijk dat ik je nooit heb kunnen ontmoeten, maar wanneer je dit leest ben ik dood. Ik ben gestorven, maar jij moet leven. Onze ouders zijn beide dood en dat doet me niet zoveel verdriet als het idee van mijn jongere broertje in de steek gelaten door alles en iedereen. Ik weet één ding en dat is dat je een meisje zult vinden. Ze zal ons allemaal kunnen redden, maar jij moet haar helpen. Ga samen met haar en May opzoek naar een jongen genaamd Russell. Hij zal jullie verder helpen. Je moet me beloven dat je op het goede pad blijft, want je hoeft maar één verkeerde stap te zetten en je valt in een ravijn. Ik kan het weten... Houd je sterk broeder. Houd je vrienden dichtbij je en vergeet niet van ze te houden. Er is namelijk niks zo belangrijk als vriendschap. Het gaat je goed.

Vaarwel, je broer Marius 

Het gesnik van Wolf doet me beseffen wat er net gebeurd is. Hij had nog familie naast zijn ouders, maar ook die is van hem afgenomen. May legt een hand op zijn schouder, maar ik zie dat haar moeder ons even alleen wil laten. Ik knik naar May dat het goed is en ze loopt de kamer uit. Wolf tilt zijn hoofd op, maar ik schrik van wat ik zie. Zijn ogen zijn diep zwart geworden en hij lacht...