Mijn tijd |deel 1|

20

Het gras wuift zachtjes in de wind. Het is ongeveer drie uur 's nachts en ik zit buiten op het balkon in een vest dat Amelia me meegegeven had. Ik heb het geprobeerd om in slaap te komen, maar telkens als ik eindelijk uitgedacht was met een bepaalde gedachten, kwam er weer nieuwe gedachtes in me op. Russell en Theresa hebben besloten om er nog een nachtje over te slapen en dat ik sowieso tot het ontbijt morgenochtend mag blijven. Een andere reden dat ik niet durfde te slapen was Theresa. Haar ogen waren zo vol van haat toen ze naar me keek. Het idee dat ze me in mijn slaap zou vermoorden heeft me overgehaald om vannacht wakker te bleven. 'We kunnen ook nu gaan.' Ik schrik me rot van Wolf's stem die opeens achter me klinkt. Hij loopt naar me toe en gaat naast me op de grond zitten. 'Je hebt niets te vrezen bij mij,' zegt hij, maar ik zie dan dat hij nadenkt. 'Waar denk je aan?' vraag ik terwijl ik zijn gezicht bestudeer. Hij schudt zijn hoofd en weigert me aan te kijken. 'Wolf?' dring ik aan. Nu kijkt hij me wel aan, zijn ogen somberder dan ooit. 'Clary,' begint hij twijfelend. 'Wat als ik een Blackeye ben? Wat als ik een monster ben zoals hen?' Zijn stem trilt en ik weet dat hij hier lang over nagedacht heeft. 'Je bent geen monster, Wolf. Op deze aarde, van wat er over is, zijn zoveel monsters. Monsters die ik één klap je hele wereld van je afnemen. Maar jij, Julian. Jij hebt me juist de wereld gegeven. Jij veranderde mijn wereld in één klap en niet door hem af te nemen, maar door me een nieuwe te geven. Monsters doen zoiets niet. Ik zou nooit van een monster kunnen houden.' Nadat de woorden uit mijn mond zijn gestroomd kijk ik in zijn perfecte ogen. Hij lacht naar me en omhelst me. Daarna geeft hij me een kus op mijn voorhoofd. 'Ik hou ook van jou,' fluistert hij zachtjes tegen mijn voorhoofd en ik glimlach. Zwijgend blijven we zo zitten. 'Ik ben bang,' zeg ik na een lange stilte. Wolf laat me los en kijkt me in de ogen aan. Zijn ogen helderder dan ooit. 'Ik ook Clary. Ik ook.' Ik kijk naar hoe de wind met zijn haar speelt. Ik luister naar de nachtelijke stilte en de gedachtes zijn voor even wegebt. Mijn hoofd gevuld met hem en mijn hart gevuld met de klanken van de wind.

'Ik moet je wat bekennen,' zegt Wolf plotseling. 'Hmm?' Mijn hoofd heb ik op Wolf's schouder neergelegd en tevreden kijk ik uit over de stad. Save Stadium 1. 'Ik kende  je al langer dan een jaar voordat ik ooit een woord met je gewisseld had,' bekent Wolf schuldig. Ik schiet overeind en kijk hem verrast aan. 'Ik heb onderzoek gedaan naar het dorp en wist dat er nog een on-doden rond zou lopen. Ik had je dat al verteld, maar ik heb je niet verteld dat ik jouw levenswijzen een jaar lang heb bestudeerd. Heel onopvallend natuurlijk.' Hij glimlacht in zichzelf. 'Eén keer had je me kunnen betrappen. Je was samen met May naar de bakkerij gegaan waar ze die lekkere taarten verkopen. Ik was achter je aangelopen en zag je vol bewondering naar een grote bruidstaart kijken. Je draaide je om en keek me aan. Vervolgens gingen jullie naar een kledingwinkel die duidelijk voor meisjes was, maar Lexi had me verplicht je te volgen en ik volgde jullie naar binnen. Samen met May stond je door de stapel met shirtjes te graaien en toen liet je er eentje op de grond vallen. Ik had me opgesteld achter een paspop, maar ik gooide iets om en verschrikt keek je mijn kant op. Op het nippertje kon ik me verschuilen, maar jij wilde weten wat er aan de hand was. Je vroeg me wat ik op de grond deed en ik deed net alsof ik een zusje had. Gelukkig geloofde je me,' vertelt Wolf met een grote grijns. 'Als je me toch al kende, waarom heb je me dan zo lang laten wachten,' kreun ik gespeeld. Wolf lacht vrolijk om mijn reactie. 'Lexi had me laten beloven niet verliefd te worden. Ik had de belofte gebroken.'

_______________________________________________________________

Ja, ik was vandaag een beetje geobsedeerd door een verhaal uit een romantisch boek. En daardoor had ik zin om zo'n hoofdstuk te schrijven :p. Voor iedereen die dit niks vindt: ik beloof dat in 't volgende hoofdstuk weer wat actie voorkomt ! Iedereen heel erg bedankt voor 't stemmen en reageren. Jullie zijn super!