Een klein jongetje speelt buiten in de sneeuw. Vrolijk en lachend maakt hij samen met zijn buurmeisje een sneeuwpop. Dit jongetje is onbezorgd en heeft nog geen idee wat de toekomst hem gaat brengen. Een vrouw met blond haar en grijze ogen kijkt uit het raam. Ze kijkt naar het spelende onbezorgde jongetje. Ze glimlacht, ze zou willen dat dit moment nooit meer over zou gaan. De vrouw wast haar handen en zet de pan met soep op het vuur. Ze hoort de voordeur opengaan en de vertrouwde voetstappen in de gang. Met een kus begroet de man de vrouw. 'Hallo lieverd', zegt hij met zijn zware stem. De vrouw pakt de lepel van het aanrecht en roert in de soep. De heerlijke geur verspreidt zich door de keuken. 'Konden we de tijd maar stilzetten', zegt de man terwijl hij naar het jongetje in de sneeuw kijkt. De vrouw knikt. Zij weet welk gevaar er in de toekomst verborgen is. De soep begint te koken en de vrouw dekt de tafel. Daarna loopt ze naar de gang en opent de deur. Het jongetje kijkt op. 'Julian, kom je naar binnen?'
JE LEEST
Mijn tijd |deel 1|
Ficțiune științifico-fantasticăIedereen weet wanneer hij of zij dood gaat. Het staat op onze arm getatoeëerd, een datum. Waarom is niet duidelijk, maar het helpt ons. We kunnen ons voorbereiden op onze dood en we kunnen afscheid nemen van de mensen van wie we houden. Helaas zou i...
