Mijn tijd |deel 1|

Hoofdstuk 9. Wolf

De volgende middag staat Jack weer voor de deur. Tijd voor onze training. Ik loop achter hem aan en zie in het Middelpunt schoonmakers druk bezig om bloedvlekken van de vloer te schrobben. Ik doe net alsof ik het niet zie en doe alsof ik de schoten van gisteravond allang alweer vergeten ben. Ik kom de trainingszaal binnen en mijn ogen zoeken automatisch Lily. Ze staat verderop. Haar gezicht is bleek en er zitten grote blauwen kringen om haar ogen. Ik loop naar haar toe terwijl Jack brult wat we moeten doen vandaag. 'Hé', begroet ik haar. Ze kijkt op. Haar ogen staan dof. 'Hoi', mompelt ze zachtjes. Ik leg mijn hand op haar schouder. 'Delilah, wat is er?' vraag ik bezorgt. Een naar gevoel overspoelt me. 'Het is Black, ik bedoel Charles.' Ze zwijgt even en ik zie dat ze de juiste woorden probeert te zoeken. Dan kijkt ze me strak aan. 'Charles is dood', zegt ze dan en ze barst in tranen uit. Ik trek haar in een omhelzing en ze huilt tegen mijn borst. 'Het is oké, het komt goed', probeer ik haar te troosten. 'Baby!' schreeuwt Jack door de zaal. Ik laat Delilah los en angstig kijkt ze naar hem. Ik ga beschermend voor haar staan. 'O, dus de charmeur neemt het voor de Baby op!' Jack begint te lachen en boos kijk ik hem aan. 'Laat haar met rust', zeg ik zekerder dan ik me voel. Jacks gezicht vertrekt. Met drie passen is hij bij me. Ik slik een brok in mijn keel weg. 'Ik neem geen bevelen van jou aan, Wolf', sist hij. Zijn ogen zijn maar een paar centimeters van de mijne verwijderd. Hij kijkt me strak aan. Na een paar minuten, die uren lijken te duren, laat hij mijn blik los. 'Ga vechten', zegt hij en hij wijst naar de rode matten die een paar meter verderop liggen. Ik pak Delilahs hand en trek haar mij. Ze is niet in de moed om te vechten en ik win elke ronde. Nadat ik haar voor de vijfde keer op de grond heb gelegd ben ik het zat. 'Verdomme, Lily', zeg ik terwijl ik haar omhoog trek. Ze kijkt me vragend aan. 'Vecht eens terug. Je kunt nu je agressie kwijt, want straks zit je weer in je kooi.' Ze kijkt verlegen naar de grond en knikt. Ze vecht terug. Alle agressie wordt duidelijk zichtbaar. Mijn huid kleurt langzaam blauw door de vele blauwenplekken. Als ze me eindelijk omver heeft gekregen en me helpt op te staan zegt ze: 'Wolf, we moeten vluchten.' Haar stem klinkt ernstig en ik knik. 'Ik denk dat je gelijk hebt, maar hoe?' Lily haalt haar schouders op en er verschijnen denkrimpels in haar voorhoofd. In mijn ooghoeken zie ik Jack dichterbij komen en fluister tegen Lily dat ze me een mep moet verkopen. Ze doet wat ik zeg en we storten ons weer in een gevecht. 'Houd je rug recht, Julian', zegt Jack. Verbaasd dat hij me Julian noemt stop ik even, dat levert me vervolgens een klap tegen mijn kaak op. Ik wrijf over de pijnlijke plek en volg vervolgens Jacks raad op. Zodra Jack op gehoorsafstand staat, biedt Lily haar excuses aan. 'Het is oké', zeg ik met een grijns, die helaas voor mij best pijnlijk is. 'Vannacht bedenk ik een plan', zegt Lily beslist. Ik knik. Ik weet dat ze gelijk heeft: we moeten vluchten.

________________________________________________

Hey, leuke wattpad mensies. Ik heb een vraagje: hoe vinden jullie mijn verhaal tot nu toe? Goed, fijne dag nog!! Fijne maand, fijn jaar, fijn leven!! :D Liefs Just_Ilse