Mijn deur gaat open en daar staat een iets oudere vrouw. Ze heeft een donkere olijfkleurige huid en haar zwarte haar hangt in een vlecht op haar rug. Ze rijdt een karretje naar binnen waar van alles opstaat. 'Hallo, ik ben Jildou Faith. Noem me maar dokter Faith.' Ik knik en de dokter pakt een spuit van het karretje. Ze steekt hem in mijn arm en vult hem met bloed. Ik stel geen vragen, als ze iets wil zeggen of weten zegt ze het zelf maar. Dokter Faith kijkt me aan. 'Je hebt echt mooie ogen. Ze doen me denken aan die van een wolf.' En jawel, mijn bijnaam is geboren. Nadat ik een sandwich met kaas en komkommer heb gehad en een glas water, gaat dokter Faith weer weg.
Uren tikken voorbij en zodra mijn maag begint te zeuren weet ik dat het half zes is. Ik kijk naar de wiite muur. Ik heb me nog nooit zo erg verveelt. Zelfs niet al die momenten dat ik bij mijn oude oudtante koffie zat te drinken. Het maakt me niet uit, maar ik moet iets doen. Al is het naar de saaie gesprekken luisteren van mijn buurvrouw. Ik denk terug aan die dag op de markt. O, wat zou ik nu graag die raaf geweest zijn. Of het meisje met de groene ogen. Vrij. Weg van dit stomme kamertje. De deur gaat eindelijk open en daar staat Jack. 'Wolf, hm, ik denk dat die naam inderdaad wel bij je past.' Hij grijnst. 'Zo, zin in een kopje soep?'
___________________________________________________________
Sorry, maar vandaag maar een kort stukje.... Volgende keer meer dan 800 woorden :)
JE LEEST
Mijn tijd |deel 1|
Ciencia FicciónIedereen weet wanneer hij of zij dood gaat. Het staat op onze arm getatoeëerd, een datum. Waarom is niet duidelijk, maar het helpt ons. We kunnen ons voorbereiden op onze dood en we kunnen afscheid nemen van de mensen van wie we houden. Helaas zou i...
