Tomas klopt op de grote houten deur. Een meisje doet open en meteen worden onze oren gevuld met muziek. 'Kom binnen!' schreeuwt het meisje en ze doet een stap aan de kant om ons door te laten. Het huis is vol met mensen, dansende mensen. Het eerste wat me opvalt is het meisje. Het meisje met de bruine haren en de groene ogen. Ik stoot Tomas aan en wijs op het meisje. 'Wie is zij?' roep ik om boven de muziek uit te kunnen komen. 'Clary Valley', antwoordt Tomas. Ik knik en blijf kijken naar het dansende meisje. Opeens kijkt ze me aan. Snel doe ik alsof ik tegen Tomas aan het praten ben. Natuurlijk kijkt Tomas net de andere kant op. Hij draait zich om en kijkt in paniek mij aan. 'Hoe zit mijn haar?' vraagt hij op een zeer ernstige toon. Verbaast kijk ik hem aan. 'Prima', antwoord ik vragend. Tomas knikt en zucht. 'Ik ga er op af.' En weg is hij. Ik blijf een beetje op mijn plek staan en probeer de datums op de armen van deze jongeren te zien. De datums die ik zie zijn pas over vijftig tot negentig jaar. Na een uur geef ik het op en ga ik met een zucht op een stoel zitten. Er komt iemand naast me zitten, maar ik kijk niet op. 'Vind je het feest niet leuk?' vraagt opeens degene naast me. Dit keer kijk ik wel. Het is het meisje die de deur voor mij en Tomas opende. May gok ik. 'Ik heb me mee laten sleuren door Tomas', grinnik ik. Hij staat verderop te dansen. 'Hoe heet je? Ik heb je nog niet eerder hier gezien', zegt May. 'Wolf. Wolf Winter. Ik ben hier pas komen wonen', zeg ik en ik lach naar haar. 'Mijn naam is May', bevestigt het meisje mijn gedachten. Ik knik. Dan zie ik Clary staan tussen andere meiden in. Opeens kijkt ze mijn kant op en ze zwaait. Twijfelend zwaai ik terug, maar dan zie ik dat ze naar May zwaaide. Beschaamd laat ik mijn hand weer zakken en ik hoor May naast me giechelen. 'Clary is mijn beste vriendin', zegt May. Ik draai mijn hoofd terug naar May. 'Ze heeft alleen nog maar een jaar te leven.' May kijkt bedroefd naar de grond.
Vanaf dat moment neem ik een besluit. Meteen zoek ik contact met Lexi en vertel haar mijn idee. 'Prima. Verlies haar niet uit het oog.' Mijn dagen veranderen. Ik schrijf me in voor de school, ga naar de markt, ga vaker winkelen, ga mee naar feestjes. Alleen maar zodat ik als een stalker achter Clary Valley aan kan gaan. Alleen maar zodat ik mijn theorie kan bewijzen: Clary is een on-doden.
JE LEEST
Mijn tijd |deel 1|
Science FictionIedereen weet wanneer hij of zij dood gaat. Het staat op onze arm getatoeëerd, een datum. Waarom is niet duidelijk, maar het helpt ons. We kunnen ons voorbereiden op onze dood en we kunnen afscheid nemen van de mensen van wie we houden. Helaas zou i...