Puzzelstukjes

Puzzel 6

'Vertel me eens Floris,' begon ze. Lang had ze toegekeken hoe hij tegelijkertijd de spullen uitpakte en voor haar kookte.
'Ja?' besloot hij te reageren toen ze niet verder leek te praten.
'Wat zit er achter die deur die op slot zit boven?' nonchalant haalde hij zijn schouders op.
'Weet ik niet.'
'Waarom niet? Jij weet toch alles.' Ze had niet verwacht dat ze hier geen antwoord op kon krijgen.
'Ik weet veel.' Glimlachte hij. 'Dit is jouw huis, ik weet niet precies wat er achter welke gesloten deur zit.'
'Hm.' Mompelde ze. 'Maar waarom niet?'
'Omdat jij niet altijd alles vertelde.'
'Oh.. Das onhandig, voor nu.' glimlachte ze en hij lachte. 'Weet jij waar ik de sleutels bewaar?'
'Hier liggen een paar sleutels,' hij wees op de fruitschaal, die nu weer gevuld was met fruit. Het was haar daarstraks niet opgevallen dat er sleutels in lagen. Nieuwsgierig stond ze op en ze graaide de sleutels eruit. 'Die heb je normaal bij je.' Wees hij aan. 'Autosleutel en huissleutel.'
'Oké.' Knikte ze. 'En deze?'
'Ik denk van de deur boven, naar het tuintje.'
'Oh.' Ze was door de sleutels heen. 'Geen extra sleutels?' wilde ze weten.
'Ik heb de reserve sleutel van de voordeur.' Knikte hij.
'Waarom?' hij glimlachte weer.
'Omdat ik die heb gekregen van jou.' Zei hij simpel.
'Oké. Wel goed bij je houden dan.' Hij knikte.
'Tuurlijk.' Ze ging weer terug zitten op de plek waar ze net had gezeten.
'Ruikt lekker. Wat eten we?'
'Bami.' Glunderde hij.
'Oké.' Was het enige antwoord wat ze er op had. Na een lange stilte had ze er toch nog wat over te zeggen. 'Lekker.' Hij glimlachte.
'Ja toch?' ze knikte lichtelijk enthousiast, ze had geen idee waarom. Ze bekeek hem weer. Hij had nog steeds de glimlach op zijn gezicht.
'Eet je dat graag?' deed ze een gok.
'Ik vind het héérlijk.' Zei hij overdreven. Onderzoekend keek ze hem aan. 'Maar jij vindt het nòg lekkerder.'
'Ik?' hij knikte, zij knikte. Dat was duidelijk, blijkbaar hield ze van bami.